Lombok 2017 – 2018

Vertrek en aankomst Lombok en wat er aan vooraf ging!

Donderdag 30 november 2017

Het is 3.00 u. wanneer wij opstaan en ons klaarmaken voor vertrek naar Schiphol.

Dit jaar brengen Hans & Nick ons weg. Dus rijden wij eerst naar Arnhem, waar we onze auto in de parkeergarage van Hans zijn huis neerzetten en vervolgens met zijn auto verder rijden.

Er is veel gebeurd zo’n 2 weken voorafgaande aan de reis. Zo is onze “Hedy” in het ziekenhuis beland met een acute alvleesklierontsteking. Het is een ernstige en zorgwekkende situatie. Ze is gelukkig in goede handen nu en er wordt goed voor haar gezorgd. Maar ze heeft nog een lange weg te gaan. Niet alleen lichamelijk, maar ook geestelijk.

Tevens is afgelopen weekend de “Gunung Agung” op Bali tot uitbarsting gekomen wat betekend dat vliegveld Bali en Lombok voor onbepaalde tijd gesloten is. Wanneer wij dit nieuws horen neemt Peter maandag contact op met Singapore Airlines en “Gate 1” waar wij geboekt hebben. Wij willen graag op de hoogte blijven en eventuele omboeking c.q. vergoeding. Uiteindelijk gaat het goed en kunnen we donderdag toch vertrekken.

Iedere keer weer blijft het een avontuur met onverwachte wendingen.

De rit naar Schiphol is aangenaam. We zijn ruim op tijd vertrokken en hebben elkaar veel te vertellen. Hans rijdt rustig, maar goed door. Rond 7.00 u. komen we al op Schiphol aan. We nemen afscheid van Hans & Nick. Fijne feestdagen en tot volgend jaar.

Als eerste gaan we inchecken en onze bagage afgeven. Daarna naar de security check. Alles verloopt weer vlot. Hans & Nick hebben ons op het hart gedrukt om alsjeblieft niks te vergeten! Dan gaan we naar ons vertrouwde plekje waar we een pot thee en croissants met boter en jam nuttigen. We versturen ook verschillende smsjes naar collega’s en familie.

Ons vliegtuig vertrekt vanaf Gate 4. Wanneer wij daar plaatsnemen wordt op een gegeven moment onze namen omgeroepen en moeten naar de balie komen. Er wordt ons verteld dat vliegveld Lombok weer gesloten is. Het kan dus iedere keer veranderen, waarschijnlijk is de wind gaan draaien. Er wordt ook gezegd dat we in Singapore worden opgevangen. We hebben nog zeker zo’n 12 uren te gaan en in die tijd kan de situatie gewijzigd zijn. We stemmen in ieder geval toe om te vertrekken we gaan het zien.

Alles verloopt als een trein c.q. vliegtuig! Misschien komt het ook dat we ervaren reizigers zijn. Het boarden gaat vlot eigenlijk alles. We zitten zo in de lucht. Singapore Airlines is toch een fijne maatschappij om mee te vliegen. Het eten is goed en na een Singapore Sleng proberen wij ons te ontspannen. Het lukt ons om een dutje te doen.

De reis verloopt voorspoedig. Als wij op Singapore vliegveld landen gaan we meteen naar terminal 2 waar ons vliegtuig naar Lombok in principe om 7.40 u. zou vertrekken.

Wanneer wij de borden raadplegen blijkt onze vlucht er niet op te staan.

We gaan naar de balie van Silk Air om ons verder te informeren. Vliegveld Lombok is gesloten. Na verschillende interne telefoontjes krijgen we te horen dat waarschijnlijk de eerste vlucht naar Lombok om 14.00 u. is. De medewerker van Silk Air heeft als optie om ons om te boeken naar Bali daar gaat vreemd genoeg wel een vlucht naartoe! Maar wij willen niet naar Bali. Peter laat dit duidelijk blijken naar de medewerker toe. Als we daarnaar toe gaan moeten we een hotel boeken en weer een vlucht naar Lombok nemen. Daarbij zitten er mensen op ons te wachten in Lombok dus dat gaat het niet worden en de kosten zijn voor Singapore Airlines. Uiteindelijk mogen wij op kosten van de maatschappij een “breakfast” nuttigen. Dat is dan weer correct. Rond 8.00 u. krijgen wij telefonisch en via e-mail een bevestiging dat onze vlucht rond 14.00 u. vertrekt.

We hadden Omex al een sms gestuurd dat onze vlucht van 7.40 u. niet doorging, maar hebben daar geen antwoord op gekregen. Dus Peter belt hem op om de wijziging door te geven. Hè hè na wat wendingen gaat het dan toch gebeuren we gaan naar Lombok!

Helaas moeten we toch nog zo’n 8 uur wachten.  We gaan naar “street food village” om wat te eten en gaan dan weer terug in de buurt van de balie van Singapore c.q. Silk Air, waar comfortabele stoelen zijn en het stukken rustiger is. Rond 11.00 u. vertrekken wij naar Gate E 10 voor onze vlucht naar Lombok.

Het is er nog rustig, maar het is nog vroeg. We gaan een eindje verder op een ligbed in een loungehoek nog proberen te slapen. Om 13.00 u. zijn we weer terug bij de Gate, maar mogen nog niet door de security check. Nog steeds zijn er niet veel mensen. We raken in gesprek met een echtpaar die ook de vlucht van 7.40 u. naar Lombok hadden. Zij hebben een huis in Sengiggi. Voor een heleboel mensen is het een opluchting dat er toch een vlucht gaat. De reis naar Lombok duurt zo’n 2 uur en 45 minuten.

We zijn vrij snel door de immigratie. Bij de douane worden wij er tussen uit gepikt en moeten onze rode Samsonite openen. We waren al blij dat onze koffers snel van de band kwamen gerold. Maar er is niks aan de hand. Het was gewoon een steekproef.

Wanneer wij ons naar de uitgang begeven zien wij als eerste Putu in de menigte staan.

Vlak naast hem staan Omex, Yen en Gede. We lopen met open armen op ze af en omhelzen ze hartstochtelijk. Ook Putu komt op ons aflopen om ons te begroeten. Hij is op het vliegveld om zijn achterburen op te halen. Een Nederlands echtpaar die ieder jaar rond deze tijd naar Lombok gaan. Zij zaten in hetzelfde vliegtuig.

We zijn ontzettend blij Omex & Yen weer te zien en hebben een fijne rit naar ons huis. We besluiten om bij Hongkong wat eten voor ons allen te halen en bij ons op te eten. Al met al was het een lange zit en we zijn erg vermoeid. Het huis ziet er meer dan picobello uit. In de badkamer ruikt het lekker fris en alles is superschoon. Er is overdadig veel proviand in de koelkast en Yen heeft aan alles gedacht waar wij van houden. Er ligt zelfs een pakje Lucky Strike met aansteker op het bureau. Dat is natuurlijk niet de bedoeling.

Wanneer wij gezellig samen gegeten hebben rekent Peter met Omex af en geeft hem wat extra’s voor alle moeite. Het zijn zo’n fantastische schatten die twee.

We nemen afscheid van ze en morgen praten we verder. Het wordt geen koffers uitpakken wat ik normaal wel doe. Het is de bedoeling dat we zo snel mogelijk gaan slapen, want we zijn toch weer zo’n 36 uur op de been. Selamat tidur!

Jetlag/acclimatiseren/gesprek Omex & Yen

Zaterdag 2 december 2017

Peter had voor hij ging slapen een mondspray en een neusspray tegen het snurken genomen. Voordat wij in slaap vielen werden wij opgeschrikt door de hond van de buren die over de muur sprong en bij ons het afval van de chinees uit onze pedaalemmer vist.

Peter gaat naar de veranda en de vogel oftewel hond is gevlogen. Daarna zijn we in een diepe slaap gevallen. Rond 2.00 u. plaatselijke tijd worden we wakker en het duurt voor mij even voor ik weer “out” ben. Om 6.00 u. wordt ik gewekt door Peter uit een nare droom. Ik moet er echt even van bijkomen en Peter ook, maar dan van een “black-out”.

Ik zet een kopje koffie en ik gebruik voor het eerst onze porseleinen kopjes, die we als eerste in “onze” horecazaak in Mataram hebben gekocht. Een simpel ontbijt wit casino brood met kaas en een gekookt eitje. Het smaakt ons goed!

Snel ben ik aan de slag met de koffers uitpakken en alles zijn plaats te geven. Peter doet het even rustig aan, maar gaat daarna ook aan de gang.

Onze tuin heeft een enorme explosie ondergaan. Alles is gegroeid als kool oftewel bambu, banaan, kokosnoot palm, Jepung Cambodja boom, jeruk etc. etc.

Het is een oerwoud en overweldigend. Onze tuin is volwassen geworden zoals wij het in gedachten hadden, maar te groot voor de omliggende omgeving, zoals de buren. Ook is de bambu die enorm gegroeid is een gevaar voor de elektriciteitskabel bij ons in de tuin.

Er moet dus wat aan gedaan worden. We nemen een korte pauze en een douche. Rond 10.00 u. staan Omex & Yen aan de poort. Yen zet een kopje koffie en thee voor ons en we raken aan de praat, nadat we Omex per ongeluk onze “airbag” en foto’s overhandigd hebben. Al snel komt het onderwerp zwangerschap Yen, schulden en Putu ter sprake.

We wilden het erover hebben als we wat meer uitgerust waren, maar nu kan het ook.

Peter probeert zo goed en zo kwaad als het gaat duidelijk te maken hoe wij erover denken en onze wederzijdse vriendschap willen blijven behouden. Wij willen Omex & Yen heel graag helpen. Zij doen ook heel veel voor ons, maar het moet ook kunnen en niet ten koste gaan van de vriendschap. Het was een redelijk goed gesprek. We zijn er nog niet en Omex & Yen voelen dit ook zo. Het is een gevoelig onderwerp voor beide partijen. Voor een goede vriendschap moet je het er voor over hebben.

Natuurlijk heeft Yen een potje eten voor ons gemaakt en samen gaan we aan tafel. Het is wederom simpel en lekker. Na de afwas gaan Omex & Yen weer naar huis. Peter gaat een klein dutje doen en ik doe de laatste opruimwerkzaamheden. Wanneer Peter weer boven water is gaan we een kort wandelingetje maken naar “ons” arak vrouwtje en het dorp. Na de laatste overstromingen zijn ze bezig gegaan om de wegen in het dorp te verbeteren. Er is een irrigatieplan en er worden bruggetjes aangelegd. Het ziet er stukken beter uit. Een eerste stap is gezet. Nu moeten de mensen ervoor zorgen dat ze geen afval in de riviertjes en afwatering gooien.

In de namiddag maak ik nog verschillende “arak attack” voor ons en hebben een fijn gesprek met elkaar. Peter maakt van de restjes nog een lekkere sayur. We eten er rijst bij en een zelfgemaakte sambal. Een afwasje doen en weer op tijd gaan slapen om morgen weer wat helderder te zijn.

We hadden vandaag ook nog een sms naar Nick en Wilma gestuurd dat we goed zijn aangekomen. Van Wilma heb ik nog een bericht gekregen dat Hedy weer naar huis mag en dat zij Hedy goed in het vizier houden. Later hoor ik ook dat Hedy blij is met het opknappen van de slaapkamer, keuken en douche. Maandag gaan Nick & Marieke op bezoek. Later wil ik Wilma een uitgebreide e-mail sturen. Voor vandaag is het genoeg geweest we gaan lekker slapen.

Derde dag Lombok, onverwachte bezoekjes

Zondag 3 december 2017

In de nacht wordt ik wakker, omdat ik vreselijk moet hoesten. Ik denk dat dit door de airco komt, maar Peter heeft er ook last van en hij denkt aan fijn stof  van de vulkaan in Bali. We weten het niet. We staan om 6.30 u. op maken ontbijt hetzelfde recept als gisteren. Ik ga snel aan de gang met opruimen en Peter gaat wat klusjes in de tuin doen.

Wanneer ik uit de douche kom staat Putu met Sri aan de poort. Als ik net klaar ben met aankleden om ze te begroeten zijn ze er alweer vandoor. Putu heeft om onze kopieën van paspoort gevraagd om ons voor 2 maanden te registeren.

We zetten een kopje thee voor ons en in een keer staat Pa Ketut aan de poort. Hij komt ons begroeten en heeft een pannetje eten voor ons “bubur”. Ik zet het even op het aanrecht en overhandig Pa Ketut 2 foto’s van hem en zijn zoon tijdens de eerste overstroming vorig jaar. Hij is er blij mee. We komen een beetje aan de praat. Pa Ketut heeft zijn sapi’s weggedaan, want hij heeft veel last van zijn knieën en kan moeilijk vooruit. Ook kan hij onze tuin niet meer onderhouden en Putu heeft dit ook niet meer gedaan, vandaar dat het zo geëxplodeerd is. Wij willen ook niet dat Pa Ketut hier verder voor gaat zorgen. Dat kan hij gewoon niet meer. Wij proberen duidelijk te maken of hij iemand kent die dit kan doen. We komen er niet uit, maar op het juiste moment staat Omex voor de poort met een hapje eten voor ons en met de mededeling dat Yen niet kan komen vanwege volle maan! We vragen aan Omex of hij duidelijk kan maken aan Pa Ketut dat wij iemand zoeken voor de tuin te onderhouden. Dit heeft hij begrepen en doet zijn best.

Wanneer zij beiden zijn vertrokken willen wij eigenlijk ook gaan om boodschappen te doen en naar de bank, maar dan is Putu er met Sri en de papieren. We hebben even een kort gesprek en rekenen met hem af. Putu is op zijn hoede. Hij gedraagt zich correct om ons te registreren als zijnde onze sponsor en daar blijft het ook bij. We nemen afscheid en worden weer begroet door onze buurvrouw en haar kinderen. Ik breng ze wat kleine snoepzakjes en moeten dan even binnenkomen. We hebben een leuk gesprek drinken thee en eten fruit uit eigen tuin “sawo” Onze buurman heeft een “business” in vogeltjes wat erg goed loopt. Het is een leuk samenzijn en worden eigenlijk voor het eerst onverwachts bij hun uitgenodigd. Daarna gaan we eindelijk naar de bank en boodschappen doen. Er rijden genoeg bemo”s en we zijn blij dat er eindelijk een goede weg is naar de hoofdstraat. Als we terug zijn eten we de nasi kuning en bubur van Omex & Yen en Pa Ketut.

Peter gaat een klein dutje doen en ik ga aan het reisverslag werken. Wanneer hij weer boven water is gaat Peter zijn parang prepareren om aan het kappen van de bambu te beginnen. Het is vandaag redelijk opengetrokken dus ik ga voor het eerst een zonnebadje nemen. Het kappen is van korte duur, want Peter verliest een ring rond het mes van de parang, nadat hij een bambu heeft gekapt. Einde verhaal. Hij komt lekker bij me liggen en samen genieten we van een lekker na zonnetje. Rond 18.00 u. als de zon ondergaat maak ik een borreltje klaar en gaan op de veranda zitten.

De buurvrouw komt langs met een vrouwtje die verschillende “jajan” zoutjes verkoopt ideaal voor bij de borrel. Dus wij nemen 2 verschillende zoutjes.

We vinden het fijn om weer terug te zijn en de mensen hier die ons hartelijk verwelkomen. We hebben zowat iedereen ontmoet vandaag en zijn daar heel blij om. Peter maakt van de sayur nog een verser hapje en maakt er 2 omeletjes bij. Dat wordt smikkelen. Het was vandaag een “echte” dag hier. Er zijn al ontmoetingen en gesprekken geweest.

We zijn weer “thuis”!

Nieuwe ontmoetingen

Maandag 4 december 2017

5.45 u. staan wij op. Peter heeft slecht geslapen. Ik erg goed. Alleen een klein hoestbuitje gehad. Peter had net een arak teveel op.

Vandaag begint hij met zijn dieet, want hij wil toch graag afvallen. Voor hem een appel,ei & kaas als ontbijt ik het normale.

Het was gisteren zondag en volle maan. Vandaag maandag en prachtig weer. Peter heeft gisterenavond nog foto’s gemaakt met zijn nieuwe camera van de volle maan, maar het blijft toch moeilijk om hem scherp te krijgen.

Nadat ik de boel aan de kant heb gaan we van het zonnetje genieten. Ook dit is de eerste keer dat we echt de rust nemen. We hadden ons voorgenomen om van ons huis in Lombok te genieten. Peter heeft hier jaren keihard voor gewerkt en ik natuurlijk ook..

Om 9.00 u. gaan we douchen, omdat we Omex & Yen verwachten. Als zij er om 10.00 u. nog niet zijn hebben we er geen fiducie meer in en besluiten het dorp in te gaan om wat inkopen te doen voor de lunch c.q. avondeten.

In het dorp zijn ze bezig met de hoofdweg aan te leggen. Dus er staat een heel leger vrachtwagens met teer. Het lukt ons wel om bij “ons” groentevrouwtje te komen. Dit keer is Peter pienter en rekent af met kleingeld wat we nog in onze bureaula hadden liggen van vorig jaar. Wanneer wij verder lopen horen wij iemand Peter roepen. Het blijkt Koman te zijn van Café Wayan die ons wenkt. Ze nodigt ons uit om naar haar huis te gaan. We nemen plaats op de beruga, waar ook ander mensen zitten. Ze maakt een kopje thee voor ons en komen tot een gesprek. Zoals bij veel hinduïstische huizen hebben zij hun eigen fruit en groentebomen op hun erf, zoals mango, sawo, rambutan en kelor.  Natuurlijk krijgen wij wat uit eigen tuin in dit geval kelor mee naar huis. Hele fijne blaadjes die je moet koken met zout, kaldu knoflook en ui. Als we weer thuis zijn en Peter wil beginnen met de lunch staan Omex & Yen voor de poort. Yen heeft tempeh bij zich die wij ook hebben gekocht. Geeft niet. Nu laten we alles aan haar over.

Zij zijn zo laat, omdat Omex in de avond en nacht werkt. We eten samen de kelor met tempeh goreng en rijst. Het smaakt weer goed.

Peter verteld Omex over de parang die het weer heeft begeven. Omex gaat naar Pa Ketut om er een te lenen. Eigenlijk wil Peter aan het kappen gaan, maar natuurlijk gaat Omex dit weer doen. Ze zijn nog niet begonnen of Koman staat met haar dochtertje en een vrouw, die ook bij haar was aan de poort om wat verse vis aan ons te verkopen. Helaas hebben wij al gegeten dus misschien een andere keer.

Omex gaat aan de slag met de bambu, maar als hij halverwege is begeeft ook de parang van Pa Ketut het. Peter baalt als een stekker. Niet alleen omdat Omex het werk wat hij wilde doen uit handen neemt, maar iedere keer is er iets met de parang. Onze tuin heeft heel wat parangs gekost. Afijn Omex en ik gaan naar Pa Ketut, ik om het pannetje terug te brengen. Omex wil weten of Pa Ketut iemand weet die parangs kan repareren. Pa Ketut gaat het zelf doen. Oké ook goed.

Yen zet een kopje koffie en thee voor ons en we maken plannen om naar Mataram te gaan voor o. a. internet en andere boodschappen. Eerst wilden wij een motor huren of met een taxi gaan, maar volgens Yen is het meer “economic” om een auto te huren. Dus dit gaan we doen. We geven Omex & Yen ook nog 1,5 miljoen rupia voor al het werk wat ze gedaan hebben en zijn erg dankbaar daarvoor. We hebben nog een gesprek over de rol van Putu en hoe we het aan moeten pakken met hem en onze tuin. We willen nog een keer een gesprek met hem aangaan.

Omex & Yen vertrekken en wij willen nog even een wandeling maken naar het fruitstalletje om druiven te kopen voor Pa Ketut die we meteen bij hem afgeven. Ook hier moeten we een kopje koffie en thee nuttigen. Pa Ketut verteld ons weer over de overstroming die toch erg heftig moet zijn geweest. Nog erger dan wij hebben meegemaakt. Het water is nog hoger komen te staan en dit heeft 3 dagen geduurd. De muur van Pa Ketut is omgevallen. Zij hebben een nieuwe muur moeten bouwen en er zijn veel bomen dood gegaan door het hoge water. Peter & ik zijn blij dat we er niet waren. Arme mensen hier. We kunnen ons voorstellen dat ze het spuugzat waren en dat er eindelijk iets aan gedaan wordt. Terima kasih voor de koffie en thee. Pa Ketut heeft ook de parang al gemaakt onvoorstelbaar! We willen hem daarvoor betalen, maar daar wil hij niks van weten.

Als we weer in ons huisje zijn maak ik nog een lekker drankje en kletsen wat met elkaar. Peter voelt zich happy en we hebben nog nooit zo’n fijne binnenkomst in “ons” dorp gehad. We eten de restjes van de lunch met een verse salade van tomaat, komkommer, Spaanse peper met restje sambal en worstjes. Lekker! Na de afwas maak ik nog een yogurt met sinasappels die we bij het fruitstalletje hebben  gekocht en gaan weer op tijd slapen.

Wilma 60 / Gevecht met bambu / Putu & Sri

Dinsdag 5 december 2017

Als Peter iets voor zessen opstaat blijf ik nog even liggen, want ik ben nog niet uitgeslapen. Een half uur later zitten we aan het ontbijt. Peter eet het restje van de salade, appel & ei met koffie. Ik een sneetje brood kaas & ei. Na het ontbijt gaat Peter aan de bambu beginnen. Ik doe de afwas en ruim op.

Vandaag willen wij naar Putu om nog een gesprek te hebben. Ik leg de foto van Charline, zijn dochter met wat snoepgoed klaar. Ik stuur even een sms naar Wilma om haar te feliciteren en naar Nixhoofd.

Wanneer we gedoucht en aangekleed zijn komt Putu op zijn motor langs. We vertellen hem dat we van plan waren om bij hem langs te gaan. Helaas moet hij naar een ceremonie en spreken later met hem af. Het is alweer een blauwe lucht en zonneschijn dus ik wil weer het zonnetje in. Volop Matahari. Peter gaat even voor een wandelingetje.  Sinds wij hier zijn is het opgehouden met regenen. Het was een natte “droge moesson” geweest volgens Omex. Dat zeiden wij ook wanneer wij komen stopt het met regenen. We genieten met volle teugen.

Als lunch maakt Peter een stevige boerenomelet. Daarna weer zonnebaden. Peter trekt zich terug in de slaapkamer. Wanneer hij overeind is gaan we aan de boekhouding beginnen en daarna gaat Peter verder met de Bambu. Net op het einde met de een na laatste bambu snijd hij zich met een scherp stuk aan zijn duim. Het bloed hevig, maar gelukkig valt het mee. Ik verzorg de wond en het heeft geen zin meer om verder te gaan. Na een douche is Peter behoorlijk afgebrand en stuurt een sms naar Putu dat we niet meer langskomen.. De afspraak was rond “dinner time”.

Eigenlijk wilden we bij “Pak Jenggot” wat gaan eten, maar ook dat gaat niet door.

Ik maak wat borrels en wat zoutjes klaar en staat Putu aan de poort. Hij heeft Peter zijn sms wel ontvangen, maar Peter de zijne niet. Hij komt even polshoogte nemen en verteld ons dat hij rijst en vis voor ons heeft klaargemaakt. Dit is een behoorlijk misverstand. We kwamen alleen voor een gesprek en niet voor het eten. In ieder geval duizend maal excuses. Verder verteld Peter dat met wederzijds respect het beter is voor beide partijen om wat afstand te houden. Putu is onze sponsor en zorgt voor de officiële afhandelingen van ons huis, maar niet voor de verzorging van huis & tuin. Peter gaat hier een andere oplossing voor vinden. Het geeft alleen maar stress en onenigheid. Misschien als we het zo doen kunnen we weer vrienden worden. Putu is het hiermee eens en gaat huiswaarts.

Als ik bezig ben met wat crackers te beleggen met kaas, omdat we toch iets moeten eten staat Putu met Sri en Charline aan de poort. Ze hebben een dienblad met eten bij zich.

Nou ja zeg wel lief natuurlijk. Sri schudt haar hoofd en vind het maar niks wat er allemaal gebeurd is. Ik geef Charline wat snoepjes en de foto waar zij opstaat en moeten eten van Putu & Sri. Ze gaan zelf ook eten, maar dan in hun eigen huis. Selamat makan!

Shoppen in Mataram

Woensdag 6 december 2017

We hebben alle twee weer goed geslapen. Ik ben blij dat ik nog steeds samen met Peter  slaap De mondspray werkt goed. Om 6.15 u. zitten we aan het ontbijt. Opruimen en douchen. Peter brengt de schaaltjes alvast terug naar Sri, maar hij komt voor een gesloten deur. Ze zijn er niet, dan maar later. Het wachten is op Omex & Yen. Rond 10.00 u. zijn ze er. Ze hebben cake bij zich en de boekhouding. Ook willen zij hun schuld aflossen. Peter drukt hun op het hart dat ze dit alleen accepteert als ze geen schulden meer hebben bij de bank. Omex schijnt een vaste baan te hebben.

We gaan op weg naar Mataram. Ik heb een lijstje gemaakt van dingen die we moeten doen. Peter wil internet, een nieuwe parang, een net voor de hond bij de muur van de buren en lampen. We willen naar Susanne en de horecazaak. Dus genoeg te doen. We lopen het lijstje af en het gaat lekker vlot. In Ampenan gaan we op zoek naar een parang en gaan lunchen in “Manalagi” ons vertrouwd adresje. Het is een leuke omgeving daar en ik maak foto’s. We kopen een parang op de terugweg en gaan ook bij de J-markt aan voor “pulsa”. Als we de boodschappen hebben uitgeladen wil Omex meteen naar huis, want hij heeft last van hoofdpijn. Ik geef hem wat ibuprofen 400 mg mee. Peter checkt internet op zijn laptop en gaat dan het gras maaien. Hij is nauwelijks bezig of Putu staat aan de poort. Eigenlijk kwam hij zomaar even langs rijden, maar loopt toch de tuin in.

Hij ziet dat de bambu gesnoeid is en Peter verteld hem dat de andere bambu ook weg moet. Putu springt op de brommer en gaat gereedschap halen. Peter is het er natuurlijk helemaal niet mee eens en vraagt aan mij hoe we Putu tegen kunnen houden, want dit is natuurlijk niet de bedoeling. We krijgen een meningsverschil. Ik weet ook niet hoe we Putu iets duidelijk moeten maken. Ik ga even voor een arak naar ons adresje, maar ze is er niet. Jammer dan! het is Peter in ieder geval gelukt om van het kappen van de bambu af te houden. Hij gaat de palmbomen ontvellen en het gras snijden. Peter ergert zich eraan, maar Putu gaat gewoon door. Peter vraagt aan Putu of hij misschien arak voor ons kan halen elders. Ik maak wat borrels en Putu gaat weer verder met de tuin tot een uur of zes. Wij hebben geen eetlust meer. Peter eet nog het kleine beetje vis en lawar. Voor het slapen gaan een stevige bak yogurt met druiven. Op tijd naar bed, want het was een enerverende dag met al dat shoppen.

Een week van huis / Bambu kappen / 5^de dag Matahari

Donderdag 7 december

6.08 u. sta ik op. Peter iets eerder. Ik was vannacht bijna van plan om in de ladies room te gaan slapen, maar Peter weerhield me hiervan.

Na het ontbijt meteen aan de slag. Vandaag willen we voor de eerste keer de was wegbrengen. Ik ga de bedden verschonen. Peter gaat eerst de rails van de dressoir verlijmen, want die heeft gisterenavond losgelaten en gaat daarna de beruga een grote beurt geven.

Na een douche de e-mails checken en de boekhouding van Yen. Er is een e-mail van Ilse die wil ik straks beantwoorden.

Samen gaan we naar de laundry en ze zijn blij ons weer te zien. Ik ga wat e-mails versturen naar het thuisfront. We krijgen een sms van Omex dat hij de brommer gaat opknappen en verkopen en later naar ons toe komt. We krijgen ook een sms van Putu of

Peter wil komen lunchen. Uit beleefdheid gaat hij dit doen terwijl ik thuis blijf. Even later zijn Omex & Yen er. Peter komt terug met een potje eten zo ook Omex & Yen.

Eigenlijk was ik van plan om in het zonnetje te gaan liggen en dit ga ik ook doen na de lunch. Omex wil verder met de tuin dus de andere bambu kappen, maar Peter wil dit alleen als we een wagen hebben om de bambu af te voeren. Hij belt Putu op en die kan ervoor zorgen. Het werk kan beginnen. Omex kapt de bambu en Putu komt met een open wagen. Het is even aanpakken en doorpezen. Rond 16.00 u. is de klus geklaard en iedereen is vermoeid. De douche in, een borrel, wat kleins eten en op tijd naar bed. We zijn nu waar we wilden beginnen met de tuin. De bananen moeten gekapt worden met wortel en al en opzij en achterkant van het huis moet grondig opgeruimd. Het is de 7^de dag van huis en weer een mooie dag.

1 week Lombok-Hidup / Pelan pelan / Putu

Vrijdag 8 december 2017

Peter en ik hebben gisteren een onenigheid gehad. We hebben niks meer gegeten en zijn het bed ingestapt. Om 5.45 u. zijn we er weer uit. Stilzwijgend ontbijten we. Peter laat me een e-mail van Wilma op zijn mobiel zien over de ontwikkelingen van Hedy. Ze is weer uit het ziekenhuis, maar zouden graag zien dat ze goede professionele nazorg krijgt zowel medisch als geestelijk.

Nadat we het weer hebben bijgelegd gaan we aan de slag. Peter zijn administratie op de computer en na een opruimbeurt wil ik een e-mail sturen naar Hedy.

Rond 9.00 u. gaan wij boodschappen doen bij de J-markt en kopen bij de apotek een grote bokashi. We gaan ook nog even naar “ons” groentevrouwtje in het dorp voor limoenen, daarna het zonnetje in, want het is weer een mooie dag. We willen het vandaag rustig aan doen pelan pelan. Het plan om naar Ketut te gaan in de namiddag gaat niet door, want hij reageert niet op de sms van Peter. We gaan het morgen in de ochtend nog een keer proberen.

We sturen aan Hans een appje met de beloofde foto van Peter met blouse die hij van hem heeft gekregen. “Wow….. knap je van op. Liefs Hans”.

In de namiddag onze gebruikelijke borrel en als we een gesprek willen beginnen over de toestand van Hedy staat Putu met een mes aan de poort om de tuin te doen. Nee….. we hebben Putu in het begin duidelijk gemaakt dat dit niet meer hoeft. Afijn ik open de poort en druk hem op het hart dat hij alsjeblieft de “coconut” met rust wil laten. Hij duikt naar het hoge gras  en gaat het snijden.

Wij beginnen alsnog een gesprek over Hedy. Volgens de berichten van Wilma heeft Hedy nazorg geweigerd. Ze wil het alleen proberen. Wij vinden dit niet zo best, want ze heeft echt professionele hulp nodig. Ze heeft nog een lange weg te gaan, ze is er niet zomaar! wij vragen ons af waar het mis is gegaan.

Als Putu weer naar huis gaat maakt Peter een mie goreng en eten er de “acar ketimun” bij. Nog een yogurt en een kamille, jahé, jeruk  en kunyit thee voor het slapen gaan en naar bed.

Ladies room / Ketut / Gezellige zaterdag / Gekko

Zaterdag 9 december 2017

Vannacht voor het eerst naar de ladies room vertrokken, nadat het me niet lukt om Peter van het snurken te houden. Er is ook veel harde muziek buiten en hondengeblaf.

In de ochtend als Peter mij wekt ga ik nog even terug het bed in. We eten een uitsmijter kaas en willen vandaag naar Ketut. Wanneer we bij hem voor de poort staan is die op slot en er is niemand. Vandaar dat hij niet op ons sms heeft gereageerd! Op de terugweg willen we langs de laundry. Onderweg komen we een van de mannen tegen die ons dak heeft vervangen vorig jaar. In eerste instantie herkennen we hem niet, maar hij ons wel. Met handen en voeten proberen we hem duidelijk te maken dat we een foto van hem hebben. Hij spreekt geen Engels dus het wordt lastig. We proberen het later wel via Omex.

De was is nog niet klaar morgenvroeg pas. Was ook de afspraak. We kopen 2 arak bij “ons” vrouwtje. Als we weer thuis zijn zet ik een potje thee en eten er de cake bij die we voor Ketut gekocht hadden.

Het is weer mooi weer. Dus dat wordt zonnebaden. Het is raar, maar waar zoveel Matahari hebben we ook nog nooit meegemaakt! Het is zalig met af en toe een windje erbij. Het is goed toeven onder onze palmbomen. Wie heeft er nou zijn eigen palmbomen in de tuin. Dit is ons paradijsje op aarde “menikmati”.

Rond 12.00 u. krijgt Peter een sms van Ketut en heeft ons bericht ontvangen. Hij vraagt of we om 15.00 u. bij hem langskomen. Oké ! Een kleine lunch. Nog even het zonnetje in en rond 14.00 u. naar ons fruitstalletje appels en druiven voor Ketut kopen. Bij het stalletje worden we door een drietal studenten gevraagd of ze een interview & video van ons mogen maken. We stemmen toe het is maar heel kort. Op de terugweg komen we langs Putu zijn huis waar Sri met Charline voor hun poort zit. “Mau ke mana?” vraagt ze. “Mau ke Ketut” antwoorden we. “Ah….” Dit wordt ons onderweg naar Ketut nog tig keer gevraagd, want het lijkt wel of heel het dorp buiten aan de hoofdstraat zit!

Ketut is met zijn nieuwe hobby bezig. Honing maken met zijn “black bees”. We worden hartelijk begroet. Nyoman zijn vrouw maakt thee voor ons en eten er papaya bij.

We zijn gezellig aan het kletsen. Peter wil ook graag met de broer van Ketut spreken, want die is timmerman en weet veel van hout. Hij wil graag weten wat voor een soort hout er in Lombok is voor het eventueel maken van pijl en boog hier. Er moet ook een balk in de beruga vervangen worden daar kan Peter zo doorheen prikken. Hij wil graag advies. Ketut gaat aan zijn broer vragen om bij ons langs te komen. Misschien morgen.

Er zitten ook Australiërs bij Ketut. Man, vrouw en kind. Hij heeft een aantal kamers te huur via Rbnb. Dit heeft hij mede met Nick 2 jaar geleden gerealiseerd. Het gezin blijft 1 jaar in Lombok. De vrouw doet vrijwilligerswerk in Mataram. Zij zijn hier al 6 weken en blijven 1 maand bij Ketut. We komen een beetje in gesprek met elkaar.

Wanneer wij weer op de terugweg zijn komen we de moeder van Omex tegen en die wil dat we met haar meegaan naar hun huis. De hele familie zit daar gezellig op de veranda. De moeder van Omex legt een kleedje voor ons neer bij Omex & Yen hun huisje waar wij plaats moeten nemen. Ze plukt rambutan voor ons en Omex maakt thee. Yen is er niet. Ze is met haar zusje boodschappen doen. Het wordt een gezellige zit. Omex belt Yen op of ze al terug is en even later is ze er. Ze gaat “kelapa muda” voor ons halen een eindje verderop in de straat. Omex heeft van een vriend 1,5 liter arak uit Bali gekocht. Hier willen wij met oud & nieuw limoncello van maken. We spreken met Yen af dat zij sayur & ayam gaat bestellen die Yen & ik morgen ophalen. Wanneer wij rond 17.30 u. weer teruggaan zit het zowat het hele dorp nog gezellig buiten op straat. Dit maak je in Nederland bijna niet meer mee. Iedereen in zijn eigen tuin. Wij vonden het een gezellige zaterdagmiddag. Nu moeten we alleen nog eten scoren. We gaan naar “Pak Jenggot” en bestellen daar “bebek” en “nila goreng” Dit willen we thuis opeten. We drinken nog een arak en genieten na van deze dag. Plotseling komt vanachter de koelkast onze huisgekko tevoorschijn. Wij proberen zo stil mogelijk te zijn zodat Peter foto’s kan maken. Het lukt hem een paar goede te schieten. Nog een yogurt kamille,jahé etc. thee en trekken ons dan terug. We zijn 10 dagen van huis.

Jantje lacht Jantje huilt / 10 dagen Lombok

Zondag 10 december 2017

Helaas ben ik vannacht weer naar de ladies room vertrokken. Na het ontbijt gaat Peter de achterkant van het huis opruimen. Wat betekend alle varens eruit trekken. Wanneer hij bijna klaar is krijgen wij een onverwachts regenbuitje. Als ik aangekleed ben en de vuile was weer heb uitgezocht staat Yen aan de poort. Ze heeft 2 kleine bakjes met eten bij zich. Samen gaan we met de motor op weg naar het groentestalletje waar zij de bestelling heeft gedaan. Deze blijkt dezelfde te zijn waar wij vorig jaar onze inkopen voor de oudejaarsparty hebben gedaan. Helemaal goed! Het vrouwtje is blij ons weer te zien. Ik wil ook naar de J-markt en we moeten weer een container water kopen. Zo gezegd zo gedaan.

Peter verbaast zich dat we zo snel terug zijn. “Yen cepat” zeg ik. Als Yen weer naar huis is gaan we naar de laundry, maar onze wasvrouw is er niet. We proberen het later nog maar een keer.

Het is weer helemaal opengetrokken en Matahari. Dus ga ik naar mijn plekje onder de palmbomen. Peter gaat een dutje doen. Het is van korte duur, want er komt een klein regenbuitje aan daarna weer Matahari. Het is vandaag Jantje lacht en Jantje huilt. We hebben nog geen bericht van Ketut dus we wachten af of hij nog langs komt met zijn broer.

Morgen komen Omex & Yen. We gaan de limoncello maken en Yen komt koken. Peter wil ook verder met de tuin. We besluiten om morgen naar de laundry te gaan. Het maakt niet zoveel uit.

Peter slaapt vrijwel de hele middag. Hij weet ook niet wat hij heeft. Rond 16.00 u. gaat hij aan de voorbereidingen beginnen. Sayur met broccoli, wortel, Spaanse peper, ui, knoflook & chili. Het ruikt lekker wanneer het pannetje op het vuur staat te pruttellen.

Ik maak nog een laatste “arak attack”. Daarna willen we het rustig aan doen met de arak.

Peter bakt ook wat tempeh bij de sayur en we hebben goed gegeten.

Vanavond willen we een keer een film kijken op onze laptop. Peter heeft een aantal gedownload. Het is een documentaire over de wantoestanden van de Amerikanen in Afghanistan gezien en onderzocht door de ogen van een journalist. Het is boeiend, maar heftig en het doet je weer nadenken. Geen film om je te ontspannen! We kijken hem niet af en gaan op tijd slapen.

Tuinonderhoud / Limoncello en es nipis maken met Omex & Yen

Maandag 11 december 2017

We hebben alle twee heerlijk geslapen in ons bed en voelen ons uitgerust. Na het ontbijt gaat Peter verder met de achterkant van het huis. Ik doe mijn dagelijkse werkzaamheden. Peter gaat er behoorlijk tegenaan. Het ziet er alweer beter uit.

Na een douche gaan we naar de laundry. We laten een briefje achter voor Omex & Yen.

Als we weer terug zijn zien we dat ze nog niet geweest zijn. Ik maak een o.r.s. oplossing voor de nodige zouten en mineralen. Peter gaat weer even verder met de tuin, maar stopt om 10.00 u. het is te warm voor hem. Hij neemt een time out en ik ga verder.

Ik haal ook de schelpen weg bij de beruga, zodat wij die beter schoon kunnen maken.
Peter komt overeind en het lijkt hem een goed idee om samen meteen de beruga schoon te maken. Alweer een klusje geklaard.

Omex & Yen laten lang op zich wachten. Uiteindelijk belt Peter ze op. Omex is net wakker. Peter vraagt Omex voor een oplossing om de bananen te kappen en ze uit te graven. Dit is de beste manier zodat ze niet meer terug komen. Dit moet wel anders komen we niet van dit probleem af.  In eerste instantie heeft Omex het niet begrepen en begint met kappen. Na 1 grote banaan begrijpt Omex wel dat wij mensen zoeken om dit te doen, want het is een stevig karwei.

Yen heeft in de tussentijd een capcoi ayam gemaakt met een ander kipgerecht erbij. Voor mij ayam tidak pedas! Het is heerlijk. Na de afwas gaan we aan de limoncello beginnen. Peter maakt foto’s.

Omex belt Miun of hij iemand weet om de bananen en de beruga te doen. De 2 mannen die vorig jaar ons dak hebben vervangen hebben het te druk. Miun gaat op zoek en belt later terug. Zo ook Omex. We eten nog wat mango uit eigen tuin, behalve ik, want ik heb voor het eerst deze reis last van mijn darmen. Sorry Yen sedikit sakit perut!

Als Omex & Yen net naar huis zijn begint het te onweren en te regenen. De tweede dag al. Het is natuurlijk wel goed voor de tuin. Het is een ouderwetse regenbui en het doet me denken aan vorig jaar rond deze tijd.

Van het sap van de citroenen hebben Omex & Yen “es nipis” gemaakt. Een heerlijk citroendrankje. Dit mixen we samen met de arak en we hebben een lekkere cocktail.

Als avondeten de restjes van vanmiddag. We gaan weer een filmpje kijken, maar dan een voor ontspanning “usual suspect” Een glas kamillethee erbij en mijn buik is weer rustig.

Peter sedikit sakit / Afspraak maken bananen kappen

Dinsdag 12 december 2017

Na een kleine onderbreking in de nacht maakt Peter mij rond 6.00 u. wakker. Ontbijten, opruimen en douchen. We hebben ook een uitgebreide e-mail van Nick met foto’s van zijn werk waar hij mee bezig was project “Van Bommel” en foto’s vanuit zijn flat met huizen en straten die ondergesneeuwd zijn. Het is echt winter in Nederland. Code rood met sneeuwbuien. Wat een tegenstelling met hier aan het andere eind van de wereld. We genieten er nog meer van.

Vandaag heeft Peter een beetje last van zijn darmen. Toch gaan we even naar het dorp om uien te kopen en naar de J-markt voor o.a. “pulsa”. Bij de bouwmarkt ernaast hebben we plamuur nodig voor de kozijnen, want daar zit houtworm of termieten in. Die hebben behoorlijke gaten gemaakt. Eindelijk hebben ze kookroom bij de J-markt. Wee kopen 2 pakjes, appels, mandarijnen, ice tea, pinda’s en batterijen. Na de boodschappen drinken we thee. Ik hoor gerommel vanachter de dressoir. De huisgekko steekt even zijn kopje uit en is daarna weer verdwenen.

Het is alweer een mooie dag. We gaan eerst de boekhouding doen en daarna lunchen.

Het wordt een bamisoepje en de restjes van Yen. Het zonnetje in en Peter gaat een middagdutje doen. Tropentijd! Ik heb al 14 dagen vakantie. Wanneer het begint te betrekken besluit ik het hoge gras rond de planten te knippen en het gras te maaien. Dit is helaas van korte duur, want ik wordt door muggen belaagd en overal gestoken. Ik ga naar binnen om me in te smeren met bokashi en deet. Peter vindt dat ik moet stoppen met de tuin. In een keer staan de mannen van Miun aan de poort. Zij komen een aantal bananen kappen. De bladeren en het binnenste van de banaan wordt meegenomen. De bladeren worden gebruikt om voedsel in te verpakken en te bereiden en het binnenste van de banaan wordt een soort “bubur” van gemaakt. Peter belt Omex op of hij wil komen, want hij wil een deal met ze sluiten om alle bananen te kappen met wortel en al!

Morgen om 8.00 u. zijn ze er om de klus te klaren.

Als ze vertrokken zijn heeft Peter nog een gesprek met Omex over probleem tuin en Putu. Omex wordt hier niet vrolijk van, maar Peter evenmin.

Rond 17.00 u. besluiten we om nog een arak te kopen en naar “Pak Jenggot” voor het avondeten. Het begint alweer een beetje te regenen en als we onze bestelling hebben gedaan barst er een bui los. Peter vindt het gezelliger om het eten thuis te nuttigen wat we ook doen. We hebben een vis, nasi goreng en capcoi besteld.

Voordat we eten gingen halen kwam Pa Ketut nog even langs met zijn kleinzoon en een tasje met bananen. Pa Ketut had al begrepen dat onze bananen weggehaald worden. Pa Ketut begrijpt alles!

Nog een thee en dan naar bed. Het was de 12^de van de 12^de.

Kappen en spitten bananen / Omex & Yen / Panas

Woensdag 13 december 2017

Vannacht helaas voor de derde keer in de ladies room geslapen. Het lukte me niet Peter te stoppen met snurken. We staan op tijd op 5.45 u. want vandaag komen ze de bananen kappen. We ontbijten, ruimen op douchen. Peter gaat nog even aan de slag om de gaten in de kozijnen dicht te plamuren. We maken nog een laatste keer foto’s van de bananen. Afscheid nemen doet altijd pijn.

Om 8.00 u. zoals afgesproken zijn de mensen er en gaan meteen aan de slag. Ze beginnen in het midden en het gaat vrij vlot. Even later is Omex er ook. Ik maak foto’s. Als het zo doorgaat krijgen ze het in 1 dag af.. Zoals zij het doen lijkt het heel gemakkelijk, maar zij zijn ervaren grondwerkers en Peter & Omex niet. Dit was hun nooit gelukt in een korte tijd. Even een time-out met koffie, water en bananen van Pa Ketut.

Daarna weer verder. Er wordt hard gewerkt en ik leg dit vast op foto. Made onze buurman komt langs en vraagt of hij ook wat van het binnenste van de banaan mag hebben. Wij vinden dit oké. Hij komt het zelf ontvellen samen met zijn zoontje.

Rond 10.45 u. is de hele rechterkant bananenvrij. Ze gaan de grond ook netjes egaliseren. Het zijn echt vakmensen. Omex haalt rond lunchtijd nasi campur voor 7 personen. We hebben nog nooit zo’n lekkere gegeten. Peter wil weten waar hij deze gekocht heeft, misschien kunnen wij er ook een keer naar toe.

Na het eten gaan ze verder. De linkerkant is aan de beurt. Dit gaat ook voorspoedig, behalve de laatste 2 bananen zijn stevig en zwaar. De baas heeft het er moeilijk mee, maar hij heeft ook al een aantal erop zitten. Rond 13.00u is de klus geklaard.

De mannen gaan eerst bidden. Het zijn moslims. Als ze terug zijn drinken we koffie. Ook wordt er samen met Omex & Peter onderhandeld of het vervoer voor de afvoer van de wortelstronken van de banaan inbegrepen is bij de prijs van 2 miljoen rupia. Zij gaan hiermee akkoord. Het wachten is op de chauffeur van de truck. In de tussentijd komt Miun gezellig langs voor een praatje, een kopje koffie en ook hij wil wat van het binnenste van de banaan. We hebben zowat hele stammen te eten gegeven!

De mannen die het werk hebben gedaan balen een beetje dat de chauffeur zo laat is.

Uiteindelijk rond 14.30 u. is hij er. De wortels worden ingeladen. Om 15.12 u. is het werk gedaan. We geven de mensen een hand. “Terima kasih banyak”.

Het is erg “panas”  vandaag er zit onweer in de lucht net als gisteren. Omex & Yen blijven nog gezellig nakletsen. We hebben het over de tuin die we willen aankleden, Yen heeft ideeën en Omex heeft ideeën. We moeten het samen doen “bersama”.

Peter maakt zich ook zorgen om Omex. Hij werkt 7 dagen in de week en in de avond en s”nachts . Hij slaapt overdag en moet soms ook vroeg op. Dit is niet gezond. Omex heeft ook veel last van hoofdpijen. Wij vinden dat hij niet zo vaak in de nacht moet werken. Peter heeft het er ook met Yen over gehad. Het baart hem zorgen. Omex gaat hierover nadenken. We nemen afscheid en Peter gaat een douche nemen. Het is de hele dag al zo broeierig. Ik maak een lekkere en verfrissende cocktail.

We vonden het een ouderwetse gezellige werkdag. Onze “oude” werklui zijn zo’n aardige, beleefd en lieve mensen. Echt fijn.

Voor het avondeten maakt Peter nasi goreng van de restjes en de capcoi van gisteren erbij. Het smaakt goed. Afruimen, een thee maken en nog een boekje lezen in bed. Peter is al snel onder zeil en begint te snurken. Dat wordt verkassen vanavond!

2 weken Lombok / Op verkenning

Donderdag 14 december 2017

Het is inderdaad de ladies room geworden vannacht. In de ochtend ga ik nog even terug in ons bed. Peter gaat wat foto’s maken van onze palmboom. Hij heeft een idee voor onze Kerst/nieuwjaarswens. Om 6.30 u. gaan we aan het ontbijt. Uitsmijter kaas en de laatste sneetjes brood. We moeten vandaag naar de bank en boodschappen doen. Ik wil ook het bed verschonen en naar de laundry. Peter gaat in de tussentijd naar de bank, maar hij kan geen geld pinnen. We zijn vandaag 2 weken in Lombok.

Na een douche gaan we naar de J-markt. Gisteren had Omex een plattegrond gemaakt van de kruising bij de J-markt waar hij de nasi campur gehaald heeft. Er gaat ook een weg naar het stand die wij willen verkennen. Er zit een Internationale school, de locale bevolking en verschillende warung. Ik maak foto’s. Aan zee staat een lekker koud windje.

Wat ook vreemd is deze reis dat er af en toe een fris windje staat waar wij van genieten. Dit hebben wij nog nooit eerder meegemaakt. Wij vroegen ons al af waar die vandaan kwam. Van zee dus!

We doen onze boodschappen. Als we thuis zijn zet ik een kopje thee. Het is vandaag weer een warme dag. Peter zet de airco vroeg aan, zodat hij af en toe van de koelte kan genieten. Ik ga lijden in de zon. Het is heerlijk buiten onder de palmbomen. Af en toe een zalig briesje.

Eigenlijk hadden we vandaag afgesproken met Omex & Yen dat zij bij ons pasta komen eten. Nu weten we het niet zeker. Peter denkt dat ze niet komen. Dus besluit hij om de kip uit de vriezer te halen. We eten een pasta met kip/champignon roomsaus i.p.v. de Bolognese die we samen met Omex & Yen willen nuttigen.

Ik lees mijn 2^de boek uit deze vakantie. Peter wil nog een stekje van een plant naar Omex & Yen brengen, maar hij bedenkt zich. Hij gaat aan het eten beginnen.

Het is erg lekker, even wat anders dan rijst. Voor de “pasta” nodige variatie.

Na een yogurt en een thee gaan we weer op tijd slapen. Het was erg “panas” vandaag!

Proefritje motor

vrijdag 15 december 2017

4^de keer ladies room. Het was ook rumoerig buiten. De honden in onze straat blaften alsof hun leven er vanaf hing. In de ochtend duik ik nog even bij Peter in bed. Om 6.00 u. onze normale tijd staan we op.

Ik heb een leuk idee als een verjaardagscadeau voor Omex en Yen. Zij zijn alle twee in januari jarig. Het lijkt mij leuk om met hun samen een reisje met overnachting te maken. Peter wil het in zijn achterhoofd houden.

Na het ontbijt ga ik de vloer dweilen van de veranda nadat alle spullen van de vloer zijn.

Peter gaat de bambu aan de kant van de muur van made uitspitten. Rond 8.15 u. zijn we klaar. Ik maak een o.r.s. drankje voor ons want we zweten als een otter. Dat heb je wel heel erg in de tropen. Net als gisteren is het panas. Wanneer ik gedoucht heb gaan we het serviesgoed van de buurvrouw en van Sri terugbrengen. De buurvrouw had van het binnenste van de banaan een gerecht gemaakt, maar voor mij was het te “pedas’ en heb er niet van gegeten. Peter vond het heerlijk. We gaan ook naar de bank. Dit keer kunnen we wel geld opnemen. Als we net terug zijn en ik een kopje thee heb gemaakt staat Ketut aan de poort. Hij is gisteren in de namiddag ook al geweest zegt hij. Waarschijnlijk stond ik net onder de douche en Peter was op weg naar Omex & Yen toen hij zich bedacht. We zijn elkaar misgelopen. Hij is er nu en komt verslag uitbrengen over zijn broer. Peter wil met hem over hout hebben voor zijn boog. Even later is ook Omex er om de motor te brengen die Peter wil lenen, zodat wij eigen vervoer hebben. Met Ketut spreken we af om zondagmorgen een wandeling te maken. Een route waar veel bambu is, waar ze “coconut oil” maken en er is ook een dorp.

Ik ga de camera’s schoonmaken. Dit moest ook nodig gebeuren, zodat we volop foto’s kunnen maken zondag.

Als lunch eten we een bamisoepje. Na de afwas duik ik weer onder onze palmbomen.

Dit is van korte duur, want het is bewolkt. We gaan samen op bed een boekje lezen en vallen in slaap. Om 14.00 u. wordt Peter wakker en wil even “proef” motor rijden om er weer in te komen. Ik maak wat foto’s. Daarna gaan we naar de laundry. Kopen arak & jeruk en komen onderweg Omex tegen. We maken een praatje en we krijgen een officiële uitnodiging van onze buren naast Pa Ketut die een “ceremonie” houden ter ere van hun huis dat af is en wordt ingewijd. Het feest is a.s. dinsdag 19 december van 9.00 u. tot 13.00 u. We zien Putu & Sri voor hun huis zitten en stappen op hun af. We willen graag advies wat gebruikelijk is om te geven als presentje voor zo’n ceremonie.

Putu gaat er ook naartoe, want hij speelt in de gamelan. Ze geven als tip “suiker” oké we gaan erover nadenken. We hebben het ook even over een reisje maken. Op het moment is het erg rustig in Sengiggi. Dit komt mede door de “Gunung Agung”. Heel veel toeristen hebben hun reis afgezegd. Daarom is er ook weinig werk voor Putu als chauffeur. Het is een aangenaam gesprek met Putu. Hij stelt zelfs voor als we evt. een reisje met hem willen maken dat Omex ook meegaat. Peter is blij dat het allemaal zo positief en open is.

Als we weer thuis zijn gaan we als vanouds op de veranda zitten met een drankje en genieten van het na zonnetje.

We eten de restjes van gisteren. Pasta kip/champignon roomsaus. Yogurt & thee voor het naar bed gaan. Nog even een boekje lezen. Peter is intussen in slaap gevallen en begint te snurken. Ik vertrek naar de ladies room.

Hujan & banjir / Tuinieren

Zaterdag 16 december 2017

Het heeft vannacht enorm hard geregend. Ik hoor ook een aantal gonggeluiden. Ik had een flesje ice tea bij mijn matras in de ladies room staan die half geopend was. Wanneer ik er een slokje uitneem voel ik gekriebel in mijn mond. Er zijn heel wat mieren in het flesje gekropen en doen zich tegoed aan de ice tea. Ik spring op om het flesje te ledigen en een slok water te drinken en duik weer het bed in.

In de ochtend stap ik weer even bij Peter het bed in. Om 6.30 u. staan we op. Ontbijten, opruimen en Peter gaat nog wat bambu uitspitten. Er zijn er 2 die hij er moeilijk uitkrijgt. Douchen en op pad. We willen naar het dorp voor limoenen & “bawang merah”.

Putu is bij zijn weg aan het schoon vegen. Links van hem bij de rivier ligt allemaal afval. Er is een banjir geweest en de gong van de tempel heeft rond 23.00 u. geklonken. Ik meende dit al te horen. De mensen van het dorp hebben het afval uit de rivier gehaald.

We vragen nog een keer aan Putu wat we het beste kunnen geven aan de buren. Het wordt rijst & suiker. Volgens Sri kunnen we dit het beste op een speciale schaal presenteren, die we van haar mogen lenen.

We gaan onze boodschappen doen in het dorp en als we hier van terug lopen komen we Pa Ketut tegen die wil dat we bij hem koffie & thee komen drinken. Zijn schoondochter is ook thuis en zet koffie & thee met koekjes erbij voor ons. Ook krijgen we een kommetje met het binnenste van de banaan met sausje. Voor mij is het te pedas dus ik geef het terug. Er worden oude herinneringen opgehaald door Pa Ketut en Peter. De schoondochter weet er ook van.. Het is een ontzettend aardige vrouw. We krijgen ook nog rambutan mee naar huis.

We gaan naar de J-markt en kopen rijst & suiker voor de buren. Bij de bouwmarkt kopen we thinner en WD-40. Als we weer thuis zijn drinken we een kopje thee. Peter gaat voorbereidingen doen voor de maaltijdsalade van vanavond. Ik ga heel even onder de palmbomen. Als lunch een roerei ui, knoflook & tomaat en crackers. Daarna maken we de mosterd/honingdressing voor de salade;tomaat, komkommer, wortel, zwarte bonen en stukjes kip.

We willen vandaag ook nog een eindje rijden met de motor. Wanneer Peter hem wil starten begeeft hij het. Accu leeg! Het ritje gaat niet door.

We gaan even naar Pa Ketut met een pot met aarde waar hij wat scheuten in kan doen die we willen hebben. Maar Pa Ketut is er niet zijn zoon doet de poort open. Dan gaan we naar Putu & Sri om de ceremonie schaal op te halen.

Als we weer thuis zijn gaan we het gras maaien en knippen. Terwijl we bezig zijn verschijnt Pa Ketut met zijn kleinzoon en 2 potten met de planten. Wat is het toch een lieve man Pa Ketut! We gaan nog een uurtje verder met de tuin en het ziet er weer picobello uit. Wat een groot stuk grond hebben we toch! Voordat de crisis begon wilden we eigenlijk nog een huis bouwen. Nu gaat dit niet meer gebeuren. We hebben er het geld niet voor, omdat Peter steeds minder werk kreeg en er geen cashflow meer is.

Er komen nog wat fruitbomen en we willen een schuur annex werkplaats  volgend jaar realiseren.

We drinken de laatste arak eten de maaltijdsalade en die smaakt erg goed.

Ik wil op tijd naar bed want ik ben best wel moe van de tuin doen en heb niet zo goed geslapen vannacht. Selamat tidur!

Gezellige zondagochtend / Grijs weer, ”big wind”, jalan-jalan

Zondag 17 december 2017

Ik heb erg goed geslapen vannacht in de ladies room voel me zalig uitgerust. We gaan ontbijten, opruimen en spullen klaarmaken voor de wandeling van vandaag. Peter heeft gisterenavond nog een sms van Ketut gehad dat hij niet mee kan met de wandeling, maar wij kunnen wel een tekening van de route op komen halen voor 9.00 u. bij hem thuis. Wij besluiten dan maar om zonder Ketut te gaan. Wanneer ik uit de douche kom is het behoorlijk betrokken en even later gaat het regenen. Geen mooi weer om te wandelen en foto’s te maken. We gaan niet. Wel naar Ketut  voor de tekening. Het is gezellig druk in de hoofdstaat van het dorp. De mensen zijn hun inkopen voor de zondag aan het doen. Leuk om dit mee te maken. Ketut geeft een kleine uitleg van de route en wij vragen of we een stekje van een plant die wij mooi vinden mogen hebben voor onze tuin. Dit is oké. We kopen nog wat bawang merah bij ons groentevrouwtje en gaan even bij Omex & Yen langs. Een schoonzus van Omex zegt dat hij er niet is. Dit is niet zo. We hebben hem wakker gemaakt, want hij lag nog te slapen. Yen zet koffie voor ons. Omex gaat zich wassen en komt er gezellig bij. Peter verteld hem over de motor. Er moet een nieuwe accu komen, maar pelan-pelan. Yen wil een ontbijt voor ons maken. Dit hoeft niet, maar ze doet het toch! Omex gaat zijn kippen verzorgen. We eten samen een bamisoepje. Peter spreekt met Omex af om een ring te kopen morgen voor het verbranden van het afval. We gaan weer op weg naar huis. Ook bij Omex zijn huis hebben ze een “highway” aangelegd en vooral de kinderen zijn hier erg blij mee. Er wordt volop gerolschaatst. Ik maak foto’s van Gede het neefje van Omex & Yen. Het was een gezellige zondagochtend. We zijn blij dat we niet zijn gaan wandelen de heuvels in, want rond 11.00 u. gaat het stevig waaien en het is behoorlijk grijs. We lezen wat en besluit dan om te gaan tekenen. Het is lekker fris op de veranda. Peter gaat allerlei klusjes doen. Het hout van de beruga met thinner insmeren tegen de beestjes, de poort in de olie zetten, stukjes oude dakpannen kapot slaan en tussen de greppel van de poort en straat leggen. We zijn lekker bezig. Rond 15.00 u. heeft Peter zin om een wandeling te maken, maar eerst gaat hij de burgers die wij vanavond willen eten voorbereiden.

Om 16.30 u. gaan wij voor een wandeling. Peter heeft ook het idee om ergens wat te gaan drinken. Misschien wel een kelapa muda. Het is erg druk in de hoofdstraat. Dit is meestal op zondag. Het is de gewoonte in Indonesië dat de mensen erop uitgaan. Zondag is vaak hun enige vrije dag. We kunnen geen gelegenheid vinden om een drankje te nuttigen. Het is ook niet gebruikelijk in Indonesië zolas bij ons om een terrasje te pikken.

Hier hebben ze allemaal warung “eetstalletjes”. Behalve in het toeristische Sengiggi waar veel gelegenheden zijn met Westerse eigenaars Duitser, Italianen, Fransen etc. Daar zijn volop terrasjes.

Afijn we lopen weer terug naar huis. We hebben wel een fijne wandeling gemaakt. Het was echt “jalan-jalan”.

Peter gaat aan zijn burgers beginnen. Er zit teveel vocht in en hij krijgt ze niet in zijn geheel krokant en gaar gebakken. Dus het wordt rul gebakken. Met de maaltijdsalade van gisteren erbij smaakt het uitstekend. Een romige yogurt met “madu” honing en we hebben lekker gegeten. Nog wat lezen in bed. Het was een relaxte zondag.

Een “unheimlich” dagje

Maandag 18 december 2017

Ik heb erg slecht geslapen in de ladies room. Ik had voor het eerst last van een mug. In de ochtend is er een stevige bui. 6.08 u. staan we op, ontbijten en opruimen. We hebben onze eerste kerstgroet binnen van Marga onze boekhoudster. Peter is er nog steeds niet uit. Hij gaat op zijn laptop wat foto’s bekijken. Buiten trekt het langzaam open.

Na een douche gaan we al vroeg op weg naar Montong voor de boodschappen. Daarna ga ik tekenen en Peter gaat achter zijn laptop. Hij wil een programma downloaden om eventueel foto’s van mijn camera te bewerken voor de Kerst/nieuwjaarswens.

We hadden min of meer een afspraak met Omex, maar tot nu toe is hij niet komen opdagen. Het is rond het middaguur. Peter belt hem op, maar hij krijgt geen gehoor.

Dan gaan we lunchen. Restjes van gisteren met worstjes van kip gemaakt, die we vandaag bij de J-markt hebben gekocht. Een vreemde lunch, maar oké. Na de lunch krijg ik een dipje. Ik heb ook slecht geslapen vannacht. Even een time-out.

Om 15.00 u. gaan we het zonnetje in. Dit is helaas van korte duur. Het begint te betrekken, hard te waaien dan is er een stevig buitje. Het is tenslotte natte moesson.

We gaan nog wat lezen. Peter baalt ervan dat hij niks van Omex hoort. Hij heeft hem nog een paar keer gebeld, maar geen reactie. Hij krijgt er slechte zin van. Dit uit zich ook naar mij toe. We eten stilzwijgend een boterham/cracker kaas & yogurt. Als we naar bed gaan zwijgen we nog steeds. Ach ja dit kan weleens gebeuren.

Ceremonie

Dinsdag 19 december 2017

In de ochtend is er weer een hevige bui. Half in ons bed half in de ladies room geslapen.

Ik ben een paar keer wakker geworden uit een nare droom. 5.45 u. sta ik op. We zwijgen nog steeds en zitten vroeg aan het ontbijt. Opruimen, douchen uitgebreid opmaken en aankleden in ceremoniële kleding. We horen de gamelan al spelen. Peter wil al gaan, maar ik vind het te vroeg. Uiteindelijk gaan we rond 9.00 u. dit stond op de uitnodiging. Als we arriveren zit het terrein vol met mensen en is het feest al begonnen. Hadden we toch kunnen gaan toen Peter het zei! Als enige bekende zien we Ketut met zijn Australische gasten en Putu die in de gamelan speelt. Er zijn veel gasten. We geven ons presentje af bij binnenkomst en krijgen een snoeppakketje terug! We nemen plaats bij Ketut.

Het is een enorm terrein bij tuinman. Op de eerste plaats bij binnenkomst de plantage. Daarachter hun enorm groot huis met veel verdiepingen en dan de binnenplaats waar de ceremonie plaatsvindt. Wij zijn gewend dat het een lange zit wordt, maar het valt nu reuze mee. Wanneer wij goed en wel zitten wijst Ketut mij erop dat de vrouwen mogen gaan eten. Ik loop naar het buffet. Er is rijst, groenten, soep, rundvlees, gepaneerde vis, saté, kroepoek, fruit en ijs met kokos. Het smaakt goed. Na de vrouwen mogen de mannen. In de tussentijd vinden er allerlei ceremoniële gebeurtenissen plaats. Daarna zijn er verschillende dansen.

Wij maken foto’s. De eigenaar komt ook even naar ons toe en Peter geeft hem de foto waar zijn zoon op staat met een puppy die hij vorig jaar tijdens de banjir gered heeft. Hij is er blij mee. Zijn zoon krijgt hem later ook te zien. Rond 11.20 u. vertrekken wij weer, nadat ik de schaal van Sri weer ophaal met daarin een bak gekookte rijst, sateh babi & pisang. Dit krijgt iedereen mee na afloop dat is de gewoonte. We groeten en bedanken de eigenaar, zijn vrouw, zoon & dochter. Terima kasih!

We kleden ons thuis weer om en drinken thee met citroen. Rond 12.30 u. begint het behoorlijk te betrekken en krijgen we een fikse bui. De ceremonie is mooi op tijd beëindigd.

We gaan wat lezen, maar Peter is onrustig. Omex reageert op geen enkel bericht van Peter. Hij besluit om naar hem toe te gaan. Dit is een goed idee. Peter is zo weer terug. Yen is erg ziek geweest. Ze moest veel hoesten en zijn naar het ziekenhuis gegaan. Daar kreeg ze codeïne, waar ze nog meer ademhalingsproblemen van kreeg. Toen kreeg ze een injectie. Het gaat iets beter, maar toen Peter kwam lagen ze alle twee op bed. Bij Omex zijn werk was er gevochten en moest de politie erbij te pas komen. Peter heeft ze verder met rust gelaten, maar heeft Omex op het hard gedrukt dat als er iets gaande is dat hij dit laat weten, anders maakt Peter zich ernstig zorgen. Peter in nog niet terug of we krijgen het volgende buitje en een tijdje later weer een. De 4de al van deze dag. Deze blijft langdurig aanhouden. Het is inmiddels 15.00 u.

Peter gaat een sambal goreng voor bij de nasi goreng maken. Als het eindelijk opgehouden is met regenen gaat hij de was ophalen. Om 16.30 u. zitten we aan de thee en opnieuw gaat het regenen. 17.30 u. gaan we eten. Nasi goreng en gebakken ei met kecap. Yogurt & thee, lezen in bed en de dag is alweer om. Het regent nog steeds.

Angin / Naar “Jenggot”

Woensdag 20 december 2017

Hetzelfde recept als gisteren half ladies room half bed. Ik heb veel gedroomd vannacht. Het bleef ook regenen. We hebben een e-mail van Desireé & Frank of we het fijn hebben? straks even terug mailen. Na het ontbijt en een douche hebben we verschillende dingen op ons programma staan. De boekhouding, de Kerst/Nieuwjaarswens, e-mails, verjaardagsgroet naar Jeannette. Wanneer we hiermee klaar zijn maken we een omelet met ui, knoflook en tomaat.

Er komt alweer een harde wind opzetten en voor de 2^de keer valt de palmboom met pot, die we bij de schutting van onze buren hebben gezet ter opvulling. Peter zet hem weer teug waar hij eerst stond, want daar vangt hij minder wind.

Na de lunch gaan we weer languit in bed een boekje lezen. Met dit weer kun je bijna geen buiten activiteiten ondernemen. Af en toe vallen we gewoon in slaap. Dit krijg je als je op bed een boekje gaat lezen. Op een gegeven moment krijgt Peter er genoeg van. Hij trekt zijn werkshort aan en gaat buiten de resterende bambu eruit trekken. Er is minder wind en het is ook opgehouden met regenen. Het is 15.00 u. Ik ga tekenen. Als Peter een aantal lastige bambu eruit heeft gaat hij douchen en komt hij bij mij zitten. Hij heeft zin in een borrel. Samen gaan we voor een arak. We nemen een paar borreltjes en gaan dan op weg om eten te halen bij “Jenggot”. We lopen een eindje verder naar de rivier die uitmond in zee. Peter wil weten of het goed gaat als er weer heftige buien zijn geweest. Er ligt nog veel afval in de rivier wat de stroming ernstig tegenhoudt. Het oude probleem. Ik maak wat foto’s van de zee, Peter en de “Gunung Agung”. Ook komen we een Japans Koreaanse

eethuisje tegen die nieuw is. We willen die een keer uitproberen. We bestellen een Nila, Capcoi, Bebek en nasi bij “Jenggot’. Dit keer moeten we lang wachten. Ze hebben een grote “order” die ze eerst moeten afwerken. Na het eten afwassen nog wat lezen. Peter en ik hebben een klein akkevietje en ik vertrek naar de ladies room.

3 weken Lombok / Winter in Nederland / KerstNieuwjaarswens versturen / Berbelanja op de motor

Donderdag 21 december 2017

Het is 3 weken dat we in Lombok zijn en de winter is vandaag in Nederland begonnen. Het regent bij ons in de ochtend. Vannacht hebben we een e-mail van Nick gehad de Kerst/Nieuwjaarswens staat op de site. We sturen hem een bedankje. Ook hebben we een uitgebreide e-mail van Wilma & Sjaak over de toestand van Hedy. Het gaat iets beter, maar ze is er nog lang niet. De acute levensbedreiging van de ontsteking is weg, maar ze heeft nog last van pijn, vocht vasthouden, eten gaat moeilijk en ze heeft bijna geen energie. Haar lichaam heeft zo’n optater gehad en die was helemaal ondervoed. Hedy heeft begeleiding van een diëtiste. Alles heeft zijn tijd nodig.

We gaan vrij snel op weg naar de J-markt. Vandaag willen wij de Kerst/Nieuwjaarswens versturen. Dit gaat lekker vlot. Er komen wat mails terug. Van sommigen hebben we geen nieuw e-mailadres van een paar wel. We krijgen zelfs al een bericht terug van Jacqueline Janssen een vrouw die bij ons in de buurt woont waar we een beetje contact mee hebben. Ze is er vroeg bij, want in Nederland is het op het moment 5.00 u. in de ochtend! Ik stuur ook een e-mail naar Wilma & Sjaak om hun te bedanken voor hun info.

Als lunch heeft Peter een bamisoepje gemaakt. Omex & Yen zijn nog steeds niet geweest.

Peter belt hem op. Nu is Omex ook ziek. Hij vraagt aan Omex waar hij de “blauwe” benzine kan halen voor de motor. Ook wil Peter water halen, want die is bijna op. Nadat hij hiervan terug is wil hij samen met mij naar ons “oude” groentestalletje, want we hebben niks meer in huis. Zo gezegd, zo gedaan. Het is de 1^ste keer dit jaar, deze vakantie na 3 weken dat we samen boodschappen doen op de motor. Er is een ander vrouwtje bij het groentestalletje. Ze zoekt voor ons de beste van alles uit wat wij willen hebben. Tomaten, Spaanse pepers, uien, knoflook, limoenen, tempeh en boontjes. We worden correct geholpen. Hier gaan we vaker naartoe! We rijden nog een eindje door en komen bij de “plastic shop”, waar we ook al eerder zijn geweest en kopen hier een grote plastic hobby box met deksel en wieltjes die Peter voor zijn gereedschap wil gebruiken. Deze wens had hij al 3 weken en eindelijk hebben we hem. Het staat opgeruimd en je kan de box buiten laten staan zonder dat het gereedschap nat wordt. Het was een actieve, leuke ontspannende dag vandaag met ons ritje op de motor. Op de terug weg zijn we ook even bij Omex & Yen langs gegaan. Ze zagen er alle twee erg ziek uit. Kassian! We hebben ze veel beterschap gewenst

Bij thuiskomst willen we in de tuin gaan werken, maar het begint te regenen. Dan gaan we maar voorbereidingen voor het avondeten doen. Peter wil graag een gembersaus maken bij de tempeh. Ik doe het snijwerk. Peter maakt rijst in onze rijstkoker. We hebben nog Capcoi over van gisteren. Dat eten we er ook bij. Na wat borreltjes gaan we eten. Afwassen, yogurt en thee en op tijd naar bed. We zijn best moe.

Verkenningstochtje op de motor / Ziekenbezoek Omex & Yen

Vrijdag 22 december 2017

Weer half bed half ladies room. Ik heb wel goed geslapen. Vannacht heeft het hard geregend,. Voor ons doen zijn we laat op 6.30 u. Er zijn verschillende van een soort bomen omgevallen in onze tuin. Peter denkt aan een ziekte. Later blijkt dat ze geknakt zijn. Waarschijnlijk waren de bladeren en bloemen te zwaar geworden door de vele regen in combinatie met een harde wind. Jammer dan! We willen vandaag naar de laundry en ik ga het bed verschonen. Peter gaat zijn gereedschap vijlen. Na een douche gaan we op weg. Op de terugweg pakken we de hoofdstraat naar ons huis. Sinds de weg geasfalteerd is zie je steeds meer kinderen op gloednieuwe rollerskates. Ik maak een foto van 2 meisjes. Thuis drinken we een kopje thee. Peter gaat de tuin opruimen en ik ga tekenen. We gaan vroeg lunchen net als gisteren. Scrambled eggs, sausages chicken & gingersauce. Na de afwas ga ik het gras maaien. Het zonnetje komt tevoorschijn. Peter lost mij af. Er is volop Matahari. Eindelijk! We besluiten te gaan zonnebaden een uurtje of twee. Peter gaat er eerder uit. Hij houdt dat niet vol. Het laatste stukje gras maaien en een douche nemen.

Peter heeft het idee om een verkenningstochtje naar de heuvels te maken. Een klein gedeelte van de route van Ketut. De kam van de heuvels, waar je een uitzicht op zee hebt.

Eerst gaan we naar ons fruitstalletje om wat sinaasappels voor Omex & yen te kopen, want we willen na ons verkenningstochtje bij hun op ziekenbezoek. Het tochtje is erg mooi. We zijn hier nog nooit geweest. Je hebt een prachtig uitzicht op zee en aan de andere kant op Mataram.

Je kunt de grote moskee zien. Ik maak foto’s. We willen zeker nog een keer terug met de camera van Peter zo tegen 16.00 u. zodat we eventueel de zonsondergang kunnen fotograferen. Lijkt ons erg mooi! We leggen de weg niet helemaal af. Het wordt steeds steiler en steiler en ons “oude” motortje trekt dat niet. We keren om en dat is ook niet helemaal veilig met het motortje waarvan een rem ook niet goed functioneert. Het is veel te gevaarlijk met deze motor dus dat wordt geen volgende keer. We laten de motor thuis staan en lopen naar Omex & Yen met de sinaasappeltjes. Onderweg krijg ik zin in dat lekkere drankje “kelapa muda”. Ergens bij hun in de straat moet die warung zijn waar je het kan krijgen, maar we weten niet waar. Als we eenmaal bij Omex & Yen op de veranda zitten komt Yen met 2 kelapa muda aanzetten. De achterburen hebben die warung! Hè hè dit weten we dan voor de volgende keer.

Yen is al een beetje opgeknapt, maar Omex ziet nog pips en heeft geen energie. We blijven niet lang en wensen hun wederom beterschap. Door het zoete drankje heb ik wel een enorme dorst gekregen en neem wat glazen water bij thuiskomst. Voor het avondeten hebben we nasi goreng met tempeh & ui en acar ketimun erbij. Lekker! Helaas is er geen yogurt vanavond wel gember, kunyit, limoen thee. We gaan op tijd slapen. Het was een leuke, spannende & actieve dag. Selamat tidur!

Berbelanja motor / Bambu / Tuinieren & kokkerellen

Zaterdag 23 december 2017

½ bed ½ ladies room heb wel weer goed geslapen. In de ochtend een keer wakker geweest, omdat ik nog steeds dorst had. Peter brengt me wat water. Gisteren kreeg Peter nog een sms van Ketut. Ze hebben om 14.00 u. afgesproken om naar iemand toe te gaan die bogen kan maken. Na het ontbijt en een douche gaan we met de motor vroeg op pad om boodschappen te doen. Bij ons huis krijgt ons buurjongetje Riski motorles van zijn zus. Wij juichen hem toe. We gaan eerst naar de J-markt en dan naar onze groentevrouw.

We kopen jahé, ketimun, telor & witte ui. Het ziet er allemaal goed uit. We zijn erg blij met deze groentevrouw. Om 9.30 u. zitten we op de veranda aan een kopje thee. Het is heerlijk om zo vroeg de boodschappen al gedaan te hebben. Ook zijn we blij dat we wat mobieler zijn. Het is de 2^de dag dat we geen regen hebben en het is volop zonneschijn.

Peter gaat met zijn bambu verder en ik ga in het zonnetje onder de palmen. De poging om de hardnekkige bambu eruit te krijgen is van korte duur. Peter krijgt er nog een bambu uit en snijdt zich daarmee met een scherpe punt in zijn buik. Het is een lange snee. Hij kapt ermee en ik verzorg de wond. Peter komt even bij me liggen in het zonnetje. Om 12.20 u. gaan we lunchen. Nasi goreng van de restjes. Daarna trekt Peter zich even terug, want hij heeft hoofdpijn Ik ga weer onder de palmbomen. Om 13.45 vertrekt hij naar Ketut. Ik ga de randjes van het gazon knippen. Tevens hark ik het schoon met de sapulidi. Even een snelle douche en ga dan aan de sambal goreng boontjes beginnen. Het is 15.00 u. om 16.00 u. is Peter terug van Ketut. De man die ook bogen maakt blijkt een priester te zijn. Ze hebben een interessant gesprek gehad met elkaar. Peter wil graag ervaringen met de man uitwisselen en samen een boog maken. We hebben ook een paar stekjes van een plant van Ketut gekregen die wij wilden hebben. Peter doet ze in potjes en zet ze in de tuin. We gaan nog even bij ons arakvrouwtje langs. Ze heeft geen arak en moeten om 17.00 u. terugkomen. Peter gaat zijn gedeelte van het kokkerellen doen. Een kerriesausje maken voor bij de T-bonesteak.

Maar dan blijkt het gas op. Peter koppelt de gasfles af en gaat met de motor gas halen. Er breekt een heftig buitje los, maar we hebben gas! Nu nog de arak. Het is 17.08 u. Ik offer me op om te gaan, maar de arak is er nog steeds niet. “Belum” vanwege de hujan! Met handen en voeten probeert ze mij het duidelijk te maken dat ze het komt brengen wanneer het er is. “Rumah Putu” zegt ze. “Rumah biru” zeg ik Oké het is duidelijk ze komt het brengen we gaan het zien. Door het kleine stukje naar het arakvrouwtje lopen ben ik helemaal lek gestoken door een mug. Ik smeer mijn lichaam in met bokashi en sla een badlaken om. Peter is nog bezig met zijn sausje. Opeen hoort hij een motor en de stem van ons arakvrouwtje en jawel hoor! Ze komt ons 2 arak brengen. Wat een service. Nu hebben we er helemaal zin in. Ik maak wat borreltjes en gaan daarna eten. De T-bonesteak met kerriesaus, sambal goreng boontjes en rijst smaakt ons uitstekend. Na de afwas nog wat lezen en op tijd naar bed, want morgen hebben we vroeg een afspraak met Ketut om 7.00 u. We gaan een wandeling in de heuvels maken. We zetten de wekker om 5.00 u. Als wij gaan slapen komt er weer een heftige regenbui.

Too much rain!

Zondag 24 december 2017

Lange tijd in ons bed gelegen, daarna toch naar de ladies room gegaan. Om 4.00 u. wordt ik wakker en kruip weer bij Peer in bed. Het begint weer te regenen hard en langdurig. Om 5.00 u. staan we op. Ontbijten, maar het lijkt ons niet verstandig om te gaan wandelen. Peter stuurt een sms naar Ketut. “too much rain we go another time!”

Het is nog niet opgehouden met regenen. Na de afwas besluiten we om de limoncello af te maken, althans het suikerwater en deze bij de citroenschil & arak toe te voegen. Een tijd laten staan op een donkere en koele plek. Ik ga ook de flessen die we ervoor willen gebruiken steriliseren. Het blijft grijs en het regent continue door. We gaan deze ochtend onze hobby’s uitoefenen. Peter gaat een pees maken en ik ga tekenen. In de tussentijd wordt Peter “gestoken” door een bloedzuiger. Derde keer dat er bloed aan te pas komt bij Peter deze reis. We ontsmetten de wond met alcoholtipjes, daarna bokashi erop. We zijn blij dat we een nieuwe EHBO tas en veel alcoholtipjes hebben aangeschaft. Alles komt nu goed van pas. Ik werk tot 12.00 u. en eten dan een bamisoepje. Het regent nog steeds. We krijgen een kleine inzinking en gaan op bed een boekje lezen. Even later vallen we in slaap. We zijn dan ook vanaf 4.00 u. wakker dat is toch al zo’n 8 uur. Het is nog steeds niet opgehouden met regenen. Het lijkt Nederland wel! Zo grijs hebben we het nog niet gehad. We moeten het ermee doen. We lezen en drinken arak op de veranda. Het slot is nog niet van de poort af geweest vandaag.

Als avondeten voor de 2^de keer sambal goreng boontjes, rijst en karbonade kerrie/ei saus. Het is heerlijk. Een afwasje doen, thee zetten, boekje lezen en slapen. Al met al waren we zo’n 16 uur op!

Eerste Kerstdag

Selamat Hari Natal / Omex & Yen, Putu & Sri / Salade / Vlinder / Perfect day

Maandag 25 december 2017

De meeste tijd in de ladies room geslapen, maar wel lekker en lang. In de ochtend duik ik nog even ons bed in. Het is weer gaan regenen. Ook in de nacht heeft het geregend. Dat wordt weer een grijze dag. Om 6.30 u. staan we pas op. We hebben het nodig gehad! Als ik met het ontbijt bezig ben staat Putu aan de poort. Hij ziet er slaperig uit. Hij komt ons “Merry Christmas & Happy New Year “ wensen. Hij was op weg naar “Pondok Wayan” een homestay een eindje verder bij ons in de straat om daar nasi te koken voor de gasten. Dat is fijn voor hem, dan heeft tenminste een beetje werk. Hij heeft zelf ook een gast thuis een vrouw volgens Peter uit Amerika, omdat ze Engels praat. Na het ontbijt moeten we onze plannen bijstellen. We wilden boodschappen gaan doen op de motor o.a. naar ons groentevrouwtje, maar in de regen is dat niet prettig. Ik stel voor om de meubels in de was te zetten. Dit doen we ieder jaar en nu het toch regent is dit een mooie gelegenheid. Peter vindt het een goed idee. Om 9.08 u. zijn we er klaar mee en het is droog. Prima timing! We gaan een douche nemen en besluiten om boodschappen te gaan doen. Ik stap net uit de douche wordt als er gebeld wordt op Peter zijn smartphone.

Peter schrikt op vanachter zijn laptop. We zijn het niet gewend dat er gebeld wordt. Het is Omex die ons “Merry Christmas” wenst en om te zeggen dat Yen aan de poort staat met een bakje eten. Wat een schatten zijn het toch! Eerst Putu en dan Omex & Yen. Peter wil voor hen beiden naar de bakker om een “Kerst” brood te kopen en naar hun te brengen. Eerst gaan we naar de J-markt en dan naar de bakker. We kopen voor ieder 2 stuks brood en eentje voor ons. We gaan op de terugweg eerst naar Omex & Yen. Omex ziet er een stuk beter uit. Hij heeft medicijnen gekregen. Antibiotica & vitaminen. Een medicijn is zo sterk dat hij er bijna zijn bewustzijn mee verliest. Overdosis zegt Yen! Yen zet koffie voor ons en we eten er een soort zoete aardappel bij. Best lekker. We kletsen gezellig bij en gaan dan naar Putu & Sri. “Selamat Hari Natal” een praatje en dan naar huis. Boodschappen uitpakken een klein afwasje doen en dan aan de salade beginnen.

We hebben nog wat “ubi” zoete aardappel mee naar huis gekregen van Yen, die wil ik in de salade verwerken. Goed idee zegt Peter. Het is een kleurrijke salade geworden. Mosterd/honingdressing, rood uitje, tomaat, komkommer & zoete aardappel. We hebben onze 1^ste Kerstdag nuttig besteed. De meubels zijn in de was gegaan en we hebben sociaal gedaan. Peter gaat de bladeren van de Cambodjaboom bij elkaar vegen en ik schrijf verder aan het reisverslag. Daarna gaan we even relaxen op de veranda. Om 15.00 u. lopen we samen naar ons arakvrouwtje om een Kerstborrel te gaan halen. Peter loopt wat moeizaam, want hij heeft 2 dagen geleden een blaar tussen zijn tenen opgelopen toen hij naar Ketut ging met de “foute” slippers aan. Hij heeft er nu pas last van. Het wordt doorbijten voor hem. We toasten op een fijne Kerstdag en genieten ervan. Na een tijdje komt zowaar de zon tevoorschijn. Ik ga lekker op de trede van de veranda van het na zonnetje genieten Peter maakt foto’s en er komt ook nog eens een vlinder op mijn hand zitten! Mooier kun je het niet hebben. Voor het avondeten maakt Peter lekker gekruid rul gehakt met mijn salade erbij smaakt het uitstekend. Peter is nog lekker aan het na borrelen als ik de afwas doe. Het was een geslaagde 1^ste Kerstdag in Lombok.

Tweede Kerstdag

Tekenen / Yen / Slome dag voor Peter

Dinsdag 26 december 2017

Al vrij snel in de avond ben ik naar de ladies room gegaan. Ik heb wel weer goed geslapen. Om 6.30 u. zitten we aan het ontbijt. De boel aan de kant en douchen. Peter doet een poging om aan de bambu te beginnen, maar hij heeft teveel last van zijn voet. Dan maar niet. Hij moet het even rustig aan doen wil het genezen. We drinken een kopje thee en ik ga tekenen. Het begint een beetje te regenen. Voor de zekerheid check ik Peter zijn voet. Ontsmet hem en doe bokashi rond de wond. De blaar is open en kijkt rood, maar hij is niet ontstoken. Peter moet echt even gaan liggen. Het is harder gaan regenen. Bij de buren wordt gekookt. Het ruikt lekker. Meestal rond deze tijd wordt er gekookt en om 10.00 u. ontbeten & makan siang voordat het rond 12.00 u. te heet wordt dan trekken de mensen zich meestal terug binnen. Ik ben benieuwd of Yen weer komt en jawel hoor. Ze staat aan de poort met bakjes eten. Omex heeft nog steeds hoofdpijn. Peter heeft hen beiden een sms gestuurd met de vraag wat we met de oudejaarsparty doen. Willen we dat, wie nodigen we uit, wil Yen koken, wat maken we, hoeveel personen en er moet besteld worden. De sms’en zijn niet ontvangen. We vertellen Yen dat we morgen langskomen om het een en ander te bespreken. Het wordt kort dag! Yen heeft weer lekker gekookt. Tempeh goreng manis, sayur kol met daging & rijst. Heerlijk!

Peter gaat na het eten even op bed liggen. Ik ga verder met tekenen. Om 11.45 u. heb ik de tekening af en ga aan een nieuwe beginnen. Rond 14.00 u. stop ik ermee. Het zonnetje is tevoorschijn gekomen. Samen met Peter ga ik een boekje lezen onder de palmbomen. Even later begint het weer te betrekken en er komt een hevige bui. Nog even op bed lezen dan maar. Als avondeten de restjes van gisteren. Voor peter was het een slome, duffe dag. Maar ja hij kon niet anders. Morgen wil hij actiever zijn!

Angin dan hujan besar / Stroomuitval / Omex & Yen / Eerste keer afval verbranden

Woensdag 27 december 2017

Meteen toen Peter begon te snurken naar de Ladies room gegaan. Wanneer ik er een tijdje lig valt de stroom uit. Dit is voor de eerste keer hier deze reis. Even later gaat het vanzelf weer aan. Rond 12 uur in de nacht worden we opgeschrikt door een stevige wind en heftige regenval. Het water komt als nevel door de ventilatieraampjes naar binnen in de douche en ladies room. Ik ga terug naar bed. Peter checkt de veranda. De regen duurt een tijd en is plotseling weer voorbij. Het lijkt net of iemand een kraan open en weer dicht draait. Dit hebben we vorig jaar ook zo ervaren. Echt bizar!

Om 6.15 u. staan we op. Ik heb niet zo goed geslapen Peter wel. We ontbijten en ruimen op. Peter gaat als eerste douchen. Het gaat een stuk beter met zijn voet. We overleggen wat we gaan doen vandaag. Eerst naar de laundry en ons arakvrouwtje. We willen morgen de koelkast ontdooien en schoonmaken dus we gaan geen boodschappen doen. Eerst moet alles op. We moeten wel naar Omex & Yen om af te spreken voor de party. Wanneer ik de schone was in de kast leg staat Yen weer aan de poort met bakjes eten. We spreken met haar af dat we eerst gaan eten en dan naar hun toekomen. Zo gezegd zo gedaan! Op weg naar Omex & Yen kopen we wat limoenen & knoflook bij ons groentevrouwtje. Omex is op hun erf de manden van de kippen aan het schoonmaken. In de ochtend voelt hij zich fit, maar iedere dag rond 17.00 u. komt de hoofdpijn opzetten. Hij is gisteren weer naar het ziekenhuis geweest en heeft medicijnen gekregen. Ook heeft hij een medicijnman geraadpleegd. Die had het over de “Gunung Agung” in Bali wat verband kan houden. Omex heeft hoofdpijn aan een kant van zijn gezicht. Dit is duidelijk migraine. Peter verteld dat hij hier ook jaren last van heeft gehad. Hij verteld over de ervaringen hiervan. Omex zit ook in een dilemma over het oudejaarsfeestje. Hij heeft verschillende uitnodigingen lopen die dag en weet niet wie hij moet kiezen. Daarom heeft hij niet geantwoord. Wij vinden het heel simpel. Als de hoofdpijn aan blijft houden is het verstandiger om geen party te geven punt uit! We drinken nog koffie bij Omex & Yen. Peter vraagt waar hij petroleum kan kopen, want hij wil onderhand het vuil gaan verbranden, voordat de ring er komt duurt nog een eeuwigheid. Yen gaat  zo’n 1,5 liter petroleum halen voor ons. We willen ook van haar weten waar we GB’s kunnen kopen voor internet. Dit kun je bij de Alfa of Indo markt doen. 15 kuota internet en dan 15 GB hebben we nodig. Als we huiswaarts gaan kopen we nog een sapulidi bij de buren van Omex & Yen die een warung hebben.

Ik zet een kopje thee als we thuis zijn. Daarna gaat Peter als eerste het afval verbranden. Het is lekker weer, niet te warm, licht zonnestraaltje en er staat een windje. Ideaal om het gras te maaien. Het afval verbranden gaat ook lekker. Peter heeft er zin in. Hij wil al het afval weg hebben. Wat ook gebeurd. Eindelijk! We stoppen rond 14.30 u. ermee. Peter neemt een uitgebreide douche, want hij ruikt naar petroleum en rook. Na de douche gaan we gezellig op de veranda zitten met natuurlijk een lekkere “arak attack” Peter is blij dat een grote prioriteit: “het afval verbranden’ gebeurt is. Nu nog de bambu en het onkruid langs de apotek tussen de stenen een oplossing voor vinden. Wij zijn blij dat we steeds zelfstandiger worden en onze problemen zelf op te lossen. Daarbij is de Westerse cultuur anders dan de Oosterse cultuur. De Indonesiër of Aziaat zal nooit nee zeggen want dan lijdt hij gezichtsverlies. Hij zal ook nooit direct voor zijn mening uitkomen het gaat allemaal via een omweg. Het gaat erom om elkaar in jouw waarde te laten en dat is bij ons ook zo! We praten en filosoferen hierover en hebben een goed gesprek met elkaar. Het was een waardevolle dag.

Peter maakt nog een rendang klaar en samen met het restje rijst & sayur van Yen hebben we een lekkere maaltijd. Selamat makan & selamat tidur!

Schoonmaak veranda / Limoncello afmaken / Alberto

Donderdag 28 december 2017

Vrijwel meteen naar de ladies room vertrokken. Het heeft vannacht geregend, maar niet zo erg als gisteren. Heel eventjes in ons bed liggen 6.08 u. staan we op Wanneer ik het matrasje waar ik in de ladies room op lig weer terug op de bank wil leggen stap ik in een plasje water. Het dringt meteen tot me door dat de hond is geweest. Dit was gisteren ook zo, want we zagen afdrukken op de vloer. Ik roep Peter en jawel hoor er komt een zwarte hond vanuit de tuin richting de veranda op. We jagen hem weg. Via de muur langs onze poort springt hij naar de straat. Het probleem hond is er ook weer!

We gaan ontbijten en zetten de koelkast uit. De resterende spullen doe ik in een vriestas en de flessen drinken zet ik weg in de douche. We willen na het leegmaken en ontdooien van de koelkast boodschappen doen, maar het is gaan regenen en het blijft aanhouden. Dus onze plannen worden gewijzigd. We gaan eerst de vloer van ladies room & slaapkamer dweilen. Wanneer die droog is willen we de veranda woon/keuken eetgedeelte doen. Het gaat lekker vlot en het resultaat mag er zijn. We gaan de veranda iets anders indelen. We zijn tevreden. Alweer een klus geklaard! Daarna op weg naar de J-markt. We laten een briefje voor Omex & Yen achter. Rond 11.00 u. zijn we weer terug. Omex & Yen zijn niet geweest. We gaan de koelkast weer aansluiten en de boodschappen erin. Ze hadden eindelijk weer eens een keer yoghurt bij de J-markt en we hebben voor dua ratus (200) stroom gekocht. Om 11.30 u. gaat Peter het restje van gisteren rijst & rendang bij elkaar in een pannetje opwarmen. Dit wordt onze lunch. Peter heeft het idee om vanavond bij Café Wayan te gaan eten. Tenslotte willen we dit ieder jaar een keer doen. Na het eten gaan we de limoncello filteren en in flessen doen. Tijdens dit proces bedenkt Peter dat het misschien leuker is om naar “Alberto” te gaan. Dan kunnen we hun limoncello proberen en van de zee genieten. Het eten daar is ook goed. Onze limoncello is trouwens uitstekend gelukt. Beter dan de vorige keer. We hebben het dit jaar anders gedaan. Sowieso was de arak sterker en we hebben 1 liter water en ½ liter suiker aan de kook gebracht. Afkoelen toevoegen aan de arak met citroenschil en dit nog een aantal dagen in het donker laten staan. De smaak is subliem! Alweer een klusje geklaard vandaag.

Om 15.00 u. nemen we alle twee een snelle douche en gaan op weg naar de Alfa markt waar Peter kuota internet 15 GB wil kopen. Onderweg komen we Omex met vriend tegen om naar de motor te kijken die Peter niet aan de praat krijgt. Het lukt Omex na een derde keer. Peter vraagt aan Omex of hij zin heeft om met ons mee te gaan eten samen met Yen. We spreken om 17.00 u. af bij ons. We gaan te voet naar de Alfa markt, want Peter wil een beetje lichaamsbeweging hebben. Bij de Alfa markt kopen we internet. Als we bij ons fruitstalletje zijn waar we een meloen willen kopen wordt Peter gebeld door Omex. Hij kan niet mee, want hij moet zijn medicijnen om 17.00 u. innemen. Dit had hij nog niet bedacht! “I’m sorry”! Geeft niet dan gaan we zonder hun.

We nemen een taxi naar Alberto en onderweg zien we dat er weer veel veranderd is richting Sengiggi. Het is erg toeristisch geworden. Wij zijn  blij dat we in het rustige Tanah Embet wonen en af en toe voor ons plezier naar Sengiggi gaan. Het is nog rustig bij Alberto. We bestellen een limoncello en die smaakt goed. Peter maakt een fotootje hiervan op zijn mobiel en stuurt die naar Elmar. Alberto is een mooie gelegenheid. Ik maak foto’s. We bekijken de kaart en bestellen een aperitief “slices fish in oil tomato, olive basil oregano dressing” Heerlijk! Langzaamaan wordt het drukker bij Alberto. Er komt een Amerikaans gezin en hun aanwezigheid is meteen te merken. Peter ergert zich eraan. Hij is blij dat ze niet voor onze neus komen te zitten. We genieten van het eten en de omgeving. We zijn blij dat we er even uit zijn. Er komen nog meer gasten. Een Indiase familie en Indonesische jongeren. Het ene gezelschap zit continue met z’n smartphone en het andere maakt selfies. Leve social media!  Afijn we moeten ons niet zo ergeren tenslotte gebeurd dit overal op de wereld.

Peter neemt een vleesgerecht als hoofdgerecht en ik een “grilled fish & Homemade fried patatoes”. Het nagerecht wordt een “chocolate mousse with a touch of limoncello” en een limoncello erbij. Verrassend lekker. We hebben sowieso heerlijk gegeten. Tijdens het afrekenen vragen we de ober om een taxi voor ons te bestellen. Toevallig is het dezelfde chauffeur als op de heenweg. We drinken nog een gember, kunyit, limoen thee als we thuis zijn. Het was een fijne dag. Menikmati!

Naar Mataram met Putu en naar “Putu Garden”

Vrijdag 29 december 2017

Meteen naar de ladies room. Zowel vannacht als vanochtend geen regen gehad. Ik heb op het moment wel veel last van mijn luchtwegen door de hoge luchtvochtigheid meer dan vorig jaar. Helaas! We staan om 6.30 u. op. Er is gelukkig geen hond geweest. Peter had gisterenavond nog peper op de veranda gestrooid die laten we ook liggen voor vanavond. Ik maak een schaal met blokjes meloen en limoensap erover heen voor het bij het ontbijt. Het is lekker verfrissend. We willen vandaag naar ons groentevrouwtje op de motor, maar als Peter hem wil starten doet hij het alweer niet. Toevallig komt Putu voorbij en Peter vraagt hem of hij het wil proberen. Meteen start de motor bij Putu nou ja dat is ook niet leuk voor Peter! We komen in gesprek en Putu vraagt wanneer wij naar Mataram willen om naar fietsen te kijken. Hij heeft vandaag vrij dus we spreken om 11.00 u. bij hem af. We maken dan meteen van de gelegenheid gebruik om inkopen bij Susanna, een parang, groentevrouwtje, bananen en planten te kopen. In de tussentijd komt Yen langs met een bakje eten. Daar hoeven we ook al niet meer voor te zorgen. Na het eten kleden we ons om en lopen naar Putu zijn huis. Hij zit met zijn gast en de vader van Sri, zo blijkt later aan de lunch. We moeten ook perse wat eten van Putu & Sri. Dat hoort zo bij Indonesische mensen. Oké sedikit, we already eat! We raken in gesprek met de gast van Putu en zij is een Duitse. Eerst dacht Peter aan de taal te horen, omdat ze de hele tijd Engels sprak dat ze een Amerikaanse was. Dus niet!

We vertrekken naar Mataram. Gaan eerst naar de fietsen kijken. Dan voor een parang, Susanna en op de terugweg gaan we voor de planten en het groentevrouwtje. De nieuwe fietsen vallen tegen. De meeste zijn met veel versnellingen die je helemaal niet nodig hebt. Het kan alleen maar kapot gaan en je moet het onderhouden. Wij zijn op zoek naar eenvoudige fietsen. We hebben er 2 op het oog, maar we willen nog naar tweedehandse gaan kijken in Ampenan. Op een werkplaats in Mataram besteld Peter een parang die hij maandag op kan halen. Dan naar Susanna, de gardener en het groentevrouwtje. Bij de tuinman kopen we een boompje waarvan de bloemetjes lekker ruiken en de Hindu’s gebruiken bij ceremonies en 3 planten met rode bladeren die wij bij het muurtje van de buren willen plaatsen. De tuinman blijkt een broer van de vrouw van de tuinman die bij ons woont te zijn. De wereld is klein! Iedereen blijkt elkaar te kennen en familie te zijn. Hij komt de planten later in de middag bij ons brengen. Hij kan dan tevens advies geven en helpen met de tuin. Prima! Het groentevrouwtje nog en dan naar huis. Het is warm geworden en geen regen, maar veel zonneschijn. Dus ik ga even het zonnetje in. Een uurtje later is het alweer betrokken. Ik veeg nog wat bladeren van de Cambodjaboom bij elkaar voor de brandplaats en wordt overal lek gestoken door een mug. Altijd hetzelfde liedje. Ik smeer me in met bokashi. Peter gaat even naar het arakvrouwtje. Het wachten is op de tuinman die de planten komt brengen Putu Garden. Het duurt erg lang en dan is Putu er en die vraagt ook of “Putu Garden” al is geweest. Putu was naar het ziekenhuis geweest naar zijn moeder daar gaat het niet goed mee. Ze ligt aan de beademing. Later moet Putu weer naar haar toe. Dit is wanneer onze tuinman er eindelijk is. Hij moest nog wat planten afleveren in Sengiggi. Peter loopt met de man de tuin in om wat uitleg te geven en wat ongeveer de bedoeling is. De tuinman geeft ons om de beurt advies. Het plan is om volgend jaar een schuurtje annex werkplaats  achterin de tuin te maken. Dus daar moet rekening mee gehouden worden. Peter wil de bambu eruit en bij de muur van de buren moet het langzaamaan beplant worden. Beetje bij beetje. Vanavond gaat de tuinman de planten met de rode bladeren bij de muur plaatsen. We hebben er een extra gekregen dus het zijn er 4 geworden. Peter had hem ook wat extra gegeven, omdat hij ze kwam brengen. Het is inmiddels gaan regenen en Putu zet een plastic zak op zijn kop. Dit doen ze hier allemaal. “Onze” Putu gardener is een beetje gek. Dit hebben wij weer! Maar het is wel op een leuke manier. Ik maak foto’s. Tevens maken we een afspraak voor morgen iets vroeger dan vandaag om de bambu eruit te doen en we willen nog meer planten. We eten het restje van Yen en gaan op tijd naar bed.

Senang tekenen

Zaterdag 30 december 2017

Peter was gisterenavond snel onder zeil. Ik heb nog een beetje gelezen en ben toen naar de ladies room gegaan. Om 6.09 u. staan we op. Ik doe bananen bij de meloen als ontbijt voor Peter. Gekookt eitje , cracker met kaas & koffie. Peter heeft in de morgen een afspraak met Ketut. Toen wij vanochtend opstonden en de planten bij de muur zagen voelden we ons “senang”. Eindelijk een beetje resultaat en dat gaat nog meer gebeuren als de tuinman met nog meer planten komt. Hij wil dat we ons senang voelen. Peter gaat douchen. Ik ruim op. Samen drinken we een o.r.s. oplossing. Dan belt Ketut waar Peter blijft? De afspraak was 9.00 u. Het is 8.30 u. “Oké oké I’m coming” Hij vertrekt en ik ga aan het reisverslag werken. Daarna ga ik tekenen.

Net als gisteren in de namiddag is het windstil. Peter komt in de tussentijd even naar huis om wat materiaal op te halen. Hij is met Ketut bij de man waar hij ervaringen wil uitwisselen en samen een boog maken. Hij vindt het leuk. Dit was ook de bedoeling  tijdens deze vakantie dat hij verder zou gaan met zijn nieuwe hobby. Peter komt ook met de mededeling dat Ketut hem al 2 keer heeft gevraagd om ons huis wanneer wij er niet zijn te verhuren. Hij vraagt aan mij of ik erover wil nadenken en hoe we dit dan gaan aanpakken. Rond 11.00 u. is Peter weer terug. Hij heeft samen met de man een boog van bambu proberen te maken, maar deze is al gebroken. Dat hoort er ook bij.

Yen is niet geweest. Dat betekend dat we zelf voor onze lunch moeten zorgen. Dit vinden we niet erg. Peter stelt voor om een nasi campur te halen op de motor in Montong. Kunnen we meteen tanken. Zo gezegd zo gedaan. Na de lunch is het een stuk warmer geworden althans wij zweten ons kapot. We nemen even een time-out. Peter gaat op bed liggen en ik onder de palmen. rond 15.00 u. gaat hij aan de sayur asem beginnen voor vanavond dan heeft hij dat gehad voordat de gardener rond 16.00 u. komt!

Het is 16.00 u. geweest, maar geen Putu garden. Peter & ik drinken onze laatste arak op de veranda en gaan dan de limoncello uitproberen. Hij is erg lekker, maar voor mij een streepje te sterk. Ik doe er wat ijsklontjes bij en zelfs voor Peter en die kan toch heel wat hebben is hij ook te sterk. Als we deze willen serveren moet er zeker veel crunched ice bij. Het wordt later en later en geen tuinman. We sturen hem een sms of hij wel komt vandaag? Om 18.00u besluiten we te gaan eten als er nog steeds niemand is. Ook om 19.00 u. niet. We krijgen geen enkele reactie op onze sms. Typisch een Indonesische mentaliteit. Ze durven geen ”nee” te zeggen, maar laten ook niks meer weten. Ja wat doe je eraan? We weten het gewoon niet. Oké dan maar de boel afsluiten. Een yoghurt een thee en dan naar bed. Morgen is er weer een dag om te plannen en te zorgen. Selamat tidur!

Oudejaarsdag

Dag van “onze” vrouwtjes en bijna volle maan

Zondag 31 december 2017

Eerst een tijd in bed gelegen. Dat ging vrij goed. Toen Peter in een diepe slaap viel begon hij te snurken en het begon te regenen. Dan maar naar de ladies room. De regen houdt langdurig aan. Ook wanneer wij om 6.15 u. opstaan regent het nog een beetje. Ik maak weer een meloen bananen salade en hij vindt het lekker. Na de dagelijkse ochtendperikelen en een douche krijgen we weer een bui. De voorspelling voor vandaag  is veel regen. we zijn blij dat we geen party hebben vandaag. Na een kopje thee gaan we de boekhouding doen. Daarna 2 keer naar het dorp. Eerst de was ophalen en arak. 

Terug naar ons huis en dan naar ons pasarvrouwtje. Peter maakt foto’s. Bij ons huis komen we onze buurvrouw met Riski op de motor tegen en ook daar maakt Peter foto’s van. Ik vraag aan de buurvrouw of ze een blok ijs heeft “batu es”. Dat heeft ze. Wij willen daar crunched ice van maken voor bij de limoncello in een longdrink. Ze heeft het! In de tussentijd als ik de was aan het opruimen ben maakt Peter een mie goreng en gaan lunchen. Het smaakt goed. Tijdens de afwas wordt het in het zuidwesten behoorlijk donker en jawel even later een fikse bui. Als het afgelopen is gaat Peter de “batu sikat” schrobben met jif, zodat de steentjes wat schoner zijn. Na een bui blijft het water staan en krijg je groene aanslag.

Vandaag is ook de verjaardag van mijn broer Alex. Ik stuur hem een appje met foto. We gaan op bed een boekje lezen. Je wordt er wel duf van. Om 16.00 u. gaan we op de veranda ons arakje drinken. Zoutje erbij en af en toe horen we wat getoeter. Het is hier de gewoonte met oud & nieuw om te toeteren. De feestelijke trompetjes worden overal verkocht. Wij vinden het beter dan de rotjes bij ons. In het algemeen loopt de avond rustiger dan vorig jaar. Niet alleen bij ons ook in de omgeving. Rond 18.00 u. gaan wij eten nadat wij nog een limoncello crunched ice hebben genuttigd. Ik vind het lekker niet zo sterk. Peter wil iets meer limoncello dan ijs. Maar het smaakt goed.

Het is bijna volle maan. Het is een maand geleden dat wij hem ook zagen. Ik maak foto’s.

Dit keer lukt het beter. Een yogurt en een thee en we trekken ons terug in de slaapkamer. Ik lees nog wat. Peter valt snel in slaap. Even later vertrek ik naar de ladies room.

Nieuwjaarsdag

Parang / File in de hoofdstraat / Japans-Koreaanse eethuisje

Maandag 1 januari 2018

Om middernacht wordt ik door Peter wakker gemaakt. Ik sliep erg vast dus ik schrik wakker. Hij wenst mij gelukkig Nieuwjaar. Er is overal vuurwerk buiten. Anders dan in Nederland. Kort maar krachtig! We hebben een aantal appjes gehad. Alex & Marjo, Nick & Marieke, Peter Vincent en om 1.00 u. Omex & Yen. Het duurt weer even voor we weer in slaap vallen. Ik wordt om 6.30 u. wakker en wek Peter. Dit keer ben ik als eerste op. Een fruitontbijtje, cracker kaas & ei voor Peter en ik 2 sneetjes brood met kaas, een gekookt eitje en koffie natuurlijk. Na de afwas ga ik de badkamer schoonmaken en ben daar om 9.00 u. mee klaar. Peter heeft ontdekt dat onze gasfles lekt. Dit is in een keer zo. Na verschillende pogingen lukt het hem om het weer goed te krijgen. We moeten het in de gaten houden. Vandaag heeft Peter een afspraak om de parang op te halen in Mataram samen met Putu. Die is vanochtend aan de poort geweest met Sri en zij moeten eerst ceremonie doen in Sendok Sengiggi. Hij komt Peter later oppikken. Het is ook een mooie dag er is veel Matahari. Dus ik ga op mijn favoriete plekje liggen. Putu laat lang op zich wachten. Rond 12.00 u. gaat Peter naar Putu zijn huis, maar komt meteen terug. Putu is naar het ziekenhuis. Zijn moeder ligt nu al 3 à 4 dagen daar. Het is weer zo’n afspraak. Putu laat niks van zich horen. Peter komt bij me liggen in de zon, maar houdt het alweer niet lang vol en trekt zich terug. Om 13.00 u. gaan we lunchen een salade van boterbonen, uitje, makreel in cabesaus & tomaat. Het smaakt goed. Een meloensalade na.

We hebben in ieder geval geluncht mocht Peter nog weg gaan. Wanneer ik aan het afwassen ben staat Putu aan de poort. Het is 13.45 u. Hij had een sms gestuurd, maar Peter heeft deze niet ontvangen. Het bekende euvel. Afijn Peter kleedt zich om en samen met Putu vertrekt hij naar Mataram. Hij wil ook naar Putu Garden om te weten waarom de man niet is komen opdagen. We zijn benieuwd! Het is aan het betrekken dus ik ga een douche nemen en mij alvast omkleden voor de avond. We willen het Japans Koreaanse eethuisje uitproberen. Als Peter om 15.30 u. terug is gaat hij zich ook opfrissen en omkleden. Hij is erg blij met zijn nieuwe parang. Als hij weer gereedschap nodig heeft voor zijn boog bijvoorbeeld, wil hij die bij die smid en werkplaats bestellen. Hij is hier erg tevreden over. Peter is ook bij Putu Garden geweest en heeft de man aangesproken waarom hij niet is geweest. Hij gaf een onduidelijk antwoord over het druk hebben, weinig personeel, niet weg kunnen blabla. Hij had om zijn minst kunnen sms’en dat hij niet kon. Tenslotte had hij zelf om het uitwisselen van telefoonnummers gevraagd, mocht er iets zijn! Afijn nu komt de man morgen om dezelfde tijd die we al eerder hadden afgesproken.

We drinken nog een arak & limoncello en toasten op het nieuwe jaar voor we op weg gaan. Als we bij de hoofdweg komen is er een enorme file. Dit hebben we ook nog nooit meegemaakt. De locale bevolking is massaal erop uitgegaan de eerste dag van jaar. Peter had al gezegd dat de toegangswegen waren afgezet en er is veel politie om de file in goede banen te leiden. Rijen dik auto’s, trucks, motoren naast elkaar. Absurd ik maak foto’s. 

Wij zijn de enige gasten bij het Japans Koreaanse eethuisje. We bestellen een gestoomde maaltijd compleet “berdua” voor 2 personen & 2 drankjes “sirsak juice & melon juice”. Wanneer wij hierop wachten loopt Peter naar het terrein naast en achter het eet huisje, waar hij allerlei oude beelden, sculpturen van steen ontdekt. “Natural Stones interior & exterior”. Peter maakt foto’s met mijn cameraatje, want hij heeft de zijne niet bij zich. Hij wil zeker nog een keer terug met zijn eigen camera. Dit is wat hem boeit. Half vergane en oude beelden. Als hij terugloopt zie ik een man naar buiten lopen.

We moeten ons eigen “potje” koken. Althans we krijgen een 1pits gasstelletje waar een pannetje bouillon “miso” op staat te pruttelen. Daarin komen verschillende producten zoals garnaal, krab, tofu, shiitake, paksoi, wortel, kip, vlees en 2 soorten noodle die jezelf  in een kommetje met diverse sausjes soy sauce, chili & kecap kan opscheppen. De kokkin helpt ons een handje. Het smaakt heerlijk en is weer even wat anders. We genieten met volle teugen. Wanneer wij klaar zijn met eten komt er een man aanlopen, waarvan we vermoeden dat het de eigenaar is van “Natural Stones”. Hij komt bij ons zitten en blijkt het inderdaad te zijn. We komen tot een gesprek. Als ik ga afrekenen nodigt hij ons uit om morgen terug te komen. We komen zeker terug, maar niet morgen.

Het is nog steeds druk op de hoofdstraat. Ongelooflijk! We hebben ons buikje vol gegeten en ook het drankje was vullend. Dus alleen een kamille, kunyit, jeruk thee voor het naar bed gaan.

Knipbeurt bij buurvrouw / Putu gardener

Dinsdag 2 januari 2018 

½ bed ½ ladies room. Goed geslapen. Ontbijten, bed verschonen en was uitzoeken. Peter gaat zijn parang slijpen en uitproberen op de bambu. Ook probeert hij de motor te starten. Dit doet hij iedere dag, maar vandaag krijgt hij hem niet aan de praat. Het water is op en we moeten nieuw water gaan halen. Dit wilde Peter op de motor doen, want de kalon is veels te zwaar om mee te sjouwen. Ineens krijgt hij een lumineus idee om de kalon op de grasmaaier te vervoeren en dit werkt uitstekend. Onderweg komen we Putu tegen. Die komt later in de middag. Na het water de laundry, het arakvrouwtje en daarna de J-markt. Als we daarvan terug zijn gaat Peter weer een zak afval verbranden. Zo dat waren heel wat kluisjes die we afgewerkt hebben in de ochtend. Rond het middaguur eten we een bamisoepje als lunch. Na de afwas stuur ik een mailtje naar Ilse & Hans.

Om 14.15 u. gaan we naar de buurvrouw. Peter had vanochtend met haar afgesproken om zijn haar te knippen. Als we daar zijn moet Lilly, zo heet onze buurvrouw eerst wat fietsen uit de warung halen. Een mountain bike en een mini fiets. Echt een fietsje voor mij. Ik maak even een proefritje. Het bevalt goed. Helaas wil de buurvrouw hem niet verkopen. We lopen nog even naar achteren waar Made bezig is met vogelkooien te maken. Hij weet een soort gif om opzij bij de apotek en achter het huis het onkruid te verdelgen. Lilly gaat naar Ampenan en probeert het te kopen voor ons. Peter ziet er weer fris uit met zijn kort geknipt koppie. De buurvrouw doet het goed “bagus”. Ze vraagt 20.000 IDR voor het knippen dat is ook bijna niks!

Het wachten is op Putu en Putu Garden. We zijn weer benieuwd! Peter gaat nog zijn nieuwe parang uitproberen bij het lange gras. Een soort alang alang, dat moet weg. Hij houdt het niet lang vol in een bepaalde houding te zitten, dit gaat ten koste van zijn rug. Hij moet dit klusje uitbesteden. Vandaag is het niet helemaal droog gebleven. Er waren verschillende kleine buitjes. Zo ook om 16.00 u. De tuinman is er nog steeds niet en Putu ook niet. Het gaat harder regenen en er zit onweer in de lucht. Het is 16.30 u. als de buurvrouw langskomt met het verdelgingsmiddel, maar geen Putu en Putu! Uiteindelijk als Peter met het eten wil beginnen komt er een truck met planten en jawel Putu Garden met een maatje staan bij ons aan de poort. Zijn maatje begint met het uitladen van de planten. Een heleboel planten met rode bladeren die wij al hadden en gaat ze plaatsen. In de tussentijd is Putu Garden verdwenen. Peter begrijpt er niks van. Dit hebben wij helemaal niet besteld! Tussen de rode planten wilden wij kleine bloemetjes hebben, maakt niet uit wat voor kleur, als het maar mooi in balans is. Oké Peter wil dat de man stopt en eerst Putu Garden gaat halen. Even later is hij er. De bedoeling was ook dat de bambu eruit gaat dat was de afspraak. Dit gaat ook gebeuren. Het is een heftig karwei, maar het lukt de 2 mannen om de bambu met wortel en al eruit te krijgen. Peter is er blij mee, want dit was hem nooit zonder het goede gereedschap gelukt. We kletsen en drinken nog gezellig wat op de veranda en spreken verder voor morgen af om de bambu af te voeren en de resterende werkzaamheden te doen. Het is ook al donker en we moeten nog eten. Peter maakt de chilipot af onder het genot van een limoncello.

Dag van ergernis / Putu gardener

Woensdag 3 januari 2018

Eerste helft van de avond bed daarna ladies room. Ik heb redelijk geslapen en best heftig gedroomd. Om 6.30 u. staan wij op. Peter heeft vannacht een heftige hoestbui met slijmvorming gehad wat op zijn kussen terecht is gekomen. De sloop moet gewassen worden. Wanneer wij de veranda opkomen zijn we niet senang. De hond is weer geweest. Gelukkig heeft hij niet geplast, maar er zijn wel veel modderafdrukken. Als ik water wil opzetten voor koffie ontdek ik dat de meter van de regelaar van het gas op rood staat. Peter kijkt ernaar en er is geen lekkage. We vinden het vreemd dat hij in een keer op rood staat. Zoveel heeft Peter gisteren toch niet verbruikt! Er is nog wat gas als wij het gasfornuis aanzetten. Dus ik zet water op pak een koekenpan om eitjes te bakken. Al snel stopt hij ermee. Dus gas dichtdraaien en gasfles afkoppelen. Het is 6.45 u.

Peter vraagt zich af of de warung al open is. Hij start de motor maar die doet het niet. Hij gaat te voet met de gasfles. In de tussentijd ga ik de vloer van de veranda dweilen. Peter komt met Putu terug, die is hij onderweg tegengekomen en heeft een lift achterop de motor gekregen. Het is een ontbijt met hindernissen en irritaties. Na het ontbijt is Putu er. Hij gaat de motor starten dit lukt hem vrijwel meteen. Toch wil Peter een nieuwe accu voor de motor, want hij baalt ervan dat hij hem iedere ochtend niet aan de praat krijgt. Putu gaat dit voor hem doen. Putu vraagt aan ons of hij 2 miljoen IDR kan lenen. Hij heeft dit nodig voor het ziekenhuis. Hij wil dit rond 10 januari weer terug betalen. Wij vinden het geen probleem het is een kwestie van vertrouwen.

Na een douche is het wachten op Putu Garden. En jawel hoor ongelooflijk om 10.15 u. is hij er met truck en zijn maatje op de motor. De jongen begint met het inladen van de bambu. Putu Garden is weer verdwenen. Even later hoor ik hem bij onze buren. Wij willen de coconut palm die we vorig jaar van Pa Ketut hebben gekregen in de nieuwe pot die Peter heeft uitgezocht bij Putu Garden plaatsen. In de oude pot van de coconut komt een andere plant. De “Bananenplant” die we over hebben gaat naar de andere kant daar waar de airco van de buren is. Het boompje met de bloemen die zo lekker geuren gaat naar de plek van de bambu. Alles op zijn plaats waar wij het willen. Putu Garden heeft wel verstand van tuinieren. Hij maakt ook onze palmbomen “schoon”. Zo gestoord als een deur, maar hij verstaat zijn vak. Er wordt een rekening uitgeschreven waar wij om vroegen en hij komt in de avond terug om de kleine bloemetjes waar wij om vroegen tossen de rode planten te plaatsen. Daar is het nu te heet voor.

Wanneer ze weg zijn gaat Peter de motor starten, omdat wij boodschappen willen doen bij de bakker, groentevrouwtje & fruitstalletje. Maar alweer wil hij niet aanslaan. Peter baalt als een stekker. Het wachten is nu op Putu die de motor laat repareren. Rond 12.00 u. is hij er. Er komt een nieuwe accu in de motor en om 13.00 u. kunnen we boodschappen doen. Bakker, groentevrouwtje & fruitstalletje. 13.45 u. zijn we terug. Dat was even een snelle en goede actie. Ik maak een meloensalade en eten daar ieder een kommetje van. Afwas doen, dorre bladeren opvegen en op de brandstapel gooien. Peter gaat de boekhouding doen om op te sturen naar Marga. Ik ga op bed een boekje lezen en val in slaap. Om 16.00 u. wordt ik wakker. Peter is klaar met de boekhouding en zit op de veranda met een drankje. Toen wij vanmiddag op de motor zaten zag het er dreigend uit alsof er ieder moment een buitje kon vallen. Inmiddels is het helemaal opengetrokken en het is frisser geworden. Geen “Hujan” vandaag. Het wachten is op de gardener. Het wordt 18.00 u. en bijna donker. Peter gaat een gedeelte van de planten water geven. Hij wacht met het gedeelte waar de bloemetjes komen. Als het schemerig en donker begint te worden hebben wij er geen fiducie meer in. We zijn er klaar mee. Voor ons is het einde verhaal. Geen Putu Garden meer!

We gaan het restje chili met een tomaat, komkommer mayonaise salade eten. Een yogurt & thee voor het slapen. We trekken de stekker eruit van deze in de ochtend & avond dag van ergernis!

Relaxte dag / Ochtendwandeling / Op bezoek bij Omex & Yen / Ontspannen bij

Alberto / Eten Japans-Koreaans eethuisje

Donderdag 4 januari 2018

Peter is gisterenavond al vrij snel in slaap gevallen. Ik ben naar de ladies room vertrokken. Pas om 6.30 u. staan wij op. Het is alweer een mooie dag. Ondanks de vele “merica” peper die ik gestrooid heb op de veranda is de hond toch geweest. Zijn afdrukken staan in de peper. Dus dit werkt ook niet. Na het ontbijt gaat Peter een wandeling door het dorp maken. Hij wil graag foto’s in de ochtend maken, want dan is het licht het mooist. Ik ga mijn dagelijkse werkzaamheden doen. We willen vandaag ook naar Omex & Yen. We hebben al een hele tijd niks meer van ze gehoord.

Rond 9.15 u. gaan we ernaar toe. Het is erg rustig overal. De scholen zijn alweer begonnen en de vrouwen zijn boodschappen doen. Ik overhandig Omex 2 plastic bakjes die Yen had meegebracht. Yen is ook boodschappen doen. Omex zet koffie voor ons hij drinkt thee. Een gesprek komt moeizaam op gang. Omex is met Oud & Nieuw weer begonnen met werken. Hij heeft nog steeds een beetje last van hoofdpijn. Peter verteld dat hij een nieuwe accu voor de motor geregeld heeft en dat we aan de tuin zijn begonnen. Omex zou ons helpen met de tuin, maar daar konden we niet op wachten. Er komt weinig van Omex uit. Even later is de moeder van Yen er ook en daarna ook Yen. Ze vraagt wat wij met Oud & Nieuw gedaan hebben en dan is het weer stil. Peter nodigt ze uit om een keer bij ons langs te komen, maar niet vandaag, want we zijn van plan om naar Sengiggi te gaan. Naar het strand & Alberto. We zijn het beu om afspraken te maken met mensen en dan eindeloos te moeten wachten. Daar hebben wij geen zin meer in.

We nemen een taxi naar Alberto en gaan ons nestelen op 2 ligstoelen op het strand. We bestellen een lemon & watermelon juice en genieten van de Matahari. Peter trekt zich van tijd tot tijd terug in de schaduw. Rond het middaguur nemen we een lunch “tomato & tuna salad” en “homemade fried patatoes” met mayonaise. Het smaakt goed. Nog 2 uurtjes genieten van de zon. Het begint te betrekken en Peter is aan het verbranden. Dus tijd om naar huis te gaan. We nemen als we thuis zij alle twee een uitgebreide douche en ik smeer Peter in met after Sun en mentholpoeder.

Vandaag krijgen we wel een klein buitje. Rond 16.00 u. vertrekken we wederom naar het Japans Koreaanse eethuisje. Peter neemt zijn fototas mee, want hij wil foto’s maken bij “Natural Stones”. Onderweg komen we de Duitse gast van Putu tegen. Zij spreekt ons aan en wil graag meer weten over het kopen van grond hier. We maken een afspraak voor morgen rond een uur of 14.00/15.00. We bestellen 2 sirsak en diverse sateh om mee te beginnen bij het restaurant. Er speelt ook een bandje. Verder zijn wij weer de enige gasten. Peter loopt naar de buren om foto’s te maken.

Na de sateh bestellen we nog 2 sirsak, 1 Nila goreng, tahu &tempeh. De sirsak is super lekker maar vult behoorlijk. We kunnen de vis bijna niet op. Vandaag hebben we echt een vakantiedag gehouden. Dit was ook de bedoeling. Als we terug naar huis lopen gaan we nog even bij ons arakvrouwtje langs. Voor Peter nog 2 longdrinks. Ik heb genoeg gehad. Ik smeer Peter nog in met after Sun. Hij heeft er behoorlijk last van. Het is erg hard gegaan met de zon. Dit heb je vaak aan zee. Er staat een windje en je voelt niks! Nog even een boekje lezen op bed. Het was een fijne relaxte dag vandaag.

Kokkerellen / Bezoek van Louise

Vrijdag 5 januari 2018

Peter is gelukkig snel in slaap gevallen. Ik heb nog even gelezen en ben toen naar de ladies room vertrokken. Ik kon slecht in slaap komen. Uiteindelijk word ik rond 6.00 u. wakker. Peter had het laatste stukje slecht geslapen. Van 4.00 u. tot 5.00 u. was hij wakker. Om 6.30 u. staan wij op. De hond is weer geweest. Na het ontbijt ga ik afwassen en Peter de sporen van de hond uitwissen. Na een douche gaan we op de motor boodschappen doen. Het is vandaag weer een mooie dag. we drinken een kopje thee als we terug zijn. Peter besluit om te gaan kokkerellen. Hij wil een sayur maken van alle groenten die we nog hebben en een rendang van de smoked beef. Hij maakt ook nog een sambal trassi. We proeven de sayur. De bumbu’s zijn erg goed. We willen er een paar meenemen naar Nederland.

We gaan nog wat lezen op bed en eten een bakje meloensalade als lunch. Om 14.00 u. / 15.00 u. hebben we een afspraak met de Duitse vrouw. Ze is er om 14.30 u. Ze heeft wat cake uit Sengiggi bij zich. Peter geeft een rondleiding door het huis. Louise, zo heet onze Duitse vind de keuken mooi en de open ruimte. Ook de “banana” in onze tuin bij de muur is ze helemaal wild van. Ze vindt het prachtig! We komen tot een gesprek en al gauw blijkt dat ze is afgestapt van het plan om een stuk grond te kopen. Putu heeft haar allerlei verhalen staan te vertellen die niet kloppen en heeft daar geen goed gevoel bij. Putu probeerde aan haar een deel 2 are van de grond die hij met zijn familie deelt te verkopen. Hij is niet eerlijk tegen haar. Louise wil meer informatie van andere mensen o.a. van ons en ze heeft ook een kennis hier die advocaat is. Op het moment is ze helemaal niet zo blij met de Indonesiër en dit is te wijten aan Putu. Wij vertellen haar ook een paar aanvaringen met Putu en hij is gewoon onbetrouwbaar. Verder hebben we nog een goed gesprek met haar. Ze blijft nog een weekje bij Putu en dan is het klaar voor haar. We nodigen haar uit om nog een keertje langs te komen als ze zin heeft.

Peter & ik drinken nog een arak op de veranda en gaan daarna genieten van het eten dat Peter in de middag heeft klaargemaakt. Het is lekker. Nog een yogurt & thee en naar binnen. Het heeft niet geregend vandaag.

Hujan & Matahari / Omex & Yen rampenplan”Banjir”

Zaterdag 6 januari 2018

Heel even in bed gelegen al snel ladies room. Ik kon slecht in slaap komen en in de nacht was er een mug die me lastig viel. Ook Peter heeft slecht geslapen. Om 6.30 u. staan we op. De hond is niet geweest. Na het ontbijt ga ik de was uitzoeken. In de tussen tijd komt Putu langs en heeft een kort gesprek met Peter op de veranda. Hij dekt zich een beetje in wat betreft Louise. Peter houdt zich afzijdig.

Het is een beetje heiig vandaag en even later breekt er een heftig buitje los en de zon gaat ook schijnen. Hujan & Matahari! We drinken een kopje thee met kue lapis. Daarna willen we naar de laundry. Het is opgehouden met regenen. De zon schijnt volop. We gaan de was wegbrengen en naar ons arakvrouwtje. Vrijwel meteen daarna naar Omex & Yen. Omex is er niet hij is naar een bijeenkomst verderop van de “local government”. Zij zijn daar met een rampenplan bezig wanneer er weer een overstroming komt. Yen zet koffie voor ons en belt Omex. Die vraagt of wij zin hebben om te komen kijken. Na de koffie gaan we er met zijn drieën naartoe. Wij vinden het heel goed van Omex dat hij zich bezig houdt met de problemen en eventuele oplossingen van zijn dorp.

Wanneer de “meeting” voorbij is gaan we weer naar Omex zijn huis. Yen gaat op de motor nasi campur voor ons halen. Wanneer wij klaar zijn met eten gaat Peter de confrontatie aan met Omex. Hij vraagt wat hij fout gedaan heeft. Waarom ze niet meer naar ons toe komen. Na een tijdje komt het antwoord. Peter heeft niks fout gedaan. Omex heeft van een vriend gehoord dat alles wat hij & Yen bij ons doen gemeld moet worden aan de sponsor “Putu” en ook toestemming vragen. Pa Ketut laat ook niets meer van zich horen vanwege dit gegeven. Wij vinden het absurd dat Putu bepaald wie wij als vrienden hebben en dat er toestemming moet komen van hem wat er mag gebeuren in ons huis en onze grond. Wij willen ook graag weten wie die vriend is. Het blijkt Miun te zijn! Wij staan versteld. Ook die is door Putu “bewerkt”. We vragen Omex wat we moeten doen. Er moet een oplossing komen en wel z.s.m. Wij komen met suggesties. Moeten we misschien naar de notaris of het hoofd van het dorp om dit probleem op te lossen. “We don’t know” Yen en Omex komen met een oplossing. Zij komen weer naar ons. We zorgen dat we geen stress meer hebben. Maar dat Putu stress krijgt, want hij is jaloers op Omex & Yen dat zij zo “close” met ons zijn. Als zij weer vaker naar ons komen krijgt Putu stress. Zo simpel is het natuurlijk niet en het is geen oplossing. Peter is er erg emotioneel onder. Hoe is het mogelijk dat een sponsor kan bepalen wie jouw vrienden mogen zijn. Hij wil dit probleem uit de wereld geholpen hebben. We moeten nog een keer met Putu praten. We spreken met Omex & Yen af dat ze morgen middag bij ons komen en dan wil Yen graag een potje eten koken.

Als wij thuis zijn haalt Peter alle papieren van de notaris boven water en belt Omex of hij naar ons toe wil komen. Hij is er even later samen met Yen. Peter laat Omex alle aktes lezen. In een van die aktes staat dat Peter en ik en Nick beslissen wat er gebeurd met het land daar heeft Putu niets over te zeggen. We hoeven niet naar de notaris. Het staat allemaal al op papier. We kletsen nog wat op de veranda en Peter laat Omex de limoncello proeven. Hij vindt hem erg lekker. Rond 16.00 u. gaan ze weer naar huis. Peter & Omex omhelzen elkaar om hun goede vriendschap te benadrukken en later stuurt Peter hem een sms dat we ons “senang” voelen dat alles is uitgesproken. We nemen ter afsluiting een arak en gaan daarna eten de restjes van gisteren.

Peter voelt een gewicht van zijn schouders vallen en valt in een diepe slaap. Ik blijf nog lang in ons bed, maar vertrek later toch naar de ladies room.

Hujan besar moesson bui / Omex & Yen “sateh”

Zondag 7 januari 2018

Ik heb een beetje onrustig geslapen. Peter heel lang en vast. Om 6.30 u. staan we op. Als ik bezig ben met de slaapkamer staat Yen voor de poort. Ze heeft een ontbijtje meegebracht. “Nasi kuning” en allerlei Indonesische zoetigheden. Gekke Yen ze is zelf maar half wakker. Terima kasih. We zullen het later opeten. Peter neemt een douche en gaat daarna in de apotek werken. Er is veel onkruid wat eruit moet en wat kruiden die teveel zijn. Wanneer hij hiermee klaar is en weer een douche heeft genomen gaat hij naar Ketut om een afspraak voor dinsdag te maken om eventueel aan de boog te werken. Peter is vrij snel weer terug. Ketut is ziek vrij ernstig een griep. De zoveelste hier in Lombok. Onderweg is Peter de zoon van de tuinman, naaste buren van Pa Ketut, tegengekomen. Eigenlijk wilde ik onder de palmbomen, maar nu is het wachten op die jongen. Als hij er om 11.30 u. nog niet is duik ik het zonnetje in. De jongen komt niet meer. Peter gaat op bed een boekje lezen. Om 14.00 u. begint het te betrekken. Ik ga het gras maaien. Er staat een lekker windje. Daarna weer een douche zalig. Omex & Yen zouden sore, afternoon, namiddag naar ons toekomen en Yen zou wat eten koken. Om 16.30 u. belt Omex om te zeggen dat hij nog in Mataram is met zijn baas. Hij heeft Yen ook al gebeld. Peter & ik gaan ons laatste arak drinken op de veranda. Als we naar buiten kijken zien we in het westen een donkere wolk en jawel rond 17.30 u. breekt er een hevige moesson bui los!! We wachten nog steeds op Omex & Yen en bedenken wat wij nog meer voor wensen hebben als Yen voor ons wil koken. Peter wil graag een rendang en ik een sateh. Het regent nog steeds hard en jawel er is een overstroming bij Pa Ketut zijn zoon gaat de stop eruit halen. Ik maak foto’s.

Peter staat op het punt om Omex te bellen dat ze niet moeten komen in deze stromende regen. De telefoon gaat net over als Omex & Yen met poncho en een plastic zakje met eten op de motor bij ons aan de poort staan. Dit is toch niet normaal. Omex heeft beloofd met Yen samen te dineren. Yen zou koken en omdat wij daar rekening mee gehouden hebben komen ze ons eten brengen anders hebben we geen avondeten. Stelletje gekken zijn het! We geven ze alle twee een handdoek om af te drogen en wat te drinken. Omex een limoncello en Yen een ice tea. Ze blijven even gezellig, maar eten niet mee. Dit doen ze in hun eigen huis. Omex moet even rust nemen voordat hij weer moet gaan werken in de avond. Wij zijn het daarmee eens. De afspraak om te koken wordt naar morgen verzet. Wanneer ze naar huis gaan dekt Yen eerst de tafel voor ons. Rijst & sateh hebben ze voor ons meegebracht en daar had ik juist zo’n zin in! Dit is toch niet normaal. De sateh is super lekker. We voelen ons helemaal senang. Dit is “ons” Indonesië. Van het ene op het andere moment kan zowel het weer als een situatie zo veranderen. Dit is ook wat Louise zo fascinerend vindt in dit land.

Matahari / Naar Ampenan / “Gouden” Sunset

Maandag 8 januari 2018

In de ladies room kreeg ik last van een kriebelhoest en een beetje ademnood. Dus ik neem een pufje. Dit jaar is het toch anders. Er zit van alles in de lucht, denken we, want Peter heeft ook last van kriebelhoest en je hoort het overal om je heen. We moeten ermee leven. Om 6.00 u. staan we op. Het is lekker fris op de veranda. De hond is niet geweest en er is geen bewolking. Dat wordt een mooie dag. Wij zijn van plan om vandaag naar Ampenan te gaan. We hebben een aantal plannen. Sowieso willen we naar “Kota Tua” de oude stad en de haven, waar we al geweest zijn vorig jaar. Wij vinden het alle twee erg boeiend vanwege het historische en architectonische. Ik kom hier later op terug. Verder willen we naar tweedehands fietsen kijken, een klein tasje kopen voor Yen en naar Arafat een Arabisch eethuisje. Peter neemt zijn fototas mee, want er zijn voldoende onderwerpen om te fotograferen. Na het ontbijt en een douche nemen we een taxi naar Ampenan. Onderweg naar de taxistandplaats komen we Omex, die achterop een motor van het hoofd van het dorp zit, tegen. Hij moest vandaag om 8.00 u. inderdaad met het hoofd naar een vergadering in een “office” soort gemeentehuis met verschillende hoofden van omringende dorpen bij elkaar.

We laten ons afzetten in de haven “Pantai Ampenan” waar het rustig is. Het is ook nog vroeg. We gaan de boulevard op en de “Gunung Agung” is goed zichtbaar. Er zijn weinig  mensen op de boulevard. We maken foto’s. Zelfs de rookpluim van de Gunung is zichtbaar.

Daarna lopen we langs de oude en bijna vergane pakhuizen. Hier heeft vroeger veel handel plaatsgevonden. Peter maakt foto’s en ik maak foto’s van Peter. Het is een vrij schaduwrijke plek en er is veel vegetatie. Ik wordt helemaal lek gestoken. Muggen houden van schaduwrijke plekken volgens Putu Garden en dit blijkt wel!! Nadat ik me ingesmeerd heb met bokashi lopen we verder de oude stad in. Er zijn nog meer pakhuizen en Peter is helemaal in zijn element. Hier houdt hij van. We komen bij de galerijen en het Chinese gedeelte en ook hier wordt uitgebreid gefotografeerd. Dan komen we in de Arabische wijk waar we ook naartoe wilden en bij “Arafat” maken we een stop. We bestellen 2 “jeruk hangat” een “dadar telor” en “roti humus”. Het is een schone en aangename gelegenheid.

De jeruk is heerlijk de omelet ook. De roti humus is een beetje simpel. We gaan weer op weg de stad verkennen. Bij een apotek koop ik een voorraad bokashi. Dan op zoek naar zaakjes waar ze tweedehands fietsen verkopen. Eerst zijn we op de verkeerde weg, wanneer we weer in de goede richting zijn komen we een “naai” winkeltje tegen waar Peter sterk garen wil kopen voor zijn boog. We worden geholpen door een Chinese eigenaresse. Sowieso zijn er veel Chinezen in Ampenan en ook Arabieren, Javanen, Sasaks en Balinezen. Het is een mengelmoes van culturen. We belanden bij de tweedehands fietsen, maar het valt behoorlijk tegen. Er zijn maar weinig fietsen en er zit niks bij! In de tussen tijd is het behoorlijk warm geworden. We moeten de rivier oversteken om bij de boetiek te komen die Peter op Google Map heeft gevonden voor eventueel een tas voor Yen. Helaas is de boetiek gesloten vandaag. Hebben wij weer! 2^de tegenvaller dan maar verder zoeken. We komen bij de markt en zien een stalletje waar ze tassen verkopen. Ik vraag aan de verkoopster of ze een “tas kecil untuk mobil dan uang” hebben. Ze komt op de proppen met verschillende kleine zwarte tasjes, maar ik vind ze niet leuk. Dan heeft ze een klein van spijkerstof tasje en die heeft wel iets. Ze vraagt er 100.000 IDR voor en we nemen hem. Waarschijnlijk hebben we er veel teveel voor betaald, maar we durven alle twee geen nee te zeggen. Jammer dan! Eigenlijk hebben we het een beetje gehad dus we gaan op zoek naar een taxi.

Na 2 verschillende pogingen van Peter om een taxi aan te houden lukt het de 3^de keer. Het is erg panas. Als we thuis zijn trekken we meteen onze bezwete kleren uit en gaan in sarong. Dat is nog altijd de fijnste kledij met deze temperaturen. Wanneer we een beetje opgeknapt zijn gaan we met de motor op weg naar de J-markt en ons groentevrouwtje. Onderweg komen we Omex alweer tegen. Waarschijnlijk is hij nu klaar met de bijeenkomst.

Na de J-markt en het groentevrouwtje naar ons arakvrouwtje. Ze heeft maar 1 flesje arak en ze komt “nanti’ straks nog eentje brengen. Vandaag is het echt warm, weinig wind en veel zonneschijn. We gaan alle twee een douche nemen en voelen ons meteen frisser en fitter. Het wachten is op Omex & Yen. Het wordt een lange zit. Zowel het arakvrouwtje en Omex & Yen komen niet opdagen. Wat betreft Omex & Yen denken we dat er een misverstand is ontstaan met afspreken. Toen we gisteren afspraken hebben we ook gezegd dat wij in de ochtend naar Ampenan zouden gaan, anders kwam Yen misschien weer met een bakje eten. Zij hebben waarschijnlijk begrepen dat we er de hele dag niet zouden zijn. Oké! Tijdens het zoveelste wachten in de namiddag was er ook een klein buitje, maar niet genoeg voor de planten in de pot. Peter gaat sproeien en voor het eerst zie ik een regenboog en leg dit vast op de camera.

Wanneer Peter het restje eten van eergisteren op gaat piepen krijgen we een “Golden Sunset” Natuurlijk gaan we deze fotograferen. Een snelle hap en dan trekken we ons terug. Het was een lange enerverende dag. Selamat tidur!

Ampenan is de oorspronkelijkste van de drie aan een gegroeide stadjes in het westen van Lombok. Het was ooit een havenstad. Dit is ook te zien aan de pakhuizen achter het strand die er vervallen bijstaan. Het stadscentrum is gebouwd rond de Jangok rivier. De bevolking bestaat uit een mengeling van Sasaks, Balinezen, Javanen, Arabieren en Chinezen. Direct aan de rivier wonen vooral immigranten uit Java en Sulawesi. Niet ver van de haven ligt de wirwar van straatjes van de Arabische wijk waarvan de omvang door de grondverkopen aan een oliemaatschappij sterk is ingekrompen. De aanwezigheid van de Chinezen blijkt duidelijk uit de talloze Chinese winkels en de eetgelegenheden. Volgens onze taxichauffeur zijn deze ook sterk teruggedrongen. De stad heeft geen bezienswaardigheden, maar het bezit flair en voor liefhebbers die van historische en oude architectuur houden is het zeker de moeite waard om te bezoeken.

Bakso & papaya eten met Omex, Yen & Putu Indra

Dinsdag 9 januari 2018

In de avond nog wat gelezen in bed. Daarna naar de ladies room. Peter viel snel in slaap en begon te snurken. In de ochtend probeer ik nog bij Peter te kruipen, maar hij blijft snurken. Om 6.30 u. staan wij op. Ik maak een roerei met tomaat, ui en knoflook. Op de sneetjes & crackers leggen we een plakje kaas. De hond is vannacht weer geweest, maar dan van de andere kant. Dit kunnen we zien aan de sporen. Peter is snel in de kleren en gaat aan de apotek beginnen voordat het straks te heet wordt. Het is 7.15 u. Ik ga mijn dagelijkse werkzaamheden doen. Nadat we alle twee een douche hebben genomen maak ik een o.r.s. oplossing. We gaan een wandeling maken naar ons fruitstalletje om meloen & bananen te kopen. Het is 9.00 u. en ons fruitvrouwtje is er nog niet. Dan maar terug en het later nog een keer proberen. Het is weer zo’n mooie dag om te zonnebaden. Ik duik onder de palmen en Peter gaat wat afval verbranden. Van tijd tot tijd moet ik er even uit om wat af te koelen. Om 12.00 u. gaan we op de motor een bakso en een papaya halen.

Peter heeft Omex een sms gestuurd. Zij komen “in the afternoon”. De tendens is dat het  rond 14.00 u / 15.00 u. gaat betrekken dus wij trekken ons terug. Ik ga een verfrissende douche nemen. Peter heeft last van zijn rug. Waarschijnlijk van het onkruid wieden. Hij gaat even op bed liggen en valt in slaap. Ik ga op de veranda een boekje lezen. Na een tijdje krijg ik een houten kont en ga ook even op bed liggen. Peter heeft last van zijn rug dus ik smeer hem in met een minyak voor verkoudheid “cap kapak” zodat de spieren warm worden. Om 17.00u namiddag zijn Omex & Yen met een neefje van hun er. Ze hebben een potje eten bij zich. Simpel maar lekker. Als toetje eten we papaya à la Omex met jeruk & garam. Lekker. Samen met Omex drinken we de laatste limoncello en toasten op een volgend jaar. We zitten nog een tijdje op de veranda en kletsen wat. We nodigen Omex & Yen uit voor morgen om bij ons een pasta Bolognese te komen eten. Yen besteld bij haar groentevrouwtje 1,5 kilo tomaten, ui & knoflook en die komt ze morgen brengen. Tevens nodigen we Omex & Yen uit om samen hun verjaardagen te vieren bij Alberto. Dit vinden ze leuk. We willen ook nog naar Arafat met ze om dit te ontdekken. Dus heel wat plannetjes in het vooruitzicht. We nemen afscheid van ze. Omex moet nog werken! Selamat bekerja dan Selamat tidur!!!

Berawan dan hujan, schuilen bij fruitstalletje / Omex & Yen apotek opruimen / ’s Avonds pasta bolognese eten

Woensdag 10 januari 2018

Ben vrij snel naar de ladies room vertrokken. In de ochtend krijg ik krampen en jawel hoor diaree. Ik wijd het aan het eten van de kokosballetjes die een beetje pittig waren of aan de papaya. Yen had mij gisterenavond een foto laten zien van hun eerste dood geboren kind. Een meisje. Ze had dit al eerder deze reis aan Peter laten zien. We praten er even over. Vreemd dat ze hier nu mee komen. Aan de ene kant denken wij dat we er ook erg bij betrokken zijn en Yen waar mogelijk te helpen. Het lijkt of Yen er veel minder moeite mee heeft dan Omex. Ze is erg open en positief en heeft het goed verwerkt. Omex is heel triest als we het erover hebben. Hij noemt het ook nog steeds “My daughter”.

Oké we gaan opstaan en voor het eerst is het bewolkt in de ochtend sinds lange tijd. Ik maak een papaya salade voor Peter en voor mij het gebruikelijke. De was uitzoeken, opruimen en het bed opmaken. We hebben een bericht van Wilma & Jeannette. Peter laat me het lezen, maar is een beetje kribbig tegen mij. We zeggen een tijd niks tegen elkaar. Ieder gaat zijn ding doen. Ik ga naar de laundry. Peter gaat bezig met een verklaring op te stellen voor Putu. Als ik terug ben breekt er een stevige bui los. Mijn buik is nog steeds aan het pruttelen. Wanneer het opgehouden is met regenen stelt Peter voor om boodschappen te gaan doen. Ik lees even de verklaring door en als Peter met de motor voor de poort staat sluiten we vrede. Eerst naar de J-markt en daarna naar het fruitstalletje voor dragon fruit. Als we daar aan komen krijgen we weer een hevige bui. We moeten perse schuilen van de mensen daar en doen dit ook. Het zijn leuke en aardige mensen. Peter drinkt een kopje koffie daar. We komen tot een leuk gesprek. Het fruitvrouwtje is een beetje “gila” gek. Ik maak foto’s. Als het opgehouden is met regenen, rekenen we de koffie af en gaan naar huis. Als lunch zet ik een kopje thee & crackers.

Peter gaat naar Ketut en ik neem wat norit in. Mijn buik pruttelt nog steeds. Als ik met mijn tekening verder wil staan Peter en Omex & Yen voor de deur. Yen heeft de tomaten,uien en knoklook bij. Peter gaat kokkerellen. Omex & Yen gaan in de apotek aan de slag. Ik ga tekenen. We zijn lekker bezig. De pasta is goed geworden. Omex & Yen hebben de apotek grondig onderhanden genomen en ik ben weer eens aan het tekenen.

Rond 14.00 u. gaan Omex & Yen weer naar huis met de oogst en komen later in de namiddag terug om gezellig pasta te eten. Wij gaan nog even voor een wandeling en om een cadeau voor Omex & Yen te kopen. Het worden 2 T-shirts die we bij Lombok Exotic kopen en een tasje voor Yen, waar ze haar mobiel en wat geld in kan doen. Daarna gaan we naar het arakvrouwtje. We hebben een mooi rondje gemaakt. Ik maak een arak voor Peter en zet een kopje thee voor mezelf. We gaan even relaxen op de veranda totdat Omex & Yen rond 18.00 u. arriveren Ze hebben een bad genomen en schone kleren aan. Ze zien er leuk uit, vooral Yen. Ze heeft een oud roze setje aan ongeveer de kleur van het tasje dat wij voor haar gekocht hebben. Peter & ik kijken elkaar aan en maken er een opmerking over. Yen heeft het in de gaten en ze is nieuwsgierig geworden. “No Yen it is a secret we won’t tell you!”

Na een drankje gaan wij aan tafel. Als ik aan het opscheppen ben komen de ouders van het neefje van Omex & Yen aanzetten om hun zoontje bij ons te droppen. “Oké no problem”. De spaghetti Bolognese is erg lekker. Deze keer snipperen we er wat kaas over en dat smaakt erg goed. Na de afwas gaan we gezellig op de veranda zitten. Het neefje, die ook Putu heet wordt steeds vrijer. Dan komt “onze” Duitse voorbij en Peter wenkt haar om binnen te komen. We eten met z’n allen de dragon fruit op de veranda en kletsen wat bij. Louise gaat a.s. vrijdag vertrekken. Ze heeft toch al een hele tijd in Azië rondgezworven. Augustus/september 2 maanden en daarna nog eens 3 maanden. Ze is 2x in Lombok geweest. We geven haar een flesje bokashi mee als we afscheid van haar nemen. Na een tijdje vertrekken Omex & Yen en Putu ook. Onze volgende afspraak met eten is dat Yen rendang maakt en frikadel goreng.

Nadat ik thee heb gezet voor de avond en wij ons terugtrekken in de slaapkamer breekt er een zeer heftige bui los. Hujan besar!!!

Schoonmaak & tekenen / Gezellige avond en lekker eten met Omex, Yen en Putu Indra

Donderdag 11 januari 2018

De heftige regen heeft vannacht lang aan gehouden. Het lukt mij een tijd om in ons bed te blijven. Uiteindelijk vertrek ik naar de ladies room. Ik val in een diepe slaap. Om 6.30 u. worden we wakker. Als we op de veranda komen liggen er overal plassen. In eerste instantie denk ik aan de hond, maar het zijn plassen van de heftige regen vannacht die heeft behoorlijk ingeslagen op de veranda. Peter probeert het water met een trekker te verwijderen, maar het wordt er niet beter van. Ik besluit om na het ontbijt de hele veranda te dweilen. Zo gezegd zo gedaan. De meubels gaan naar de slaapkamer zodat ik meer oppervlakte kan pakken. Wanneer ik hiermee bezig ben gaat Peter naar de bank.

Na een douche vertrekken we op de motor naar Montong om bij de J-markt boodschappen te doen. Als we weer terug zijn begint het te regenen. Het is een grijze dag. Peter krijgt een telefoontje van Ketut dat de man van de boog op hem staat te wachten. Dit was helemaal de afspraak niet. Ketut zou bellen wanneer de man kan. Oké Peter maakt een afspraak voor morgen 9.00 u. Dan gaat hij aan de salade beginnen voor de lunch. Tomaat, komkommer, gekookte eieren & asperges met mayonaise. Hij moet natuurlijk nog even koud staan. Ik pak de cadeautjes voor Omex & Yen in. Om 12.00 u. gaan wij lunchen. Salade met crackers. Na de afwas ga ik tekenen en Peter gaat zijn foto’s op de computer bewerken. Omex belt nog op dat Yen aan het koken is en dat ze rond 17.00/18.00u. bij ons zijn. Gezellig!

Om 16.00 u. gaat Peter een wandeling maken in het dorp, want hij is een beetje duf. Hij komt Ketut tegen bij zijn broer de Carpenter en kletsen wat over boog. Ik ben al een aardig eind gevorderd met mijn tekening. Ik wil ze graag cadeau doen aan Omex & Yen.

Als Peter terug is drinken we samen een arak. Om 17.30 u. verschijnen Omex & Yen met potjes en pannetjes. De rendang heeft 2,5 uur staan te pruttelen en de voorbereidingen van de sayur en de frikadel goreng heeft ze ook al gedaan. Bij ons maakt ze het af en de rijst moet nog gekookt worden. Omex gaat nog even 2 flesjes arak kopen en komt terug met Putu Indra zijn neefje. Omex maakt voor ons drieën een arak à la Omex. Dan gaan we aan tafel. De rendang is subliem en de frikadel goreng is heerlijk. De sayur met sambal van cabe hijau is voor mij aan de pittige kant. Al met al hebben we heerlijk gegeten. Peter bedankt Yen hartelijk voor het eten. Als Yen & ik aan de afwas zijn wil Peter aan Omex de verklaring in het Bahasa Indonesia laten lezen. Hij vind hem goed op een paar woorden na die niet juist vertaald zijn en Omex moet de volledige namen van Yen & hem nog invullen. In de tussentijd is Peter met Putu Indra aan het dollen. Peter heeft een nieuw vriendje erbij. Putu is helemaal door het dolle heen. Ter afsluiting gaan we nog gezellig op de veranda en eten wat dragon fruit. Als we afscheid nemen en Peter de poort wil afsluiten komt Louise nog even voorbij met een potje olijven die ze aan Peter geeft, want morgenvroeg vertrekt ze. Ik maak nog een slaapmutsje en duiken het bed in. Er breekt weer een bui los!

Allerlei ongemakken / Regenachtige dag / restjes opmaken met Omex, Yen & Putu Indra

Vrijdag 12 januari 2018

Vannacht in de ladies room geslapen vanochtend weer even het bed in. Om 6.30 u. staan wij op. Er staat een stevige wind en het kijkt grijs. De derde dag al! Het is normaal voor januari dat er stevige winden waaien. Tot nog toe hebben we het erg getroffen met het weer. Na het ontbijt gaat Peter een douche nemen, want hij heeft afgesproken met Ketut om naar de man van de bogen te gaan. Gisterenavond is de hond van de buren over de muur gesprongen en heeft daarbij onze “Banana” beschadigd. Wij balen als een stekker, want er is weer een opening ontstaan, die wij juist hadden weg gewerkt met die planten.

Made onze buurman staat op de veranda en Peter vraagt of hij ervoor wil zorgen dat de hond niet meer over de schutting springt en bij ons in de tuin en op de veranda pist en poept. Eigenlijk moet de buurman ervoor zorgen dat er iets op de muur komt. Het is zijn probleem. We gaan het zien. Peter ontdekt ook een lek in het badkamerkastje onder de wasbak. Hij trekt aan de slang en die schiet los. Het water spuit eruit. Hij schakelt de stroom uit zodat er geen water meer opgepompt wordt draait het kraantje dicht en doet een poging om de slang te repareren. Er is een bout echt losgelaten dus het is einde verhaal. Gelukkig heeft Peter een reserveslang van zijn eindeloze inkopen met Omex en bevestigd deze en het probleem is opgelost. Dit was een snelle en goede actie van Peter, maar moet nu naar Ketut. Ik ga de verklaring op papier uitschrijven en een e-mail naar Wilma & Sjaak sturen. Daarna aan mijn reisverslag werken.

Peter is rond 11.30 u. terug. Hij heeft lekker gewerkt en nieuwe ervaringen opgedaan. De bambu die zij gebruikt hebben is niet geschikt voor een boog. De volgende keer willen ze het van een andere houtsoort maken. Eigenlijk moeten we boodschappen doen, maar het regent. We moeten wachten tot het voorbij is. De tendens is af en toe een bui. Als het iets minder is stappen wij op de motor en gaan eerst naar de J-markt voor pulsa en daarna naar ons groentevrouwtje. Op de terugweg voor de gezelligheid een kopje koffie drinken bij Omex & Yen. Als lunch eten we het restje rendang met rijst, de frikadel goreng en de cabe hijau. Althans Peter het laatste dit is echt te heet voor mij!

Het kijkt nog steeds grijs en af en toe valt er een bui. Geen weer om de tuin te doen. Dit waren Omex & Peter van plan te doen. Ze kunnen misschien naar Pa Ketut om over de tuin te praten en afspraken te maken. Als het goed is komen Omex en Yen in ieder geval samen met ons het restje Spaghetti Bolognese opeten. Ik ga nog even een paar uurtjes tekenen en Peter gaat een filmpje kijken op zijn laptop. Dit is het beste wat je kan doen met dit weer. Rond 17.00 u. heb ik mijn tekening af en Peter zijn filmpje uitgekeken. We gaan gezellig op de veranda ons arakje drinken. Na 18.00 u. komen Omex & Yen en Putu Indra. Omex maakt weer zijn arak voor ons en Peter gaat de pasta koken. We eten er kaas & olijven bij. De saus is lekker geworden net als de rendang zijn de kruiden er goed ingetrokken. We gaan op de veranda zitten. Peter is vandaag in een nostalgische, romantische bui en draait daarbij zijn muziek. Om 20.30 u. moeten Omex & Yen er echt vandoor, want Omex moet nog werken. We nemen nog een glaasje water voor het slapen gaan en trekken ons dan terug.

Tuinwerkzaamheden / Nieuwe aanplant / Plezier & werken met vier

Zaterdag 13 januari 2018

Even in ons bed daarna ladies room. In de ochtend worden we wakker van een regenbui. We staan om 6.30 u. op. Gisteren hadden we ontdekt dat er een beest van onze fruitschaal had gesnoept. Wij hadden in eerste instantie aan een cicek gedacht, want die lopen er bij ons genoeg van rond, maar die eten alleen insecten toen we navraag deden bij Omex & Yen. Zij denken meer aan een rat en die vertoefd inderdaad bij ons in de kokosboom. Hij had ook al aan de papaya gezeten, maar niet aan de dragon fruit!

Na het ontbijt stappen we op de motor om naar de J-markt te gaan en de bakker. We kopen wat brood voor Omex & Yen en Ketut. We brengen het meteen naar ze toe. “Special Delivery” . Omex zit aan de thee en was van plan om naar ons toe te komen om samen met Peter de tuin te doen. Even later staan ze aan de poort. Ze beginnen meteen aan de tuin. Er worden planten uitgehaald die Peter voor de muur aan de voorkant wil gebruiken zodat ze daar wortel kunnen trekken en de grond vasthouden dit in verband met mogelijke overstromingen. Wanneer ze hiermee klaar zijn krijgt Omex last van zijn handen of eigenlijk zijn vingers. Er zit geen gevoel meer in. Hij is in aanraking met een plant gekomen die dit heeft veroorzaakt. Ik geef hem wat bokashi, maar het gevoel of juist geen gevoel blijft! We stoppen even met de tuin en Yen zet koffie & thee voor ons met kue lapis. Omex doet zijn vingers weken in een lauwwarm zoutbadje en dat helpt!

Dan hebben we het idee om voor planten te gaan voor onze tuin. Omex weet iemand. Het blijkt de zoon van Putu de gardener te zijn “Didit Garden”. Hij komt bij ons langs en wij maken weer een afspraak dat we bij hem langs gaan om planten uit te zoeken. Zo gezegd zo gedaan. Wanneer we bij hem aankomen zien we “Putu Gila” zo noemen we hem voortaan, ook enthousiast naar ons zwaaien. Met z’n viertjes zoeken we de planten uit die ons geschikt en mooi lijken in de tuin. Didit is anders dan zijn vader. Hij maakt een nota. Wij gaan ermee akkoord. Hij komt de planten brengen en wel direct. We nemen weer een taxi terug. Peter, Omex & Yen gaan direct aan de slag om de planten aan de voorkant te plaatsen. Ik ga de pasta voorbereiden, het restje van gisteren, om dit als lunch te eten., want het is inmiddels al lunchtijd! Dan is Didit Garden er met de planten. Natuurlijk moeten ze eerst een aantal plaatsen en uit goed fatsoen gaan Omex & Yen hem helpen en sociaal contact hebben. Wanneer we met Didit afgerekend hebben gaan we aan tafel en eten het restje pasta. Na de afwas gaan we met z’n vieren de plaats van de planten in de tuin bepalen en gaan aan de slag. Een mooie bijkomstigheid is dat Yen in opdracht van Peter & Omex een mannetje aangesproken heeft, waarvan er veel rondlopen, om het hoge gras te “maaien” voor hun “sapi”, want ook daar moeten we vanaf. Een hele tijd gebeurd er niks en dan wanneer we bijna vertrekken in een keer van alles. Zo kwam ook toevallig het hoofd van het dorp met een van zijn mannen voorbij en gaven ons advies voor het anders laten groeien van onze palmboom in pot. Dit was voor ons een leuke intermezzo en we geven ze de foto’s die we vorig jaar van hen gemaakt hebben. Hartstikke leuk en dit is wederzijds.

We zijn goed bezig met de tuin en hebben er alle vier plezier in. Rond 15.00 u. zijn we er klaar mee. Peter is zo gelukkig. Eindelijk is er een beetje schot in de zaak gekomen. Omex & Yen gaan naar huis en na een douche gaan we naar ons arakvrouwtje.

Met een drankje genieten we volop van onze nieuwe tuin op de veranda. Voor het avondeten maakt Peter een bamisoepje. Na de afwas zet ik een kopje kamille, kunyit, limoen, gember thee voor het slapen gaan.

Naar Ketut / Hans 65 / Sayur & sateh van de Japanner

Zondag 14 januari 2018

Vannacht naar de ladies room vertrokken. Ik heb vrij slecht geslapen mede door een enorm heftige regenbui in de nacht. we staan om dezelfde tijd op ontbijten, opruimen. Ik ga de was bij elkaar zoeken en het bed verschonen. Peter gaat eindelijk het onkruid tussen de tegels in de apotek met het vergif verdelgen. Na een douche gaan we naar de laundry. Daarna gaan we bij Ketut langs. Hij is niet thuis we gaan het later op de dag nog een keer proberen. We drinken een kopje thee met de 2 zoete broodjes die we aan Ketut wilden geven. We houden het nu bij een tekening van onze “Banana”, die ik heb gemaakt. Na de thee gaan we aan de boekhouding beginnen. Als we bijna klaar zijn belt Ketut dat hij terug is. Na de boekhouding gedaan te hebben gaan we naar zijn huis. Ik geef hem de tekening als dank voor de bemiddeling en contact met de man van de boog voor Peter.

Terima kasih! Wanneer wij daar een kopje thee hebben gedronken en wat gekletst zijn wij rond 12.00 u. weer thuis en eten als lunch de dragon fruit. Ik stuur een appje naar Hans voor zijn 65^ste verjaardag. Er is veel Matahari sinds 2 dagen dus ik duik onder de palmen. Peter gaat even op bed liggen en na een uurtje gaat hij aan de sayur voor vanavond beginnen. Het zonnetje is echt lekker. Om 16.00 u. begint het te betrekken. Peter gaat nog even voor een arak. Er komt een klein buitje. We drinken samen een arak en om 18.00 u. gaan we naar ons Japans Koreaanse eethuisje om een sateh mee te nemen en een sirsak daar te drinken. De eigenaar van “Natural Stones” komt weer gezellig met ons een praatje maken. De volgende keer gaan we bij hem eten “Ayam Betutu”. Als we naar huis lopen kopen we nog een”Lombok kopi” in een warung langs de kant van de weg. Om 19.00 u. zitten we aan het avondeten. Sayur, nasi & sateh lekker! Een kamille/kunyit thee voor het slapen gaan. Selamat tidur!

Sengiggi

Maandag 15 januari 2018

In de ochtend begint het te regenen. Vanuit de ladies room ga ik nog even het bed in. Ik had ook wat buikkrampen, maar dat is na een toiletbeurt weg. Om 6.30 u. staan we op ontbijten, douchen, aankleden en op weg met een taxi naar Sengiggi. We laten ons afzetten bij het postkantoor. We zijn erg vroeg en de meeste winkels zijn nog gesloten. We gaan een wandeling maken naar het strand. We komen op de plek waar we in 2015 met de familie in een boot de as van Mama in zee hebben verstrooid. We lopen een eind langs het stand en we gaan een stukje pier op. Daar vertrekken ook de motorboten naar de “Gili’s” en naar Bali. Het is rustig overal. Peter vindt dit heerlijk! Geen gezeur van allerlei verkopers aan je kop! Wanneer we weer teruglopen naar de hoofdstraat komen we langs hotels, lounges en dergelijke. Op een plek zien we een overkapping van prachtige bloemen, hangplanten. Als ik foto’s maak komt er een man op ons af en vraagt of wij binnen willen komen en geeft ons uitgebreid uitleg over de planten. We krijgen de naam van deze plant op een briefje genoteerd.

Het is misschien een idee voor onze tuin. Daarna gaan we de hoofdstraat in en gaan als eerste naar Abadi, een supermarkt waar we lijm, Jif, scheergel en kidneybonen kopen. Ernaast is een Art/Cadeaushop waar we parelmoer bekers vinden voor het idee “couple” Omex & Yen. We gaan eerst bij “Jessy Café” een “Orange-lemon juice” drinken en die is heerlijk. Daarna kopen we de 2 bekers voor Omex & Yen. Eigenlijk zijn we al behoorlijk geslaagd. We lopen nog een stukje de hoofdstraat af en besluiten om toch naar huis te gaan. Sengiggi is voor ons nooit zo interessant geweest. We zijn rond 11.00 u. weer thuis. Eigenlijk moeten we nog boodschappen doen bij de J-markt en naar het fruitstalletje om sinaasappels en appels voor de man van de boog te kopen. Peter gaat daar morgenvroeg naartoe. Voor Pa Ketut willen we wat druiven & mandarijnen kopen. Peter probeert de motor te starten, maar die doet het niet. Dit was vanochtend ook al het geval! Hij doet nog een paar pogingen, maar tevergeefs. Hij belt Omex of hij even tijd heeft om ernaar te kijken. Het lukt Omex ook pas na verschillende pogingen. Het is een mooie gelegenheid om Omex & Yen voor morgen uit te nodigen, want we willen dan de cadeaus aan ze geven. We spreken om 17.00 u. met ze af. Als lunch eten we de laatste dragon fruit en springen dan op de motor voor boodschappen. We hebben ook een leuk idee voor morgen. We willen een salade maken van komkommer, tomaat, ui, eieren & asperges met daarbij mini maïskolfjes en mozzarella samen met gebakken aardappeltjes met mayonaise. Gewoon om ze een keer lekker te verwennen. Dus we moeten ook naar ons groentevrouwtje.

Het zonnetje is een beetje gaan schijnen en gaan met z’n tweetjes onder de palmen. Om 15.30 u. gaat Peter naar Pa Ketut met wat druiven & mandarijnen. Hij is snel weer terug en verdrietig. Pa Ketut is ziek. Hij heeft het aan zijn urinewegen en ziet er slecht uit volgens Peter. Hij is erg vermagerd en loopt met een katheter rond. Het doet wat met Peter. We gaan samen op de veranda met een drankje praten over Pa Ketut. Ook dit hoort bij het leven. We hebben afgelopen jaar afscheid moeten nemen van mensen en er zijn ook veel zieken geweest in onze nabije omgeving van familie en vrienden “that’s live!” Voor het avondeten is er sayur, rijst & tempeh goreng. We hebben vandaag een actieve en geslaagde dag gehad. Als ik met de afwas bezig ben en Peter zich heeft teruggetrokken in de slaapkamer, hoor ik rammelen aan de poort en staat Pa Ketut er met ons mandje en een tros bananen. Ik roep Peter en samen met Pa Ketut gaan ze op de veranda zitten. Er is een stap gezet. Pa Ketut komt weer! hij kijkt blij onze tuin in. Hij vraagt naar Putu Poleng. We begrijpen het niet helemaal. Peter wil sowieso met Omex erbij met Pa Ketut praten als het weer beter met hem gaat. We geven Pa Ketut een hand als hij naar huis gaat en we voelen ons weer senang!

Boog en kwaaltjes

Dinsdag 16 januari 2018

Voordat wij het bed induiken begint het te regenen en hard. Er zijn ook harde winden. Het fijne natuurlijk wel is dat dit in de avond gebeurd en niet overdag. Na een tijdje vertrek ik naar de ladies room. In de nacht wordt ik wakker door het getik van de pomp. Ik wek Peter en die controleert of er ergens een lek is. Dit is niet het geval. Hij trekt de stekker uit de pomp en gaat weer naar bed. Later hoor ik dat de stortbak in de W.C. blijft lopen. Dit is dus het euvel. We slapen voor ons doen een beetje uit. Om 7.00 u. staan we op. Als ik het fruitontbijt voor Peter wil maken ontdek ik dat “onze” rat van de bananen heeft gesnoept. Nu is het een mierenfeest geworden. Peter zet de fruitschaal met bananen en mieren buiten en haalt er 2 bananen af voor de fruitsalade. Ik doe er blokjes papaya bij, maar die is helaas niet rijp. Wanneer Peter na het ontbijt een douche wil; nemen krijgt hij weer erg last van zijn rug. Ik smeer die in met tijgerbalsem en Peter gaat een tijd op bed liggen. In de tussentijd ruim ik op. Om 8.30 u. gaat hij de douche in en om 9.00 u. vertrekt hij naar Ketut om naar de man van de boog te gaan. Hij heeft ook het fruit voor hem bij.

Ik ga nog een exemplaar van de verklaring uitschrijven. Wij willen er in totaal 3 ervan hebben voordat wij vertrekken. 1 voor Omex, 1 voor Putu en 1 voor ons. Als ik 1 bladzijde geschreven heb verschijnen Omex & Yen voor de poort. Yen heeft bakjes eten bij zich. Zij kunnen vanavond niet komen. Omex heeft sinds gisterenavond last van hoofdpijnen again! Vanochtend moest hij naar de office maar dit heeft hij afgezegd. Eigenlijk moet hij nog een keer naar de medicijnman. Hij is daar met een vriend naartoe geweest, maar die is vandaag “busy”. Ik vraag aan Omex of hij even naar Peter wil bellen die bij de man van de boog is met Ketut. Hij komt direct hiernaar toe. Peter heeft de 2 bambu bogen bij die hij wil fotograferen. Omdat Omex & Yen vanavond niet kunnen geven we de cadeaus nu. Ze zijn er erg blij mee. Met z’n viertjes gaan we eten en daarna een kopje koffie drinken op de veranda. Later komt Putu Indra erbij. Peter stelt aan Omex voor om eventueel met een taxi naar het dorp van de medicijnman te gaan omdat zijn vriend niet kan. Maar zowel Omex als de vriend weten de exacte naam van het dorp niet. Als je met een taxi gaat en je moet zoeken wordt dit erg “expensive”! Dus dit gaat niet door. Omex gaat nog water halen voor ons, want die is op en gaat dan met Yen en Putu Indra naar huis om te rusten. Hopelijk gaat het morgen beter als wij naar Alberto willen. Peter heeft nog steeds last van zijn rug. Dit heeft hij al zo’n 2 dagen. Hij baalt ervan.

Peter gaat rusten en ik ga schrijven. Wanneer hij na een insmeer beurt met tijgerbalsem weer een beetje hersteld is gaan wij een poging wagen om een wandeling naar de Alfa markt te maken. Op weg daarnaar toe gaan we even een praatje bij de buren maken. Op de terugweg gaan we weer bij ons arakvrouwtje langs. We gaan ook wat tuinieren. We hebben een lekker na zonnetje en gaan genieten op de veranda met een drankje. Voor het avondeten maken we alle restjes van ons en van Yen op. Het was weer een fijne dag. “Menikmati”! We proberen nog zoveel mogelijk te genieten.

Hout insecten weren / Afscheidsetentje met Omex & Yen

Woensdag 17 januari 2018 

De tendens is dat het gaat regenen na het eten dit is eigenlijk prima. Het is vannacht weer ladies room geworden. Als wij opstaan om 6.30 u. is het weer grijs. De rat is niet geweest. Er lag ook niets eetbaars. Het fruit heb ik voortaan in de koeling in de avond. We hebben gisteren nog een appje met foto van Putu gehad. “I am in hospital!” We hebben vanaf 3 januari, nadat hij 2 miljoen heeft geleend, niets meer van hem vernomen. Hij zou tussen 10 en 15 januari het geld terugbetalen. Dus niet! Peter verdenkt hem er nu van dat hij het ziekenhuis als smoes gebruikt dat hij niet kon komen. Flauwekul!!! Afijn we moeten het ermee doen. Binnenkort moeten we met hem in gesprek.

Na het ontbijt, een opruimbeurt en een douche gaan wij op de motor naar Montong. We willen informatie c.q. prijslijst, catalogus of brochure van het spandek. Daar gaan we als eerste naartoe. Ze hebben geen brochure, maar een man daar geeft ons uitgebreide informatie over het spandek en noteert de prijzen. We worden uitstekend geholpen. Daarna gaan we naar de bouwmarkt naast de J-markt om gif te kopen tegen de termieten & houtworm in de beruga en kozijnen. Ze hebben een middeltje dat je moet mengen met petroleum “tanah minyak!” Je kan het hout insmeren of spuiten. Peter kiest voor insmeren. Nog wat kleine boodschappen bij de J-markt en ons groentevrouwtje. Op de terugweg gaan we bij Omex & Yen langs. Omex is naar de “office”. Het gaat weer goed met hem. Ze komen vanavond ± 17.00 u. en gaan dan samen naar Alberto. Yen koopt bij de buren minyak tanah voor ons. Als we thuis zijn gaat Peter aan de beruga beginnen en ik ga de salade maken. Om 11.45 u. krijgen we een telefoontje van Omex. Het gaat goed met hem en vanavond komen ze see you!

Na een douche gaat Peter het afval verbranden, want hij heeft nog petroleum over. Hij heeft zelf ook last van een branderig gevoel op zijn handen. Waarschijnlijk wat gelekt van het gif en de petroleum. Ik smeer het in met bokashi.

We eten de salade en gaan een boekje lezen onder de palmbomen. Rond 16.00 u. een verfrissende douche aankleden & optutten. Een drankje op de veranda en het wachten is op Omex & Yen. Als ze er na 17.00 u. nog niet zijn belt Peter ze op. Ja..ja.. ze komen eraan.

Zowel Omex als Yen zien er alle twee mooi uit. “Bagus just like a couple!” We maken foto’s en gaan dan met een taxi naar Alberto. We zoeken een tafel voor 4 personen uit op het strand. Het is niet heel erg zonnig, maar bewolkt. Toch is de sfeer goed. Het is heerlijk om hier te zitten. We bestellen een drankje en een aperitief. Een flesje limoncello voor Peter, Omex en ik. Voor Yen een mixed juice papaya & stawberry. We toasten op de verjaardagen van Omex & Yen en “six years couple!” We smullen gezamenlijk van de aperitiefjes. “Fried onion, springrolls, shrimp cocktail, slices fish with tomato. We genieten met volle teugen. Omex & Yen zijn echt een fijn stel. We nemen een hoofdgerecht en een nagerecht. Alberto heeft een goede keuken. Als wij afrekenen krijgen we nog een drankje van de zaak. Ze bellen een taxi voor ons en wachten binnen aan de voorkant van het restaurant daarop. Het interieur is erg mooi. In het restaurant met zwembad staan prachtige mahonie houten tafels. Dat moet een kapitaal gekost hebben.

Als we thuis zijn drinken we samen nog een ice tea op de veranda en hebben het gezellig met elkaar. Wanneer Omex & Yen naar huis gaan spreken we min of meer af voor morgen om een bespreking te houden wat er met de tuin moet gebeuren als wij weer terug naar Nederland gaan en er niet zijn! Oké Selamat tidur dan selamat jumpa!!

Peter & ik liggen amper op bed of het begint te regenen. Mooi toch in de avond regenen en overdag zonneschijn mooier kun je het niet hebben!

Rambutan / Omex lampen ophangen / Yen kelapa muda & pisang goreng

Donderdag 18 januari 2018

in de avond toch weer naar de ladies room vertrokken. In de ochtend krijg ik een hevige hoestbui. Ik kruip daarna bij Peter in bed. Peter denkt dat het misschien door de petroleumdampen komt wat in de kleren van Peter zit in de wasmand. Ik weet het niet. We zetten de wasmand buiten neer om te luchten. Voor ons doen staan we laat op 7.00 u. Ik maak voor de verandering een uitsmijter kaas als ontbijt. Peter gaat daarna de “Batu Sikat” met jif schrobben. Ik zoek de was uit en na een douche vertrekken we naar de laundry. We krijgen rambutan uit eigen tuin mee. Dan naar het arakvrouwtje en de was opruimen. Peter gaat bij een warung verderop bij ons in de straat bamisoepen & green ice tea halen, want die is op. Ik ga aan het reisverslag werken. Wanneer wij geluncht hebben ga ik een klein dutje doen. Peter gaat de rambutan schoonmaken. Rond 13.00 u. komen Omex & Yen met pisang goreng en in een beslag gefrituurde lekkernij met o.a. taugé en kelapa muda. Het wordt weer smikkelen en smullen. Daarna gaan we het hebben over de tuin. Omex & Yen hebben bedacht dat zij het onderhoud van de tuin gaan doen. Althans ze gaan het proberen. Als ze daarbij hulp nodig hebben gaan ze naar Pa Ketut en een vriend van Omex die verstand heeft van tuinieren. Omex vindt dit beter, want als andere mensen de tuin gaan doen gaat Putu vragen stellen. Als dit teveel stress gaat geven moeten ze dit melden aan ons. We zijn alle twee erg blij met deze beslissing van Omex & Yen. Na dit gesprek wil Omex graag aan de lampen beginnen die wij in het begin van deze reis gekocht hebben. Het is wederom volop Matahari. Ik ga niet onder de palmbomen, maar op bed een boekje lezen. Peter & Yen staan Omex bij het ophangen van de lampen. De klus is pas rond 16.00 u. geklaard. Zij gaan dan naar huis. Het is best panas vandaag er staat weinig wind er is zon en bewolking. Het is broeierig. We gaan aan een drankje en als avondeten een simpele maaltijd. Brood, crackers, kaas, mayonaise, tomaat, mosterd en als toetje rambutan. We trekken al snel de stekker eruit. Ik doe nog een afwasje en Peter is zodra hij zijn bed voelt al vertrokken en begint hard te snurken. Ik vertrek naar de ladies room.

Waar is Putu? / Ayam Betutu!

Vrijdag 19 januari 2018

In de avond na de afwas is er nog een klein buitje geweest. Ik heb in de ladies room een tijdje gelezen. In de ochtend ben ik even bij Peter in bed gedoken. Om 6.30 u. staan wij op. Ik maak een speciaal fruitsalade voor Peter. Papaya, rambutan & banaan. Na het ontbijt opruimen, douchen en aankleden. In de ochtend was er een beetje zonneschijn nu is het bewolkt en fris. We gaan op de motor eerst tanken en dan naar ons groentevrouwtje. Die is gesloten. Op de terugweg gaan we dan maar naar ons pasarvrouwtje. die is er ook niet! Tegenover op een plein horen we de gamelan. Er is dus een ceremonie aan de gang. Dan maar naar onze warung op de hoek aan het einde van onze straat. Ook deze is dicht! Nou ja zeg wat voor dag is het vragen wij ons af. Oké het is vrijdag, een vrije dag voor de moslims en blijkbaar in ons dorp ook vanwege de ceremonie. Het zij zo! Thuis gaat Peter een kleine wijziging aanbrengen in de verklaring op de laptop. Ik schrijf het op papier uit. Vervolgens gaat Peter de aardappels schillen en koken, anders kunnen wij die weggooien. Later gaat hij ze bakken voor de lunch.

Omdat het grijs is en geen zon besluit ik om de resterende meubels in de ladies room en de slaapkamer in de was te zetten. Rond 12.00 u. gaan we lunchen. Gebakken aardappels en een sayur. Het smaakt goed. Om 13.00 u. gaan we naar Putu met de verklaring. Het is stil daar. We roepen een paar keer. Charline komt naar buiten. Putu & Sri zijn er niet. Van nu af aan gaan we iedere dag langs, misschien in de namiddag nog een keer. Het is warm geworden en even later is er Matahari. Ik ga mijn plichten doen en duik onder de palmbomen met een boekje. Peter gaat even op bed liggen en gaat daarna het gras maaien. Om 16.00 u. gaan we nog een keer bij Putu langs. Na een paar keer roepen komt hij naar buiten gestrompeld. Woensdag jl. heeft hij in het ziekenhuis gelegen om zijn “goedaardig” gezwel in zijn lies eraf te snijden. Hij heeft er nog een beetje last van. Peter vraagt wanneer hij de 2 miljoen die hij geleend heeft terug gaat betalen. Hij zegt dit a.s. maandag te komen doen. Dit is Oké wat ons betreft. We wensen hem beterschap en gaan naar huis om nog een arak te drinken voordat wij naar de warung gaan naast “onze” Japanner om een “ayam Betutu” te eten. Dit hebben wij aan de eigenaar beloofd. Als wij willen gaan begint het te regenen. Na de bui gewapend met paraplu gaan we op weg. Als we aankomen in de warung is de man aangenaam verrast. We nemen plaats en hij vraagt wat we willen drinken. Hij verkoopt alleen water, frisdranken & bier. Eigenlijk willen wij zo’n lekkere sirsak van de buren en dit is geen enkel probleem. Hij roept het meisje dat daar werkt en het is geregeld. Na een tijdje kletsen komt onze bestelling. “Ayam Betutu, sayur boontjes, een ui,cabe, knoflook mengsel en nasi puti en van de buren de sirsak. De ayam Betutu is een hele kip in stukken gesneden in een kruidenmengsel. Deze heeft een paar uur, misschien wel een hele dag in de bumbu gelegen. Het is overheerlijk, maar natuurlijk veel te veel! De restanten kip krijg je mee naar huis. Wanneer we uitgegeten zijn en willen afrekenen blijk ik te weinig geld bij me te hebben. Shit! Sorry! Peter gaat terug naar huis om meer geld te halen. Ik blijf een tijdje kletsen met de baas. In de tussentijd begint het weer keihard te regenen. Als peter terug is in het restaurant is hij helemaal doorweekt. We rekenen af en vertrekken als het iets minder hard regent. Er liggen grote plassen langs de kant van de weg en het is erg druk op de hoofdstraat. Het is oppassen geblazen. Peter dirigeert mij hoe ik moet lopen. Ook de weg naar ons huis is bezaaid met grote plassen. Het is verre van aangenaam. Als we thuis zijn pakt Peter 2 badlakens uit de douche om ons te drogen. We doen onze natte kleren uit en een sarong om. Ik maak nog 2 drankjes en een warme thee voor we gaan slapen. Het was weer een “Hujan Besar” avontuur. Ik lees mijn boek uit in bed en vertrek dan naar de ladies room. Selamat tidur!!!

Verjaardag Yen / Nasi campur van Omex & Yen / Chocolade voor Yen

Zaterdag 20 januari 2018

In de ochtend regent het nog steeds. Het kijkt grijs. Eigenlijk wilden we vandaag een eindje met de motor toeren en foto’s maken, maar dat gaat hem niet worden. We staan pas om 7.00 u. op. Ik kon moeilijk in slaap komen vannacht. Na het ontbijt, opruimen en een douche gaan wij op weg met de motor naar de J-markt en de groenteboer. We laten een briefje achter voor Omex & Yen. Als we weer terug rijden heeft Peter het idee om naar Omex & Yen te gaan met de tekening die we nog steeds naar hun toe zouden brengen en hij heeft zin in de “kopi tubruk“ van Yen. Als we bij ons huis aankomen staan ze voor onze poort. Ze hebben een briefje voor ons achtergelaten en nasi campur. Ze komen heel even binnen nog. Omex kreeg nadat hij bij ons weg is gegaan donderdag weer een migraine aanval. Hij is naar het ziekenhuis geweest en heeft weer medicijnen gekregen. “Be carefull with the medecine” zegt Peter. Omex & Yen kunnen vandaag niet blijven ze hebben ceremonie van de dieren. Wij komen misschien in de namiddag naar hun toe. Oké we eten de nasi campur en als ik er van te voren foto’s van wil maken gaat de lens van mijn camera niet open. Shit! Dit blijkt een mechanisch probleem. Peter durft hem niet te repareren stel dat hij hem helemaal kapot maakt! Dan ga ik maar met Peter zijn oude camera fotograferen. Dit was sowieso de bedoeling.

Peter leest zijn boek uit en gaat kokkerellen. We willen voor vanavond de “ayam Betutu”, nasi goreng, acar ketimun eventueel een gebakken ei als avondeten nuttigen. Wanneer ik in de agenda kijk besef ik dat het vandaag 20 januari de verjaardag van Yen is!! Shit daar hebben wij niet meer aan gedacht. We moeten wel naar hun toe om Yen alsnog te feliciteren. Peter bedenkt om wat chocolade voor haar te kopen daar is ze dol op! Op de motor gaan we naar de J-markt en kopen diverse soorten chocolade van cake naar koek tot reep. We brengen het meteen naar ze toe samen met de tekening voor Omex. We feliciteren Yen alsnog van harte. Yen haalt kelapa muda bij de buren en met z’n vieren gaan we bij hun op de veranda zitten. Als we weer thuis zijn wil Peter wat maten opnemen waar de pantry komt. Ik schrijf het op en Peter gaat ermee aan de slag op zijn laptop. Ik ga op de veranda een boekje lezen mijn ogen vallen zowat dicht. Ik had ook slecht geslapen vannacht. Peter maakt foto’s terwijl ik ingedut ben. Om 16.30 u. maak ik een borrel voor ons. Peter gaat de nasi goreng maken en de ayam Betutu opwarmen. We eten er de acar ketimun bij. Het smaakt goed. De nasi goreng is goed gelukt en de ayam Betutu is nog steeds lekker. Na de afwas nog een thee en op tijd naar bed.

Met Omex naar de medicijnman

Zondag 21 januari 2018

Ik heb vrij goed geslapen. Eerst in ons bed, daarna in de ladies room. We staan op 6.30 ontbijten en opruimen. Na de afwas ga ik de “kamar mandi” uitgebreid schoonmaken.

Ik neem meteen de vloer van de ladies room mee. Als ik klaar ben en gedoucht heb belt Omex. Er komt iemand om naar de motor te kijken en hij wil vandaag naar de medicijnman. Peter vraagt of wij mee mogen. Het is vandaag een miezerige dag en hij heeft geen zin om de hele dag binnen te zitten. Omex, Yen, Gede en zijn neef die rijdt komen ons ophalen. De medicijnman woont in centraal Lombok in een klein dorpje. Als wij onderweg zijn begint het steeds harder te regenen. Het is een grijze en winderige dag. Net zoals het in Nederland kan zijn. Als we bijna bij het dorpje zijn gaan we van de hoofdweg af en volgen wat kronkelpaadjes tot we bij het dorpje zijn. Het is een typisch moslimdorpje. Als we bij het huis van de medicijnman zijn nemen we plaats op de beruga. Even later komt de man bij ons. Het vervelende is dat Yen sinds gisteren ook hoofdpijn heeft gekregen. Ze heeft de hele nacht niet geslapen. Toen ze een medicijn tegen de hoofdpijn had ingenomen gingen haar ogen helemaal opzwellen. Dit heeft ze al vaker gehad. Ze is ergens allergisch voor, maar weet niet waarvan, arme Yen!

Omex & Yen doen beiden hun verhaal. De man luistert en geeft adviezen en een behandeling. Het is allemaal op natuurlijke bestanddelen gebaseerd en op meditatie. Het is een lange zit. De vrouw des huizes heeft ons van koffie voorzien. Op de terugweg rijden we iets anders, zoals Omex de eerste keer is gegaan op de motor met een vriend. Het regent nog steeds. Voor het eerst heb ik het ook koud gehad op de beruga bij de medicijnman. Er stond ook een stevige wind en we zaten op zo’n 600 m. hoog in dat dorp. Als we in Montong zijn gaan we met z’n zessen wat eten bij de warung waar ze de lekkere nasi campur hebben. Yen voelt zich niet goed en eet een klein beetje mie goreng.

Het is 14.30 u. als we weer thuis zijn. Het weer is een beetje opgeklaard, maar nog steeds geen zonneschijn. Peter heeft ook een beetje last van hoofdpijn en is zo duf als een garnaal. Dat krijg je als je het de hele tijd over hoofdpijnen hebt dan gaat het bij Peter ook komen. Hij gaat een dutje doen op de bank en later op bed. Ik ga aan het verslag werken en lezen. Om16.30 u. wissel ik Peter af. Hij gaat even een wandeling in het dorp maken en heeft zijn camera bij zich. Als hij terug is gaan we samen op de veranda ons laatste arakje opdrinken. We hebben alle twee geen honger. We hebben ook pas gegeten Voor de zekerheid eet Peter nog een cracker met kaas, mocht hij in de nacht honger krijgen. Ik maak nog een kopje thee en wordt weer lek gestoken door een mug. Het is weer muggentijd! Dit jaar is het wel raak bij mij. We hebben nog een week te gaan. Volgende week zondag gaan wij vertrekken. Als we het bed induiken begint het weer te regenen!!

Bezoek van Ketut en Putu / Zonnebaden / Gebakken aardappelen & kidneybonen salade

Maandag 22 januari 2018

Het heeft de hele nacht geonweerd, bliksem, donder en veel regen. Ik ben naar de ladies room vertrokken. Het duurt een hele tijd voordat ik in slaap val. Peter is vanaf 3.00 u. wakker en heeft gelezen. Om 6.30 u. staan we op. Het is wel bewolkt, maar minder dan de afgelopen dagen. Er breekt wat zonneschijn door. We hebben een bericht van Nixhoofd. Zij wensen ons nog een fijne laatste week toe. Later willen we een berichtje terugsturen. Na een ontbijt en een douche stappen we op de motor om boodschappen in Montong te doen naar de J-markt en een papaya kopen bij “onze” groenteboer. In de tussentijd is er veel Matahari. Peter zet mij af met de boodschappen en gaat te voet naar de bank de laatste 5 miljoen van deze reis opnemen. Ik ga het zonnetje in, maar dit is van korte duur, want we krijgen een miezerige bui. Als ik aan het omkleden ben staat Ketut voor de poort. Hij komt even gezellig een praatje maken. We nemen plaats op onze beruga. Een tijdje later staat Putu met Charline aan de poort. Putu vraagt aan Peter of hij een cd met filmpje van een gamelan op de laptop kan bekijken. Bij hem lukt het niet. Hij heeft ook een stickie bij daar wil hij wat op de cd staat omzetten. Peter gaat dit voor hem doen. In de tussentijd is Ketut al naar huis. Het duurt ongeveer een uur dat Peter er mee bezig is. Putu komt weer met verhalen over zijn grond verkopen en dat dit samen met zijn broer en zuster moet. Ja dit weten we onderhand. Wat moeten we hiermee? Rond 13.00 u. vertrekt hij weer. Bedankt Peter! Wij kijken elkaar aan. Putu zou vandaag de 2 miljoen terugbetalen. Hij rept geen woord hierover. Hij heeft nog de tijd tot vanavond als hij niet is geweest gaan we er morgen met de verklaring naartoe!

Voor de lunch maakt Peter de nasi goreng met saus van de ayam Betutu, acar ketimun en een gebakken ei. Het smaakt uitstekend. Na de afwas gaat Peter de voorbereidingen voor het avondeten doen en ik duik onder de palmen met een boekje tot 15.00 u. Een snelle douche en we gaan een wandeling in het dorp maken. We kopen minyak tanah & arak. Als we thuis zijn sturen we Nixhoofd een berichtje met een selfie. Het ziet er leuk uit! We krijgen direct een bericht terug. We drinken samen een arak op de veranda. Het ziet er niet naar uit dat Putu gaat komen. Stom van hem hij gooit alweer zijn eigen ruiten in. Zo denken wij er althans over. Rond 17.30 u. gaat Peter aan het eten beginnen een sausje van smoked beef & champignons, knoflook, peper T-bonesteak, kidneybonen salade met kaas & gebakken aardappels. Het smaakt ons goed. Er is wel een stevige afwas. Meestal na zo’n kookpartij. Een kopje thee zetten en ons terugtrekken in de slaapkamer. Het is alweer aan het regenen onweer en bliksem net als gisteren.

Peter gereedschap / Omex &Yen en Putu Indra / Banjir

Dinsdag 23 januari 2018

We hebben alle twee onrustig geslapen. Het heeft een hele tijd in de avond en nacht heel hard en lang geregend. Er was ook onweer bliksem en donder. In de ochtend val ik pas in slaap en dan belt Omex rond 7.00 u. Hij gaat naar de medicijnman op de motor. Omex heeft de opdracht van de medicijnman opgevolgd. Hij heeft 4 eieren rondom het huis gelegd. Als ze rechtop komen te staan moet hij terugkomen en kan de medicijnman vertellen wat de oorzaak van de hoofdpijn is. Peter vraagt of hij daarna bij ons langs wil komen. We gaan ontbijten, douchen en ik ga het bed verschonen en de laatste was van deze reis bij elkaar zoeken, zodat we die nog mee kunnen nemen als we hem schoon terug krijgen naar Nederland. De allerlaatste vuile was brengen Omex & Yen naar de laundry. Eerst brengen we de vuile was weg en de schone mee terug. Zaterdag kunnen we de laatste schone was weer ophalen. Doordat het de laatste dagen zoveel heeft geregend liggen er overal grote plassen en is de grond verzadigd. Ik heb mijn wandelschoenen aan voor glibberpartijen. Na de laundry gaan we via Putu zijn huis naar de hoofdstraat. We vragen aan de buurman hoe het zit met het betalen van de belastingen voor het huis en of hij dit ook al heeft gedaan. Volgens de buurman kan je zelf bepalen wanneer je dit doet. Je moet wel naar de government voor de papieren dan weet je wat het bedrag is. Oké we weten weer even voldoende. We krijgen geen gehoor bij Putu en lopen dan naar ons pasarvrouwtje. Ze roept al dat ze niet veel jeruk heeft. Ik koop 4 redelijk goeie voor 4000 IDR. We lopen via een andere weg terug naar huis. Overal liggen grote plassen en het riviertje is hoog en stroomt snel. Als we weer thuis zijn ga ik de schone was opruimen en Peter gaat zijn gereedschap slijpen en in de olie zetten.

Om 12.00 u. gaan we lunchen. De restjes van gisteren verwerkt als een maaltijdsalade. Om 14.00 u. belt Omex hij is net terug met Yen. Ze drinken nog wat thuis en komen dan naar ons. Ze hebben Putu Indra weer bij zich. Omex doet zijn verhaal. Er zijn 2 eieren die rechtop zijn gaan staan, maar ook stinken. Als een ei in opdracht van de medicijnman gebroken wordt komt er een klein flesje met saffraan, bloem van een papaya, olie en een haar tevoorschijn. Strange!!! Peter en ik kijken elkaar aan. Ja zij geloven hierin en psychisch kan dat natuurlijk wat met je doen. Yen is haar hoofdpijn kwijt en ze is erg vrolijk, happy en voelt zich weer senang. Wij vragen aan Omex waar de hoofdpijn bij hem vandaan komt. Volgens de medicijnman is er iemand in zijn werkomgeving die jaloers is en hem geen geluk gunt. Als Omex wil kan de medicijnman de hoofdpijnen die door die persoon wordt veroorzaakt teruggeven aan die persoon. Wij vinden het allemaal een beetje “hocus pocus” en “voodoo”  gebeuren. Maar wie zijn wij om daar andere mensen niet in te laten geloven!!!

We drinken nog gezellig koffie & thee op de veranda die Yen heeft gemaakt. Op een gegeven moment kijkt Peter naar de voorkant van ons huis en ziet een bruin, grijze massa en jawel een “banjir”. We snappen er niks van. Het heeft amper geregend. Maar zoals Peter al vermoedde de grond is verzadigd. Het water komt van de bergen het kan niet meer weg. Hopelijk blijft het niet regenen dan hebben we een probleem.

We spreken voor vanavond af om naar Arafat te gaan met z’n vieren om 17.00 u. Omex, Yen & Putu Indra gaan even naar huis en Peter loopt naar de rivier om te kijken hoe het daar zit. Hij komt Putu daar tegen en die vraagt hoe het met Peter is. “not so good” zegt Peter “why not?” vraagt Putu. “Because you promise to bring the 2 Million on monday but you didn’t do that!” “oh no” zegt Putu “I want to bring it today!”. Putu is dus erg verongelijkt en doet net alsof het vandaag is dat hij zou komen. Hij heeft zelf gezegd dat hij dit maandag zou doen. De ene leugen na de andere!. Afijn we hebben een afspraak met Omex & Yen om 17.00 u. om te gaan eten dus Peter spreekt morgenvroeg met Putu af. We kleden ons om en drinken nog een drankje totdat Omex & Yen komen. Precies voor ons huis is een grote plas dus Omex zet ons een voor een met de motor op een droge plek. We nemen een taxi naar Ampenan en die zet ons af bij Arafat. Omex & Yen zijn hier nog nooit geweest en wij adviseren hun de “jeruk hangat” als drankje. Omex & Peter nemen de “Arabische” nasi met kambing en Yen & ik de pepes ikan. Zowel de nasi, maar vooral de ikan is erg lekker. Het is zeker de moeite waard om nog een keer terug te komen. We nemen weer een taxi terug. Omex maakt nog een lekker drankje voor ons. Hij moet vanavond nog werken dus ze gaan rond 20.00 u. Peter en ik kletsen nog wat op de veranda en trekken ons dan terug. Het is nog steeds niet aan het regenen en hopelijk blijft dat zo!!!

Een dag waarop een hoop gebeurd

Woensdag 24 januari 2018

Uiteindelijk is het toch weer gaan regenen helaas. Ik heb wel een hele tijd in het bed gelegen, maar kon moeilijk in slaap komen. Ik had overal last van jeuk en bultjes op mijn lijf. Het zijn geen muggenbeten, iets anders maar wat? Peter wordt ook wakker we moeten het morgen maar aan Omex & Yen vragen. We proberen te gaan slapen. Peter begint te snurken en ik vertrek naar de ladies room. Ook daar is het rumoerig, want door de vele plassen water overal en de banjir bij ons huis zijn er veel kikkers die weer een prachtig concert weggeven. Op een gegeven moment is er een hoop gestommel en de deur van de slaapkamer schiet open. In eerste instantie denk ik dat het spandek heeft losgelaten en of er is een hond op het dak gesprongen. Ik weet het niet. Dan val ik toch nog in slaap en wordt rond 6.00 u. wakker. Peter denkt dat het een gekko is die heen en weer is gelopen op het dak en op de veranda zijn de bambu bogen omgevallen.

We beginnen aan de dag. Na de dagelijkse rituelen gaan wij rond 9.30 u. op weg naar Putu. Ook naast het huis van Putu is het net een moeras. Je kunt de muggen zien op het water. Het kan ook niet missen dat ik wordt gestoken! Mijn deet is ook nog eens op helaas! Als we bij Putu zijn huis staan is er natuurlijk niemand. Dan maar naar ons pasarvrouwtje voor jeruk. Die is er ook niet er zijn wel andere vrouwen waar ik nog een laatste jeruk koop. Het lijkt ons verstandig om met de bemo naar de J-markt te gaan we zijn toch op weg. De motor wilde vanochtend niet starten. Als wij op weg zijn komt Omex met Putu Indra op de motor en bied aan om mij naar de J-markt te brengen. Peter gaat dan terug naar huis. Oké ik spring achter op de brommer en ga de boodschappen doen. Op de terugweg kom ik Putu bij hotel Karolina tegen. Ik vertel hem dat we bij hem aan de deur zijn geweest en dat we terugkomen. Omex probeert de motor te starten en ook bij hem lukt het niet misschien later!

Peter gaat een cracker met kaas eten. Hij heeft honger. Even later staat Putu met Sri voor de poort, maar alleen Putu komt binnen vreemd! Oké Putu komt betalen denken wij, maar hij heeft het geld niet, dit moet hij lenen bij Sendok! Peter heeft er een beetje genoeg van en verteld Putu wat hij ervan vindt. Dat hij zijn beloftes niet nakomt en we hem gewoon niet vertrouwen. Daarna laten we hem de verklaring zien en moet hij ondertekenen. We hebben het hem in ieder geval duidelijk gemaakt. Het geld minus 500.000 IDR. die hij krijgt van ons voor sponsorwerkzaamheden, moet nog steeds betaald worden. So far so good!!!

Het zonnetje is gaan schijnen dus ik duik onder de palmbomen. Om 12.00 u. eten wij een bamisoepje, daarna weer het zonnetje in zolang het kan. Rond 16.00 u. begint het weer te betrekken. Ik neem een snelle douche en Peter wrijft mij in met mentholpoeder tegen het jeuken. We gaan naar de buurvrouw voor een knipbeurt voor Peet en even de benen strekken met een wandeling naar het dorp. Het is inmiddels 15.30 u. dus tijd voor een borreltje en gaan ook wat lezen op de veranda. In een keer zie ik Putu voor de poort staan. Dit keer ben ik blij dat ik hem zie. Hij komt het geld brengen gelukkig!! We kletsen wat en gaat dan naar huis. Peter en ik zijn erg opgelucht. Er valt heel wat van onze schouders.

Om 17.00 u. zijn Omex & Yen er met Putu Indra. Yen duikt meteen de keuken in en gaat kokkerellen. Ze heeft een stevige vis “White Snapper” gekocht bosui en sinasappels. Omex gaat de “jeruk hangat” maken. Ik maak foto’s van het stel. Eerst drinken we het heerlijke drankje. In de tussentijd heeft Yen het eten bereid. We hebben gegrilde vis & vis met groenten bosui in een sausje met 2 sambals pedas & tidak pedas. Het eten is voortreffelijk. Yen heeft het in een mum van tijd op tafel staan. Ze is echt een kok!! We smullen ervan. Na de afwas een kopje thee met typisch Indonesische lekkernij. We hangen wat op de veranda en Peter wil graag de video van de eieren van Omex op zijn telefoon hebben, zodat wij dit op ons gemak kunnen bekijken. Dan is het weer tijd voor Omex & Yen om weer naar huis te gaan, want Omex moet nog werken vanavond. Het is lang geleden dat ik zo lekker en een verzadigd gevoel van het eten heb. Het was een goede dag vandaag!!!

Grote schoonmaak / Met Omex & Yen Montong / Hujan Besar

Donderdag 25 januari 2018

Net als gisteren een tijd in ons bed gelegen daarna ladies room. Het heeft gisterenavond een klein beetje geregend. Sedikit hujan en in de nacht volgens Peter. Ik heb dit niet meegekregen. Ik ben vannacht wel wakker geworden van de jeuk en heb mij ingesmeerd met mentholpoeder. We zijn vergeten te vragen wat het zou kunnen zijn! Ik heb daarna wel redelijk goed geslapen. 6.30 u. staan we op ontbijten, douchen en op de motor berbelanja eerst naar de J-markt daarna naar ons groentevrouwtje en die is helaas dicht. We zijn ook nog vroeg. Misschien gaan we een bestelling doen of we proberen het later nog een keer. Als we thuis zijn hebben we het plan om de vloer te dweilen en de ramen te lappen. Het is ideaal weer hiervoor. Er is zon en er staat een lekker windje. De meubels kunnen naar buiten daar zorgt Peter voor. Ik ga de ramen lappen en de vloer dweilen. Het is nog geen 12.00 u. wanneer we hiermee klaar zijn.

Peter gaat rijst koken voor bij de ikan. We lijken Yen wel in een mum van tijd zijn we klaar. De ikan smaakt nog goed. Wanneer ik met de afwas wil beginnen staan Omex & Yen aan de poort. We hebben gisteren met hun afgesproken dat we naar Montong zouden gaan voor kopieën en internet op de telefoon voor Omex, zodat wij goed contact met hem kunnen houden. Als ik de afwas wil doen staat Yen bij me en wil het overnemen. “No Yen sit!” Ze doet dit ook, maar als ze ziet dat ik het op een andere manier doe dan haar maakt ze een opmerking naar Omex toe dat dit zo niet kan en neemt het alsnog van mij over. Ik ga verder niet in discussie en laat het erbij! We gaan met z’n vieren op 2 motors naar Montong om kopieën te maken van de verklaring waar Peter, Putu & Omex voor getekend hebben. Dan gaan we voor Omex zijn telefoon. Dit duurt een hele tijd. Het is inmiddels betrokken en licht gaan regenen. Met de telefoon gaat het niet lukken en we gaan weer op weg naar ons groentevrouwtje, maar die is nog steeds gesloten. Dan maar terug naar huis. Vlakbij ons dorp is ook een groentestalletje die Yen ontdekt en waar we stoppen. Het blijkt een goeie. Ze hebben er van alles. Ik doe mijn boodschappen met Yen samen. Omex & Peter lopen een beetje rond. Plotseling begint het harder te regenen dus we moeten schuilen. Ik maak wat foto’s en een selfie! Als de bui enigszins over is rijden we naar huis. Yen maakt een “jeruk hangat” op een andere manier dan Omex en ik serveer er kue lapis en chocolade koekjes bij. Het begint weer harder te regenen en te waaien. Het water komt de veranda op. Omex & Yen blijven een tijd schuilen. Ik geef Yen de ASN pas + 1,5 miljoen die we hier achter laten voor het geval dat ze het nodig hebben voor kosten die ze maken voor het huis. Als het iets minder hard regent gaan ze toch naar huis. Omex heeft een poncho voor de regen. We zwaaien ze uit. Morgen komen ze weer.

Het blijft lang regenen. We hebben weer een banjir voor onze poort. Als het om16.45 u. stopt gaat Peter een arak halen. Hij is zo terug, want het arakvrouwtje is er niet. Dan drinken we ons laatste arakje maar op en het is weer gaan regenen. Peter wordt er een beetje depri van. We hebben alle twee niet zo’n honger. Ik maak wat crackers met kaas & tomaat, een kopje thee en trekken ons dan terug in de slaapkamer. Hopelijk is het morgen beter met het weer!

Wisselvallige dag, tussen de buien door allerlei dingen doen / Laatste etentje Japans restaurant

Vrijdag 26 januari 2018

In de avond een beetje gelezen in bed. Daarna naar ladies room. De kikkers zijn nog steeds enthousiast. Ik val toch in slaap. We staan om 6.30 u. ontbijten douchen. Peter gaat meteen aan de slag met de aardappels schillen en koken om er later gebakken aardappels van te maken. Hij gaat ook aan de salade beginnen. Wanneer hij de eieren wil koken is het gas op. Hij gaat naar de buurvrouw voor een nieuwe fles. Toevallig weten wij dat zij er een paar in voorraad heeft. Deze had zij ingekocht, voor het geval dat, toen Peter bij haar was voor een knipbeurt. Nu komt het natuurlijk goed van pas. Oké Peter gaat verder met de salade, eieren koken, dressing van mayonaise, peper, zout, knoflook & ui, tomaten en komkommer. Later komt daar de mozzarella, eieren & asperges bij. Het is een beetje opgeklaard dus we maken van de gelegenheid gebruik om met de motor de laatste inkopen te doen. Onze veger voor binnen is versleten en vies. We hebben ook een nieuwe blik, maar dan van plastic nodig voor de tuin. Nog wat eieren, een potje mayonaise, nasikruiden en “kaldu” bouillon om mee te nemen naar Nederland. Als we weer terug zijn en Omex een sms hebben gestuurd, begint het weer te regenen. Net op tijd terug!! Even later staat Omex bij ons voor de poort. Hij moet met de zus van zijn baas weg. Er zijn ergens problemen dus hij is een tijd weg. Wanneer ze voor de motor komen is Yen er nog. Wij willen ook een cadeau kopen voor Hans & Nick voor het wegbrengen cq. ophalen van Schiphol. Het worden 2 T-shirts van Lombok Exotic waar we naartoe lopen als het weer droog is. Op de terugweg gaan we naar ons arakvrouwtje. Die is er weer en vraagt hoeveel we nog willen voor we zondag naar huis gaan. We nemen nu 2 flesjes en misschien morgen ook nog. Als we thuis zijn pak ik de cadeaus in en zorgt Peter voor de lunch. Van het restje rijst van gisteren maakt hij een nasi goreng.

Het is vandaag Hujan & Matahari Jantje lacht & Jantje huilt. De zon is weer gaan schijnen dus tijd om het gras te maaien en het afval te verbranden. Als we daarmee klaar zijn krijgen we een heftige bui net als gisteren om deze tijd. Het is 14.45 u. Je moet echt tussen de buien door de werkzaamheden doen. Toch zijn we blij dat we dit nog voor een laatste keer kunnen doen. Na een douche ga ik foto’s maken van de hujan die op verschillende plekken van de dakgoten naar beneden komt. Er komt heel veel water van het dak van Pa Ketut precies bij ons voor de poort. Wij hebben ook iedere keer een banjir daardoor. Peter heeft daar een beetje genoeg van en ziet de zoon van Pa Ketut en wijst hem erop dat ze iets aan de afvoer van hun regenwater moeten doen zodat het niet precies bij ons voor de poort terecht komt. Eventueel met een pijp die elders terecht komt. Bijvoorbeeld op de plantage van de tuinman hun naaste buren. Pa Ketut is er ook bij en die heeft er alle begrip voor. Hij bedankt Peter voor het wijzen hierop “Terima Kasih”. Peter pakt Pa Ketut beet “pelan-pelan”. Het hoeft natuurlijk niet à la minuut! We moeten er rustig over praten. Morgen wil Peter dit samen met Omex nog een keer bespreken.

We drinken een drankje op de veranda en rond 16.30 u. sturen we een sms naar Omex & Yen of zij vanavond nog komen eten bij ons anders wordt het morgen rond lunchtijd. We horen niks meer van ze dus wij gaan uit eten en wel bij “onze” Japanner. We bestellen een sirsak een kip teriyaki & een kip cordon blue. Als we willen afrekenen horen we gerommel. Dus echt tijd om te gaan. Als we net thuis zijn breekt er weer een heftig buitje los. Peter & ik zijn het erover eens we hebben vandaag heel veel geluk gehad. Tussen de buien door hebben we ons ding kunnen doen. Mooi toch!!!

Afscheid nemen / Laatste dag en nacht / Fietsplan

Zaterdag 27 januari 2018

Natuurlijk is het de hele avond en nacht aan het regenen. Eerst een tijd in ons bed gelegen, daarna ladies room. De normale tijd staan wij op. Ik maak roerei met tomaat als ontbijt. Het smaakt goed. We gaan meteen aan de slag, want vandaag willen we pakken. Rond 10.00 u. staan Omex & Yen voor de poort. We drinken samen een kopje koffie & thee. We moeten nog de laatste was ophalen, afscheid nemen en ook van ons arakvrouwtje. Omex & Yen blijven bij ons huis en gaan samen nog wat in de tuin werken.

Als we bijna bij de laundry zijn zie ik de Australiër met een fiets voor zijn huis. Ik wijs Peter hierop en we stappen op hem af, want we willen weten waar hij die fiets vandaan heeft. De Australiër die “Syd” heet blijkt een verzamelaar van oude fietsen te zijn en repareert ze. Hij vraagt of we binnen willen komen, want hij wil ze graag laten zien. Het huis is erg groot en oud. Het wordt ook wel “Palace” genoemd en was vroeger de woning van het dorpshoofd. Er zijn diverse grote slaapkamers, woonkamer, werkkamer, grote keuken en er is een 2^de verdieping met nog meer slaapkamers, badkamers, grote overloop en de kamers zijn met balkon. Door het hele huis staan zeldzame fietsen, vaak de enige exemplaren. Sommige zijn wel 100 jaar oud! Buiten dat hij gek is van fietsen is hij vroeger een fervent surfer geweest. Er hangen verschillende surfplanken en foto’s aan de muur die hiervan getuigen. Op het moment surft hij niet meer omdat hij een versleten heup heeft en moeilijk rechtop kan staan. Wat dat betreft kan Peter hem de hand schudden, want die heeft ook last van zijn heup. We komen in gesprek en Syd klets ons de oren van de kop over zijn passie en is moeilijk te stoppen. In de tussen tijd is zijn vrouw en zoon thuis gekomen en we worden aan elkaar voorgesteld. Ze maakt een lekker verfrissend drankje voor ons terwijl Syd maar blijft praten. We moeten echt gaan, want Omex & Yen zijn bij ons en we hebben nog het een en ander te doen. We wisselen wat telefoonnummers en e-mail adressen uit en Syd gaat voor ons op zoek naar fietsen!

Eindelijk hebben we iemand gevonden die eventueel een fiets kan regelen. Dit is altijd op het einde van een vakantie, maar oké er is natuurlijk een begin gecreëerd! We nemen afscheid en gaan naar de laundry en ons arakvrouwtje voor de laatste keer deze reis. Als we weer terug zijn vertellen we Omex & Yen ons verhaal. Zij hebben de tuin gedaan en er is een koper voor de motor die Omex voor zo’n 3,5 miljoen IDR. verkoopt. Ik ga de koffers inpakken en Yen wil graag helpen. Als ik bijna klaar ben gaat Peter de lunch verder afmaken. De aardappels bakken en ik maak de salade af. Omdat wij het over Syd hadden die op zoek gaat naar een oude fiets komen Omex & Yen ook op de proppen met een oude fiets van de vader van Yen die hij eventueel aan ons wil verkopen. Na de lunch gaan wij daarna toe om te kijken. Het is echt een oude fiets! Het frame is goed, maar de rest is erg roestig. De man wil er 1 miljoen voor hebben. Althans daar begint hij mee. Wij mogen ook een bod doen en vinden zeker de helft ervan. Hij vindt dit veels te weinig en vraagt dan 700.000. “No way!” We willen de fiets niet. We blijven nog een tijdje gezellig zitten bij de familie. Yen en haar moeder laten nog de bananen en allerlei andere planten in hun tuin zien. Als we weer thuis zijn ga ik samen met Yen op de motor nog wat fruit halen voor Pa Ketut, Omex & Yen en onszelf. Als Omex & Yen weer naar huis gaan beginnen Peter & ik aan de boekhouding. Een laatste arak en naar Pa Ketut. We nemen afscheid van hem en zijn zoon. “Sampai Jumpa” Pa Ketut loopt nog even met ons mee, als wij weg zijn houdt hij nog een beetje een oogje in het zeil wat de tuin betreft samen met Omex. Terima Kasih. We hebben een fijne tijd gehad en het is mooi geweest. We eten het laatste restje op en trekken ons terug. De laatste avond Lombok Hidup 07

Dag van vertrek

Laatste spullen pakken en opruimen met Omex & Yen / Terugreis met “Big Wind”

Zondag 28 januari 2018

In de nacht worden Peter en ik wakker. Het duurt een hele tijd voordat we weer in slaap vallen. Peter is licht aan het snurken en om 4.30 u. duik ik naar de ladies room. 6.30 u. staan we op. Het laatste ontbijt hier. Dragon fruit voor Peter, cracker, kaas, tomaat en 2 gekookte eitjes. Ik het gebruikelijke en nog een mandarijntje erbij. Na een opruimbeurt en een douche pak ik daar de laatste spullen van in. Peter is bezig met de maskers en de foto’s van de muren te halen. Ik ga ze schoonmaken. Peter gaat nog het laatste plastic wegbrengen en een laatste wandeling door het dorp maken. Terwijl ik nog bezig ben met de foto’s verschijnen Omex & Yen. Omex vindt het niet leuk dat ik het doe, want hij had dit willen doen. Ik vind dat Omex niet alles hoeft te doen dat wij dit ook kunnen. Toch komt Yen bij me zitten en begint mee te poetsen. Uiteindelijk nemen ze het van me over. Afijn ik ga maar aan het dagboek werken daar ben ik gisteren niet meer aan toe gekomen. Eigenlijk is Omex helemaal niet uitgeslapen. Hij ziet er moe uit. Het was gisterenavond nog erg laat met zijn werk geworden en vanochtend was hij weer vroeg op. Dus wij adviseren hem om nog wat te gaan slapen en spreken om !3.00 u. weer met ze af. We gaan dan met z’n vieren wat lunchen onderweg naar het vliegveld en een eindje rijden. We willen rond 17.00 u. op het vliegveld zijn, want om 18.30 u. is het boarden. Het is vanmiddag wel heel hard aan het waaien. Big Wind!!!

Om 13.15 u. zijn Omex & Yen er weer met de wagen. We nemen afscheid van de buren en ons huisje en gaan op weg. We besluiten om in Hongkong Mataram te gaan eten. Zowel op de heenweg als terugweg maken we hier gebruik van. Het is een goed restaurant. Peter & Omex nemen een garnalengerecht, Yen een capcoi en ik een nasi goreng speciaal. Het smaakt ons goed. Via wat binnenwegen gaan wij weer op weg. Toch is het 15.30 u. wanneer wij op het vliegveld aankomen. Veels te vroeg, maar dan zijn Omex & Yen in ieder geval op tijd terug. Je weet niet hoe het weer kan omslaan met die harde winden en ze willen ons huisje nog opruimen. We nemen afscheid van ze. Terima kasih banyak Sampai jumpa!!! Omex heeft er moeite mee en Peter nu ook.

Voor ons wordt het een tijd hangen. We bestellen een pot thee en wachten tot we kunnen inchecken. Om 17.00 u. is het zover. Als de koffers ingeleverd zijn gaan we nog ergens een drankje drinken. Een hot en een cold chocolate. De hot chocolate smaakt echt naar chocolade en is net een toetje. Goede keuze!!! Rond 18.00 u. belt Omex. Ze zijn ons huis aan het schoonmaken en opruimen, maar ze slapen er niet vannacht. Omex moet nog werken en Yen wil niet alleen in het huis zijn. Dat snappen we. We gaan richting de gate en de douane. Het is 18.11 u. Het vliegtuig vertrekt om 19.25 u. dus ruim een uur te gaan. We krijgen nog een sms van Omex “I feel quiet!” We antwoorden terug “We also feel quiet we miss you already and we had a very good time with you both. Salam manis Peter dan Ansje”. Later krijgen we nog een bericht terug.

Exact om 19.25 u. gaat ons vliegtuig richting Singapore vertrekken. De reis gaat erg vlot. Zowel met de verzorging van het eten als de reis zelf. Peter en ik raken in gesprek over onze vakantie en binnen een mum van tijd zijn we in Singapore. Ook daar verloopt alles zeer vlot. In no time zitten we bij onze gate die naar Amsterdam gaat. Deze keer hebben we veel geluk met onze stoelenkeuze er komt niemand naast ons zitten dat betekend dat ik straks languit kan gaan liggen. We hebben een klein minpuntje. De vlucht begint met 20 minuten vertraging. Volgens de kapitein zitten we op een drukke route. Gelul zegt Peter dat weet je toch allang!!! Uiteindelijk gaan we de lucht in en ik kan lekker languit gaan liggen. Een goede test voor straks, want ze komen al snel met het avondeten. We nemen alle twee eiermie gestoofd met klapstuk. Het is even iets anders en het smaakt redelijk. Ik eet niet alles op. Een maaltijd in het vliegtuig is duidelijk anders dan een vers bereide maaltijd! We krijgen als toetje een chocolade ijsje en dat is het lekkerst!!!

We bestellen nog een Singapore Sleng als slaapmutsje en gaan ons dan lekker nestelen. Het lukt ons om een tijdje in te dutten. Ook de terugreis gaat lekker vlot. We zijn al op de helft als we weer een beetje wakker zijn. We lopen naar de “keuken” om nog wat te drinken en sandwiches te halen. We krijgen ook nootjes mee. Daarna is het voor mij weer languit liggen en Peter gaat filmpjes kijken. We gaan nog een keer voor drinken en sandwiches en dan is het weer indutten voordat wij rond 4.00 u. aan het ontbijt gaan. De tijd is echt snel gegaan. In feite zijn we zo’n 24 uur op de been. Om 6.55 u. landen we op Schiphol en om 7.30 u. lopen we naar buiten. Hans & Nick staan ons al op te wachten. Het is weer een gezellige rit terug met van onze kant een kort verslag van onze belevenissen in Lombok. Als we weer bij de parkeergarage van Hans zijn huis geef ik de 2 T-shirts van Lombok Exotic aan Hans & Nick en nemen afscheid.

We stappen in onze eigen auto naar Boxmeer en willen als we er zijn meteen boodschappen doen bij Verdaasdonk en de Jumbo voor de eerste aanpak. We eten wat en Peter heeft in de tussentijd alles weer aangesloten in huis. Hij zet meteen onze reisverzekering stop en trekt zich dan met een rode wijn terug in de slaapkamer, want hij is erg moe. Ik ga nog alle koffers uitpakken en even later is Peter aan het slapen. Zoals afgesproken maak ik rond 16.00 u. een erwtensoep met rookworst warm. Ik wek Peter en gaan eten. Na de afwas moet ik ook de stekker eruit trekken, Want ook ik ben doodop.

Selamat tidur!!!